Κ. Δ. Σωτηρίου: Ομιλίες στη Βουλή: 05/07/1960 «περί τροποποιήσεως διατάξεων τινών του Ποινικού Κώδικος, του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας και άλλων τινών ποινικών και σωφρονιστικών διατάξεων»- 08/02/1961«Της επί της Δικαιοσύνης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί της αιτήσεως του κ. Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών, περί άρσεως της ασυλίας του βουλευτού κ. Κωνσταντίνου Σωτηρίου» - 01/06/1961 «Συνεχίζεται η α’ συζήτησις επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου «περί τροποποιήσεως, συμπληρώσεως και καταργήσεως διατάξεων της περί εκλογής βουλευτών νομοθεσίας»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΚΤΙΚΑ

ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Β’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ι Τρίτη 5 Ιουλίου 1960 σε pdf: 05-07-1960

 «περί τροποποιήσεως διατάξεων τινών του Ποινικού Κώδικος, του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας και άλλων τινών ποινικών και σωφρονιστικών διατάξεων»

Κ. Σωτηρίου. Κύριοι συνάδελφοι, το υπό κρίσιν σχέδιον Ν. Δ. διορθώνει, αναμφισβήτως, ωρισμένας ελλείψεις και κάμνει αυστοροτέρας τας ποινάς δι’ ωρισμένα αδικήματα. Όμως, δεν πρόκειται να τα περιορίση, διότι δεν χτυπάει το κακό στη ρίζα του, δεν χτυπάει δηλαδή τις αιτίες του «εγκλήματος» των αδικημάτων. Ποίαι είναι αι αιτίαι αυταί; Υποπτεύομαι, ότι εις όλην την Ποινικήν Δικαιοσύνην, σαν να πιστεύωμεν, ότι ο άνθρωπος γεννάται καλός ή κακός, τίμιος ή όχι τίμιος, ηθικός ή εγκληματίας. Η γνώμη μου είναι, ότι η αφετηρία αυτή είναι λανθασμένη. Ο άνθρωπος δεν γεννάται, ούτε καλός, ούτε κακός, ούτε ηθικός ούτε ανήθικος, ούτε δειλός, ούτε γενναίος. Διαπλάθεται από τας κοινωνικάς συνθηκας και από τους όρους, υπό τους οποίους ζη. Και δεύτερον ο χαρακτήρ του δημιουργείται και ο σκοπός της ζωής του, καθορίζεται από την κοινωνίαν εις την οποίαν ζη.

Εάν θέλωμεν να κτυπήσωμεν το έγκλημα δεν πρέπει να ξεκινήσωμεν από την λανθασμένην αυτήν αντίληψιν. Αλλά υπάρχει και μία δευτέρα κακή τοποθέτησις σχετικά με τας αιτίας του εγκλήματος. Και εις αυτήν ευθύνεται η ψυχολογία. Πιστεύουν πολλοί, ότι ο άνθρωπος φέρει μαζί του όταν έρχεται εις τον κόσμον, επιθετικά ένστικτα και με την βάσιν αυτήν θέλουν να δικαιολογήσουν τον πόλεμον και το έγκλημα. Νομίζω, ότι εις αυτό το σημείον η ψυχανάλυσις έχει βάλει καθαρά την σφραγίδα της. Αυτή η θεωρία δεν στέκει. Αι αιτίαι δια το έγκλημα είναι κοινωνικαί. Δεν πρόκειται όμως εις το περιορισμένον αυτό χρονικόν διάστημα να αναλύσω αυτές τις κοινωνικές αιτίες. Θα περιορισθώ να θίξω τα δύο βασικά θέματα τα οποία ρυθμίζει το υπό κρίσιν νομοθέτημα. Την ακουσίαν απαγωγήν και τον βιασμόν. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι αι ποιναί δια τα δύο αυτά εγκλήματα πρέπει να είναι αυστηρόταται. Και επομένως θα έλεγα και εγώ ότι ο κ. Υπουργός θα έπρεπε να καθορίση έτι αυστηροτέρας ποινάς, δια τα δύο αυτά αδικήματα.

Δεν πρέπει όμως να υποστηρίζομεν ότι με τας αυστηροτέρας ποινάς θα διορθώσωμεν την κατάστασιν. Δια να διορθωθή όμως η κατάστασις θα πρέπει να ίδωμεν ποίαι είναι αι αιτίαι, αι οποίαι προκαλούν τα εγκλήματα αυτά. Νομίζω ότι η πρώτη αιτία είναι η ατομικιστική αγωγή. Δηλαδή ο σκοπός τον οποίον θέτει η αγωγή, η παιδεία είναι πως θα αναδειχθούν τα άτομα και αυτό ας γίνεται εις βάρος άλλων και αδιαφορούν δια την ζημίαν την οποίαν θα προκαλέσουν εις τους άλλους.

Δευτέρα είναι ότι στη σημερινή κοινωνία επιζητείται η ικανοποίησις των πρωτόγονων αναγκών και εν προκειμένω η ικανοποίησις των σεξουαλικών ορέξεων. Και την ικανοποίησιν αυτήν την καρπώνονται όσοι έχουν στα χέρια των πλούσια τα οικονομικά μέσα.

Εάν ο σκοπός της αγωγής δεν ήτο ατομικιστικός, εάν αναγνωρίζαμεν το δικαίωμα εις την νέαν γενιάν να αναπτύξη τα σωματικάς, ψυχικάς και πνευματικάς της δυνάμεις και να τας θέση εις την διάθεσιν της κοινωνίας, τότε διαφορετική θα ήτο η στάσις της εις την κοινωνίαν και διαφορετικός θα ήτο ο σεβασμός της προς τους άλλους. Και συνεπώς δεν θα είχομεν φθάσει εις το σημείον να θέλη το άτομον να ικανοποιήση τας πρωτογόνους του ανάγκας με όλα τα μέσα.

Όταν ομιλούμεν, κ. συνάδελφοι, περί ακουσίας απαγωγής είναι αναμφισβήτητον ότι δεν έχομεν ενώπιόν μας ερωτικόν αίσθημα. Πρόκειται για καθαρή σεξουαλική επιθυμία. Εάν ο νέος είχεν ερωτικόν αίσθημα θα εσέβετο και τον εαυτόν του και το αντικείμενον της αγάπης του. Ούτε είναι δυνατόν να μου ειπήτε ότι  ο βιασμός  έχει οιανδήποτε σχέσιν με εξυψωμένον το αίσθημα της αγάπης. Ο βιασμός είναι η ικανοποίησις μιάς ζωώδους ανάγκης. Και αντί να έρχεται η κοινωνία και με την Παιδείαν να εξυψώση αυτάς τας πρωτογόνους ανάγκας έρχεται αντίθετα με τα πορνογραφήματα και πορνοθεάμτα να δίδη πλουσίαν τροφήν ει τας ανάγκας αυτάς. Είναι αναμφισβήτητον ότι πρέπει να βάλωμεν φραγμόν εις τας τάσεις αυτάς της νεολαίας με αυστηράς ποινάς. Εάν θέλετε να διορθωθή η κατάστασις κ. Υπουργέ, πρέπει να συνεννοηθήτε με τον συνάδελφόν σας κ. Υπουργόν της Παιδείας και να θέσητε πλατύ ηθικόν σκοπόν και περιεχόμενον εις την Παιδείαν και να κτυπήσετε τας αιτίας που δημιουργούν την κατάστασιν αυτήν. Να απαγορεύσητε τας ταινίας που βαρβαρώνουν την ψυχήν των νέων. Και ακόμη, δώσατε ανώτερα ιδανικά εις την νεολαίαν. Δώσατε εις την νεολαίαν να καταλάβη, ότι σκοπός της ζωής της είναι να αγωνισθή για κάτι ανώτερο. Εμπνεύσατε με τους πνευματικούς ηγέτας του τόπου εις την νεολαίαν αγάπην και φωτιά για κάτι το ανώτερον και τότε αυτά τα αδικήματα, ασφαλώς θα ελαττωθούν ή θα εξαφανισθούν. Και ενώ θα επερίμενε κανείς σήμερον με την ελευθερίαν που υπάρχει εις τας σεξουαλικάς σχέσεις,  τα αδικήματα αυτά να έχουν ελαττωθή, σεις ο ίδιος ομολογήσατε ότι ηυξήθησαν. Είναι η ψυχή της νεολαίας αποβαρβαρωμένη, και ψαλιδισμένα τα φτερά της.

Κ. Καλλίας (Υπ. Δικαιοσ.). Εάν κ. συνάδελφε, ανατρέξετε εις το πρόσφατον παρελθόν, ασφαλώς θα ανεύρετε την ευθύνην της αποβαρβαρώσεως μικρού, πάντα, μέρους της νεολαίας, εις την πλευράν σας.

Κ. Σωτηρίου. Ιδού, κ. Υπουργέ, διατί ευρίσκεσθε εις την ανάγκην να θέσητε αυστηροτέρους φραγμούς. Είμεθα σύμφωνοι να τεθούν αυστηρότεροι φραγμοί, αλλά βοηθήστε την νεολαίαν όπως είπομεν και με άλλα μέσα, δια να γίνη αξία των παραδόσεων της Πατρίδας μας.

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’

ΗΜΗΡΕΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΙΣ

 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΝΒ’ Της 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1961

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΑΡ. 86 «Απόφασις της Βουλής επί αιτήσεως του Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών, περί αδείας διώξεως του βουλευτού Νομού Αττικής (υπόλοιπα) κ. Κ. Σωτηρίου, κατηγορουμένου επί παραβάσει του άρθρου 191 του Π.Κ. και επί παραβάσει του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος»

 ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΑ’ Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 1961 σε pdf: ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ

«Της επί της Δικαιοσύνης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί της αιτήσεως του κ. Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών, περί άρσεως της ασυλίας του βουλευτού κ. Κωνσταντίνου Σωτηρίου»

Πρόεδρος. Ο κ. Σωτηρίου έχει τον λόγον.

Κ. Σωτηρίου. Κύριε Πρόεδρε, θέλω και εγώ με δύο λόγια να παρουσιάσω εις τους κ. συναδέλφους ποίον είναι το μεγάλον αδίκημα δια το οποίον ζητείται υπό του κ. Εισαγγελέως Εφετών η άρση της βουλευτικής μου ασυλίας.

Τον Σεπτέμβριον του 1958 εις μίαν περιοδείαν μου ανά τα χωρία της Αττικής επήγα εις το χωρίον Σπάτα. Εις το καφενείον όπου εκάθησα ήλθον και με συνάντησαν μερικοί χωρικοί. Όσα θα εκθέσω τώρα, δεν τα λέγω εγώ, τα λέγει εις την εναντίον μου μήνυσιν ο αστυνομικός σταθμάρχης του χωριού, ο ανθυπασπιστής Ηλίας Πολίτης. Συζήτησα λοιπόν με τους χωρικούς μερικά από τα βασικά αγροτικά προβλήματα. Για το κρασί και την κρίσιν των αμπελουργών, δια την πτηνοτροφίαν και την Παιδείαν κλπ. Και αφού συνεζήτησα μετ’ αυτών τους είπα ότι διά τα θέματα αυτά έχω καταθέσει σχετικάς επερωτήσεις εις την Βουλήν και μάλιστα εις μερικούς εξ αυτών εμοίρασα αντίτυπα των καταταθεισών επερωτήσεων.

Ο ασυνομικός σταθμάρχης – το ομολογεί ο ίδιος εις την μήνυσίν του – εκάλεσε μερικούς εξ αυτών των χωρικών και προέβη εις ένορκον κατάθεσιν. Παρέλαβε και αντίτυπα των επερωτήσεων. Εις την μήνυσίν του υποβάλει τρείς ενόρκους καταθέσεις και αντίτυπα των επερωτήσεών του και ζητεί την ποινικήν μου δίωξιν σύμφωνα με το άρθρον 191 του Ποινικού Κώδικος. Ο κ. Εισαγγελεύς προσέθεσε και εκείνος ότι πρέπει να παραπεμφθώ και δια παράβασιν του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος και ζητεί τώρα την άρσιν της βουλευτικής μου ασυλίας. Ιδού τι λέγει η μήνυσις του Αστυνομικού Σταθμάρχου:

«Επειδή οι επερωτήσεις αύται σκοπόν έχουσι κατά την ημετέραν γνώμην, να επιφέρουν ανησυχίας εις τους πολίτας της ενταύθα κωμοπόλεως και να κλονίσωσι την πίστιν των προς την Κυβέρνησιν, υποβάλλω προσηρτημένως τρεις ενόρκους μαρτυρικές καταθέσεις και επερωτήσεις διανεμηθείσας και παρακαλώ εις περίπτωσιν καθ’ ην η πράξις αύτη εμπίπτει εις το 191 άρθρον του Ποινικού Κώδικος απαγγείλατε κατ’ αυτού κατηγορίαν».

Ο κ. Εισαγγελεύς απήγγηλε την κατηγορίαν και προσέθεσεν, όπως είπα, και παράβασιν του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος. Κύριοι συνάδελφοι, αυτό είναι το αδίκημα δια το οποίον κατηγορούμαι.

Δεν χρειάζεται, νομίζω, κύριοι συνάδελφοι, να κάνω κανένα σχόλιον, ούτε δια την αυταπάγγελτον αντισυνταγματικήν ενέργειαν του κ.Αστυνομικού Σταθμάρχου, ούτε δια την γραφειοκρατικήν εμβρίθειαν  του κ. Εισαγγελέως Εφετών.

Απόφαση της Βουλής

Αρ. 98 ) Υπέρ της άρσεως της ασυλίας του βουλευτού κ. Σωτηρίου Κ., κατηγορουμένου επί παραβάσει του άρθρου 191 του Π.Κ. και επί παραβάσει του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος, εψήφισαν 70, εναντίον 170.

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΡΚΑ’ Πέμπτη 1 Ιουλίου 1961 σε pdf: 01-06-1961

«Συνεχίζεται η α’ συζήτησις επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου «περί τροποποιήσεως, συμπληρώσεως και καταργήσεως διατάξεων της περί εκλογής βουλευτών νομοθεσίας»

Πρόεδρος. Τον λόγον έχει ο κ. Σωτηρίου

Κ. Σωτηρίου. Κύριοι συνάδελφοι, με όλον τον κίνδυνον να φανώ δυσάρεστος εις τον αξ. κ. Πρόεδρον της Βουλής, ενόμισα πως έχω την υποχρέωσιν να ανέβω εις το βήμα και να είπω την γνώμην μου δια το νομοσχέδιον. Θα περιορίσω την ομιλίαν μου εις την συζήτησιν επί της αρχής.

Τρία είναι τα ερωτήματα που γεννώνται δια το νομοσχέδιον. Πρώτον ερώτημα: Το εκλογικόν νομοσχέδιον που συζητούμεν είναι δημοκρατικόν; Δεύτερον ερώτημα: Το εκλογικόν τούτο νομοσχέδιον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού; Τρίτον ερώτημα: Είναι το νομοσχέδιον εθνικόν; Η απάντησις που δίδω και εις τα τρία ερωτήματα είναι αρνητική. Το νομοσχέδιον είναι αντιδημοκρατικόν, αντιλαϊκόν και αντεθνικόν. Την κρίσιν μου αυτήν θέλω να δικαιολογήσω. Θα είμαι συντομότατος.

Κ. Δ. Σωτηρίου Ομιλίες στη Βουλή: Από 21/01/1960 ως 23/05/1960: «Περί οργανώσεως της οινοπαραγωγής της Επαρχίας Αττικής» - 12/05/1960 «περί οργανώσεως του αντιφυματικού αγώνος» -01/07/1960 ««περί κυρώσεως της μεταξύ Ελλάδος και Βελγίου συμφωνίας περί μεταναστεύσεως Ελλήνων εργατών εις Βέλγιον προς απασχόλησιν εις ανθρακωρυχεία»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ - ΣΥΝΟΔΟΣ Β’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Λ’ Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 1960 σελ. 23-25 σε pdf: 21-01-1960

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΛΒ’ Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 1960 σελ. 8 & 11 σε pdf: 25-01-1960

ΣΥΝΕΔΙΑΣΙΣ ..Ζ’ Τετάρτη 18 Μαΐου 1960 σελ. 40 σε pdf: 18-05-1960

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ρ’ Δευτέρα 23 Μαΐου 1960 σελ. 20 & 21 σε pdf: 23-05-1960

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ..Γ’ Πέμπτη 12 Μαΐου 1960 σελ. 17: Συζήτησις του νομοσχεδίου «περί οργανώσεως του αντιφυματικού αγώνος» σε pdf: 12-05-1960

Αποσπάσματα  από την ομιλία:

«….. Το άρθρον 14 ορίζει ότι οι απόφοιτοι των ιατρικών σχολών είναι εκείνοι, οι οποίοι πρέπει να επανδρώσουν τα νοσοκομεία και τα αγροτικά ιατρεία. Το πρόβλημα είναι εάν θα μπορέσουν να εκτελέσουν αυτό το χρέος. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι ώριμοι δι’ αυτήν την εργασίαν, όπως και οι ίδιοι λέγουν. Δεν είναι ώριμοι, διότι δεν έχουν την πρέπουσαν θεωρητικήν και πρακτικήν μόρφωσιν.

Ομιλών και άλλοτε περί της πανεπιστημιακής μορφώσεως, είχα τονίσει πως γενικά η παιδεία δεν είναι εις θέσιν να εκτελέση τον προορισμόν της και δεν εξοπλίζει τους νέους δια τον αγώνα της ζωής. Τρία είναι τα βασικά ελαττώματα της παιδείας που κορυφώνονται εις την ανωτάτην παιδείαν. Το πρώτον είναι πως είναι ατομιστική. …….

Το δεύτερον είναι, ότι η μόρφωσις της νεολαίας μας πάσχει από δύο ελαττώματα. Το πρώτον ελάττωμα είναι, ότι η μόρφωσις είναι ποσοτική, διότι αποβλέπομεν εις το πώς θα μπουκώσουμε, το μυαλό τους με διάφορες γνώσεις, ανεξάρτητα αν αυτές είναι χρησιμοποιήσιμες ή είναι ξεπερασμένες……. Το δεύτερον ελάττωμα είναι ότι υπάρχει διαζύγιον, χάσμα αγεφύρωτον, μεταξύ θεωρίας και πράξης…..»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Β’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Θ’ Παρασκευή 1 Ιουλίου 1960 σελ. 9 & 10 σε pdf:  01-07-1960 

Συνεχίζεται η εφ’ άπαξ συζήτησις επί της αρχής, των άρθρων και το συνόλου του σχεδίου Ν.Δ. «περί  κυρώσεως της μεταξύ Ελλάδος και Βελγίου συμφωνίας περί μεταναστεύσεως Ελλήνων εργατών εις Βέλγιον προς απασχόλησιν εις ανθρακωρυχεία»

Απoσπάσματα από την ομιλία

«…..Και  έρχομαι τώρα εις την θεωρίαν την οποίαν υποστηρίζει η Κυβέρνησις. Τι να μας κάμη η επιστήμη, αφού η Ελλάς, η πατρίδα μας είναι πτωχή; Αλλά τούτο αποτελεί βλασφημίαν εθνικήν. Η χώρα μας δεν είναι πτωχή, αλλά κάτι άλλο γίνεται. Γίνεται το εξής: Από το ένα μέρος δίδομεν τας γνωστάς πλουτοπαραγωγικάς πηγάς εις ξένους να τας εκμεταλλεύονται αυτοί εις βάρος του Ελληνικού λαού και από το άλλο μέρος δεν έχομεν καταπιασθή με την έρευναν και την εκμετάλλευσιν των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας. Πως είναι δυνατόν επομένως να λέγωμεν ότι η Ελλάς είναι πτωχή; ………Η Ελλάς έχει μείνει πτωχή, αλλά εις αυτό δεν φταίει ο Ελληνικός λαός, αλλά οι Κυβερνήσεις του……

Υπεστηρίχθη, όμως, από τον αξιότιμον κ. Υπουργόν, ότι αδυνατεί η Κυβέρνησις να εμποδίση την μετανάστευσιν διότι είναι υπέρμαχοι της ελευθερίας εις την εργασίαν. Πριν να φθάση όμως, εις την προστασίαν της ελευθερίας της εργασίας, θα έπρεπε να αναγνωρίση το δικαίωμα της εργασίας εις ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν, ούτως ώστε να μην εξαναγκάζονται τα παιδιά του να πηγαίνουν εις τα υπόγεια του Βελγίου και τας ερήμους της Αυστραλίας. Άλλωστε οι σημερινοί μετανάστες δεν πηγαίνουν εις τα σκλαβοπάζαρα από αγάπην προς την ελευθερίαν της εργασίας. Η φτώχεια και η κακομοιριά τους εξαναγκάζουν και φεύγουν με βαρειά καρδιά………..»

Κ. Δ. Σωτηρίου: Ομιλίες στη Βουλή από 24/06/1959 έως 03/02/1960 : Συζήτησις επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου Ν.Δ. «περί τεχνικής και επαγγελματικής εκπαιδεύσεως, οργανώσεως της Μέσης Εκπαιδεύσεως και Διοικήσεως της Παιδείας». & 21/07/1959 :Συζήτησις επί της αρχής, των και του συνόλου του σχεδίου Ν.Δ. «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ισχυουσών διατάξεων»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΕ’ Τετάρτη 24 Ιουνίου 1959 σελ.4- 8 σε pdf:24-06-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΖ’ Πέμπτη 25 Ιουνίου 1959 σελ. 8 σε pdf: 25-06-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΗ’ Τρίτη 30 Ιουνίου 1959 σελ. 9 και 13, 15 και 16 σε pdf: 30-06-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΘ’ Τετάρτη 1 Ιουλίου 1959 σελ. 6 και 9 σε pdf: 01-07-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ο’ Πέμπτη 2 Ιουλίου 1959 σελ. 1-2, 9, 11, 12,13 σε pdf: 02-07-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΟΒ’ Τρίτη 7 Ιουλίου 1959 σελ. 7 .9-10 σε pdf: 07-07-1959

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΟΖ’ Τρίτη 14 Ιουλίου 1959 σελ.4 και 10-12 σε pdf: 14-07-1959

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’- ΣΥΝΟΔΟΣ Β’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΛΘ’ Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 1960 σελ. 10-12 σε pdf: 03-02-1960

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΜΔ' Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 1960 σελ. 18-19 & 24 σε pdf: 10-02-1960

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’- ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΤΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Π’  Τρίτη 21 Ιουλίου 1959 σελ. 11-13 σε pdf: 21-07-1959

Η Ομιλία της 24^ης Ιουνίου 1959

Προεδρεύων. Α’ Αντιπρόεδρος κ. Β. Βασιλικός. Ο κ. Σωτηρίου έχει τον λόγον.

Κ. Σωτηρίου. Θα αρχίσω την ομιλίαν μου, κ. βουλευταί, με προκαταρκτικάς παρατηρήσεις. Πρώτη παρατήρησις: Κακώς, κατά την γνώμην μου, το υπό κρίσιν νομοσχέδιον ήλθε προς ψήφισιν εις την Επιτροπήν Εξουσιοδοτήσεως. Θα έπρεπε τούτο να έλθη εις την ολομέλειαν της Βουλής οπότε θα είχομεν  μεγαλυτέραν άνεσιν συζητήσεως κι τοιουτοτρόπως θα διεφωτιζόμεθα και ημείς καλύτερα και μαζί με ημάς και ο Ελληνικός λαός. Εις την Επιτροπήν δυστυχώς ο χρόνος είναι περιορισμένος και δεν γνωρίζω αν θα μας παρασχεθή η ευχέρεια κάποιας ανέτου συζητήσεως. Ίσως μάλιστα αυτή η επίσπευσις της συζητήσεως να δώση αφορμήν να ξαναέλθη το υπό κρίσιν νομοσχέδιον εις την ολομέλειαν της Βουλής. Δεν επιθυμώ να γίνω μάντης κακών. Φοβούμαι όμως ότι τα πράγματα προς τα εκεί θα εξελιχθούν.

Δευτέρα παρατήρησις, προκαταρκτική και αυτή: Το υπό κρίσιν νομοσχέδιον είναι μεν εν, συντίθεται όμως από 3 διάφορα κεφάλαια, έκαστο των οποίων θα ηδύνατο να αποτελέση ιδιαίτερον νομοσχέδιον. Εάν αυτό συνέβαινε θα είχομεν μεγαλύτερον χρόνον εις την διάθεσίν μας δια την συζήτησιν. Επειδή όμως τούτο δεν είναι δυνατόν να συμβή θα παρεκάλουν το Προεδρείον να μου επιτρέψη να ομιλήσω και εγώ με την ιδίαν άνεσιν χρόνου με την οποίαν εμίλησαν και οι εισηγηταί. Εξ άλλου, όπως γνωρίζετε, μέχρι σήμερον, κατά τας ομιλίας μου, ουδέποτε υπερέβην τον προκαθορισμένον χρόνον.

Τρίτη παρατήρησις: Θεωρώ σκόπιμον να τονίσω προς τον κ. Υπουργό να συστήση εις εκείνους οι οποίοι διετύπωσαν οριστικώς το νομοσχέδιον να είναι προσεκτικότεροι.

Γ. Βογιατζής (Υπουργός Παιδείας). Κύριε συνάδελφε, και την διατύπωσιν του υπό κρίσιν σχεδίου την έκαμα εγώ. Ολόκληρον το σχέδιον λέξιν προς λέξιν αυτό, φέρει την προσωπικήν σφραγίδα και συνεπώς εγώ φέρω την ευθύνην δια πάσαν ατέλειαν αυτού.

Κ. Σωτηρίου. Λυπούμαι πολύ, κ. Υπουργέ, αλλά τότε οι παρατηρήσεις μου θα αφορούν εσάς προσωπικώς.

Ει το άρθρον 1 λέγετε ότι ιδρύονται από του σχολικού έτους 1958-1959 κλπ., ενώ ήδη ευρισκόμεθα εις τον Ιούνιον του 1959 και ακόμη συζητούμεν τα νομοθετήματα. Η διατύπωσις αυτή, κ. Υπουργέ, ασφαλώς είναι λανθασμένη.

Γ. Βογιατζής (Υπουργός Παιδείας). Δηλαδή δια του νόμου ορίζεται ενιαύσιος. Ημπορεί να είναι εξαμήνου διαρκείας  ή δύο εξαμήνων. Είναι δυνατόν όμως να παραταθή επί εν έτος. Δεν είναι θέμα επομένως εσφαλμένης διατυπώσεως, αλλά διαφορετικής αντιλήψεως όσον αφορά την ουσίαν των διατάξεων.  Είναι δυνατόν όμως να παραταθή επί εν έτος. Δεν είναι θέμα επομένως εσφαλμένης διατυπώσεως, αλλά διαφορετικής αντιλήψεως όσον αφορά την ουσίαν των διατάξεων.

Κ. Σωτηρίου. Αυτό ηθέλατε να είπητε. Εγώ όμως το κατάλαβα. Όταν λέγετε μέχρις ενός έτους δεσμεύεσθε με την φράσιν αυτήν Δεν ημπορείτε να πάρετε εξουσιοδότησιν δια 2 χρόνια. Σας τα είπα αυτά δια να δείξω πόσον οι τελειόφοιτοι των σημερινών κλασικών γυμνασίων βγαίνουν ακατατόπιστοι και εις αυτό ακόμη το γλωσσικόν μέρος.

Γ. Βογιατζής. (Υπο. Παιδείας). Εάν με κατηγορήτε ότι δεν γνωρίζω να διατυπώνω ορθώς, θα πρέπει να σας επιστρέψω την κατηγορίαν, ότι δεν γνωρίζετε και δεν αντιλαμβάνεσθε αυτό το οποίον αναγιγνώσκετε.

Κ. Σωτηρίου. Το αντίθετον συμβαίνει, αξιότιμε, κύριε Υπουργέ. Επειδή είμαι εις θέσιν να κατανοώ τα κείμενα παρ’ όλας τας εσφαλμένας διατυπώσεις, δι αυτό έχω όλον το δικαίωμα να σας συστήσω να είσθε προσεκτικότερος όταν διατυπώνετε τα νοήματά σας.

Στη συνέχεια ο κ. Σωτηρίου λέγει ότι, άλλη σημαντική  παρατήρησις την οποίαν έχω να κάνω είναι η εξής: Ηκούσαμεν από τους εισηγητάς της πλειοψηφίας και τον αξιότιμον συνάδελφον κ. Μπουρνιάν, ότι δια των εκπαιδευτικών νομοσχεδίων τίθενται αι βάσεις δια την εκπαιδευτικήν μεταρρύθμισιν. Αλλά πως είναι δυνατόν να ομιλούμεν περί εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως όταν δεν υπάρχη νομοθέτημα, το οποίον να ρυθμίζη ή μάλλον να βελτιώνη την δημοτικήν εκπαίδευσιν. Από την δημοτικήν εκπαίδευσιν , λέγει, θα πάρωμεν το υλικόν το οποίον θα στείλωμεν εις τα ανώτερα και ανώτατα σχολεία. Βεβαίως εις ένα από τα νομοσχέδια ο κ. Υπουργός ζητεί αύξησιν του διδακτικού προσωπικού εις την δημοτικήν επαίδευσιν. Δια πλείστα όμως θέματα όπως τα διδακτικά βιβλία δια την ανέγερσιν νέων σχολείων και επισκευήν των παλαιών κλπ. ουδεμία μνεία εγένετο.

Γ. Βογιατζής (Υπ. Παιδείας). Έστω και αν η δεξιά πτέρυξ δεν σας προσφέρει καλήν ακοήν, θα σας είπω ότι δεν είναι θέμα νομοσχεδίων, όταν εμείς ήδη εφαρμόζωμεν αυτά τα οποία λέγετε. Μέχρι πέρυσι δι’ εποπτικά όργανα διδασκαλίας εδίδετο ποσόν περίπου 300.000 δραχ. ετησίως και από εφέτος δίδονται 5 εκατομμύρια ετησίως. Γνωρίζετε ότι μέχρι προ τριετίας δια τα σχολικά κτίρια όλης της χώρας εδίδοντο 15-16 εκατομμύρια ετησίως, τώρα δίδονται 100 και πλέον εκατομμύρια. Και εις όλην την ύπαιθρον χώραν κτίζονται σχολεία δημοτικά και γυμνάσια. Διορίζονται 1.600 δημοδιδάσκαλοι και 560 καθηγηταί της Μέσης Εκπαιδεύσεως. Δεν είναι λοιπόν θέμα νομοσχεδίου αφού όλα που είπατε τα εφαρμόζομεν ήδη. Δια των νομοσχεδίων δημιουργούμεν τα πλαίσια και τις προϋποθέσεις εντός των οποίων θα δυνηθώμεν να αναμορφώσωμεν  την εθνικήν παιδείαν.

Κ. Σωτηρίου. Χαίρω πολύ, κύριε Υπουργέ, δια τους αριθμούς, τους οποίους μας εδώσατε. Ζητείτε να διορισθούν νέοι διδάσκαλοι, να παραχθούν σχολεία κλπ. Αλλά αντιστοίχως δεν βλέπω να αυξάνετε τας Παιδαγωγικάς Ακαδημίας δια να έχετε υλικόν προς επάνδρωσιν των σχολείων αυτών και το χειρότερον αφήνετε βυθισμένους εις την εξαθλίωσιν τους δημοδιδασκάλους.

Περαιτέρω ο κ. Σωτηρίου λέγει, ότι δεν είναι δυνατόν να επιτύχη οιαδήποτε εκαπιδευτική μεταρρύθμισις εάν δεν διατεθούν, όπως ετόνισεν και ο συνάδελφος κ. Κιτσίκης σοβαραί πιστώσεις. Διότι με τα 20 εκατομμύρια, τα οποία διατίθενται δια του υπό κρίσιν νομοσχεδίου, η προτεινομένη εκπαιδευτική μεταρρύθμισις θα μείνη μετέωρος.

Δια την επίτευξιν του επιδιωκομένου σκοπού δια των υπό κρίσιν νομοσχεδίων, θα απαιτηθούν τουλάχιστον χίλια εκατομμύρια δραχμαί, όπως και εσείς, κ. Υπουργέ, είχατε ανακοινώσει δια των εφημερίδων.

Γ. Βογιατζής (Υπ. Παιδείας).  Δεν είναι δυνατόν να έχη τις δευτέραν γνώμην ότι η Ελληνική Παιδεία, δια να εύρη τον ορθόν δρόμον, χρειάζονται πολύ μεγαλύτεραι πιστώσεις. Ανέφερεν ό κ. Μποτρνιάς και άλλοι ομιληταί το ποσόν που διατίθεται δια την Παιδείαν εις την Ελλάδα και εις άλλας χώρας και εις υποαναπτύκους περιοχάς. Αλλά πρέπει να σημειώσωμεν και ένα άλλο πράγμα, ότι δεν είναι δυνατόν αμέσως να παρασχεθούν μεγάλαι πιστώσεις και να ενταχθούν επωφελώς εις την εκπαίδευσιν, εκατοντάδες εκατομμυρίων, εάν προηγουμένως δεν φροντίσωμεν να δημιουργήσωμεν εκείνα τα πλάσια τα οποία θα είναι δυνατόν να αξιοποιήσουν τας αυξημένας πιστώσεις και να τας παραγάγουν έργον χρήσιμον. Τα νομοσχέδια αυτά, το σύνολον των νομοσχεδίων, δημιουργούν, όπως είπον προηγουμένως, τα πλαίσια τα οργανωτικά τα οποία θα ωθούν την Πολιτείαν, την σημερινήν και την αυριανήν, είτε θέλει είτε δεν θέλει να δώση τας ηυξημένας πιστώσεις δια να ημπορέση να αυξήση τα τεχνικά μέσα, τα οποία αποτελούν την γραμμήν της νέας εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως.

Κ. Σωτηρίου. Κύριε Υπουργέ, δεν έχω αντίρρησιν εις αυτά που είπατε, αλλά δεν θα μου στερήσετε το δικαίωμα να συστήσω και εγώ όπως έκαναν και άλλοι συνάδελφοι να πράξετε το παν δια να επιτύχετε αυτά τα χίλια εκατομμύρια τα οποία χρειάζονται δια την εκπαίδευσιν. Άλλως η εκπαιδευτική μας μεταρρύθμισις δεν θα αποδώση καρπούς.

Και τώρα έρχομαι εις το υπό κρίσιν σχέδιον Ν.Δ.

Με το υπό κρίσιν σχέδιον Ν.Δ. το οποίον συζητούμεν γίνονται δύο βήματα προόδου πραγματικά.

Το πρώτον βήμα ανάγεται εις την καλυτέραν οργάνωσιν της Μέσης Παιδείας και αναγνωρίζεται η επαγγελματική παιδεία. Έτσι υπάρχει η ελπίς η μέση παιδεία να αποκτήση κάποιαν ζωήν.

Το δεύτερον βήμα είναι η υπαγωγή όλων των τεχνικών και επαγγελματικών σχολών αι οποίαι υπάρχουν σήμερα και υπάγονται εις διάφορα υπουργεία, η υπαγωγή των λοιπόν εις το Υπουργείον της Παιδείας, πράγμα το οποίον έχει δύο σημεία καλά. Πρώτον είναι η ενιαία διοίκησις της Παιδείας και δεύτερον το Υπουργείον της Παιδείας θα δύναται αν θέλη να σνυδυάση την επαγγελματικήν και τεχνικήν παιδείαν με την μονόπλευρον κλασικήν παιδείαν, διότι τα δύο αυτά δεν είναι ξεχωριστά, αλλά αλληλένδετα.

Δια τα δύο αυτά προοδευτικά βήματα συγχαίρω και εγώ τον κ. Υπουργόν, αλλά οφείλω να του επιστήσω την προσοχήν μήπως η πρόοδος είναι μόνον επιφανειακή και τα δύο αυτά προοδευτικά στοιχεία μείνουν μόνον εις την βιτρίναν και δεν πρόκειται να θίξουν το περιεχόμενον και το πνεύμα, την ουσίαν δηλαδή της παιδείας.

Από την πρώτην στιγμήν που ιδρύθη η Μέση Παιδεία. το 1836 έως σήμερα εβάδισε πολύ δύσκολον δρόμον. Έμεινε μονοκόμματη, μονόπλευρος και περιωρίσθη εις τας κλασικάς, ή καλύτερα εις τας ψευτοκλασικάς σπουδάς.

Εις το υπό κρίσιν Νομοσχέδιον, τονίζεται ότι βάσις της μέσης παιδείας πρέπει να είναι η ανθρωπιστική παράδοσις. Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσωμεν το ζήτημα αυτό δια να γνωρίζωμεν τι ψηφίζομεν. Θα μου επιτρέψετε, κύριοι συνάδελφοι, να αναλύσω εις τας γενικά γραμμάς το σπουδαίον τούτο ζήτημα.

Ο «ανθρωπισμός» παρουσιάζεται τον 15^ον αιώνα και είναι το ιδανικόν το οποίον επρόβαλεν η αστική τάξις από τα πρώτα της βήματα. Η αστική τάξις, προοδευτική τότε, λαχταρούσε να κατακτήση την ελευθερίαν της και την πολιτικήν και την οικονομικήν. Λαχταρούσε ακόμη να χαρή πολύπλευρα τα αγαθά και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, να κτίση την ευτυχία της επάνω εις την γην και να λυτρωθή από το ασκητικόν ιδανικόν, που με επιμονή είχε προβάλει η Καθολική Εκκλησία. Είχε κατανοήσει ότι πολύτιμον όργανον δια την ευημερίαν ήτο η επιστήμη, η οποία έπρεπε να λυτρωθή από την στραγγαλιστικήν αυθεντίαν της Καθολικής Εκκλησίας.

Κ. Δ. Σωτηρίου: Ομιλίες στη Βουλή 23/09/1958 «περί προσλήψεως και μισθοδοσίας του Διδακτικού Προσωπικού των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων» & 04/03/1959 «σχετικώς με την περικοπήν των πιστώσεων των παιδικών κατασκηνώσεων κλπ»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’-ΣΥΝΟΔΟΣ Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΣΑΣΙΣ ΛΖ’ Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 1958

σελ. 14- 15

«Εφ’ άπαξ συζήτησις επί της αρχής , των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου Ν.Δ. περί προσλήψεως και μισθοδοσίας του Διδακτικού Προσωπικού των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων»

Ολόκληρη η ομιλία όπως δημοσιεύθηκε στα Επίσημα Πρακτικά σε pdf: 23-09-1958

Μερικά αποσπάσματα από την ομιλία:

«…… Δεν είναι δυνατόν να  παραχωρήσωμεν την μόρφωσιν των Ελληνοπαίδων εις την ιδιωτικήν παιδείαν και μάλιστα εις ξένους ομίλους, οι σκοποί των οποίων δεν συνεταιριάζουν με την εθνικήν συνείδησιν και το εθνικό συμφέρον…….

Και νομίζω ότι έχετε λάθος, όταν αναφέρετε εις την εισηγητικήν σας έκθεσιν, να χαίρεσθε διότι η ιδιωτική παιδεία απαλλάσσει τον προϋπολογισμόν από μίαν μεγάλην δαπάνην. Με οδύνην είδα ότι το Ελληνικό Κράτος δεν είναι εις το ύψος του και δεν αισθάνεται την βαθυτάτην υποχρέωσιν, την οποία έχει προς τα Ελληνόπουλα. Έχει υποχρέωσιν το Κράτος να αναλάβη αυτό την παιδείαν και η ιδιωτική εκπαίδευσις δεν πρέπει να έχη καμίαν θέσιν. Θα έπρεπε σιγά- σιγά να καταργήσωμεν την ιδιωτικήν εκπαίδευσιν, αλλά δυστυχώς έχει δημιουργηθή μία κατάστασις. ….

Έχω να κάμω τις εξής παρατηρήσεις:

1) Είναι το πρόβλημα της προσλήψεως δημοσίων λειτουργών. ….. νομίζω ότι ως ριζικόν μέτρον, πρέπει να είναι η απαγόρευσις εις τους καθηγητάς δημοσίους λειτουργούς να διδάσκουν εις τα ιδιωτικά σχολεία…………

2) Πρέπει να διασφαλίσωμεν τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων να λαμβάνουν τον μισθόν, ο οποίος τους αξίζει και να μη γίνεται καταστρατήγησις από τους λυκειάρχες. …..

Μια τρίτη παρατήρησις, την οποία θεωρώ απαραίτητον προς διασφάλισιν των εκπαιδευτικών λειτουργών, είναι το πρόβλημα της εξασφαλίσεως συντάξεως. …….»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ –ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΔ’ Τετάρτη 4 Μαρτίου1959

σελ. 10-11

 «Συζήτησις της υπ’ αριθ. 17 επερωτήσεως των κ.κ. Β. Θανασέκου, Μ. Σβώλου και των κ.κ. Γ. Σπηλιόπουλου και Κ. Σωτηρίου, απευθυνομένης προς τους Υπουργούς Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Κοινωνικής Προνοίας, σχετικώς με την περικοπήν των πιστώσεων των παιδικών κατασκηνώσεων κλπ» 

Ολόκληρη η ομιλία όπως δημοσιεύθηκε στα Επίσημα Πρακτικά σε pdf: 04-03-1959

Μερικά αποσπάσματα από την ομιλία:

«……..Κύριε Υπουργέ, σας ερωτώ, είσθε ευχαριστημένος σεις από την παιδείαν και από τας παιδικάς κατασκηνώσεις; Ποια είναι η ριζική λύσις που πρέπει να ανευρεθή; Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να επιτύχω δια των όσων λέγω. Εν πάση περιπτώσει επανέρχομαι και επειδή η λέξις «παιδεία» πειράζει τον κ. Υπουργόν, την αλλάζω και λέγω η φροντίδα που επιδεικνύει το Κράτος δια το παιδί δεν είναι εκείνη που έπρεπε να είναι. Και η στάσις που λαμβάνει το Κράτος έναντι του παιδιού δια την υγιεινήν ανάπτυξιν, την μόρφωσίν του, την ψυχαγωγίαν του κ.λ.π. δεν είναι εκείνη που έπρεπε να είναι. Και αυτό γίνεται, διότι το Ελληνόπουλο είναι υπόθεσις Ιδιωτικού Δικαίου και όχι Δημοσίου Δικαίου. Βγαίνει, λοιπόν, ως συμπέρασμα από την διαπίστωσιν αυτήν, ότι το Κράτος ό,τι κάμνει δια το παιδί, το κάμνει ως φιλανθρωπίαν και όχι ως υποχρέωσιν. Κατά την γνώμην μου,  εάν θέλωμεν η νέα γενιά να αναπτυχθή σωματικά και ψυχικά, θα πρέπει να ξεκινήσωμεν από την αφετηρίαν, ότι το παιδί πρέπει να γίνη υπόθεσις Δημοσίου Δικαίου εις ό,τι αφορά την πρόοδον, την υγείαν και την μόρφωσίν του. Το Κράτος πρέπει να συνειδητοποιήση τα απαράγραφτα δικαιώματα του παιδιού. Και είναι δικαίωμα του παιδιού η κανονική ανάπτυξίς του, η υγεία του, η διατροφή του, η μόρφωσίς του. Αν ξεκινήσωμεν,συνεπώς από την ορθήν αυτήν βάσιν, θα ίδωμεν πόσον διαφορετικόν δρόμον θα πρέπει να ακολουθήσωμεν σήμερον δια τας παιδικάς κατασκηνώνσεις . Το Κράτος έχει πρωταρχικήν υποχρέωσιν να ικανοποιήση τα δικαιώματα του παιδιού., διότι το παιδί είναι η ελπίδα μας το μέλλον της φυλής μας……

 Είναι πλάνη πως εθνική αρετή του Ελληνικού λαού είναι η λιτότης, δηλαδή η πείνα, η φτώχεια του Ελληνικού Λαού. Νομίζω πως πρέπει να αποκηρύξωμεν την πλάνην αυτήν. Εθνική αρετή δεν είναι η πείνα του Ελληνικού Λαού. Εθνική αρετή θα έπρεπε να είναι εκείνη η οποία θα αναπτύξη τας ικανότητας, τας δεξιότητας και την μόρφωσιν και την σωματικήν διάπλασιν του παιδιού……

Πως θα αντιμετωπίσωμεν, κ. συνάδελφοι, το θέμα των παιδιών, τα οποία αποστερούμενα των πάντων μεταβαίνουν εις τα σχολεία και παρατηρούμεν το φαινόμενον να λιποθυμούν μέσα εις την τάξιν διότι έχουν φύγει νηστικά από το σπίτι. Έπειτα δεν είναι δυνατόν να λέγωμεν ότι έχομεν πρόνοιαν δια το παιδί όταν χρόνον με τον χρόνον λιγοστεύη κάτι το οποίον είχε κατακτήσει το παιδί. Σας αναφέρω ότι τα μαθητικά συσσίτια χρόνο με τον χρόνον λιγοστεύουν…….»

                       

Κ.Δ. Σωτηρίου: Ομιλίες στη Βουλή 28/02/1959 «Επί εκφράσεως δυσπιστίας προς την Κυβέρνησιν» για την συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου» για το Κυπριακό ζήτημα. 16/04/1959 «Συζήτησις επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου «περί τροποποιήσεως του νόμου 671/1943 «περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος»

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΊΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

Σάββατον 28 Φεβρουαρίου 1959 σελ. 42-43

Τα επίσημα πρακτικά σε pdf: 28-02-1959

Πρόεδρος: Ο κ. Σωτηρίου έχει τον λόγον.

Κ. Σωτηρίου: Κύριοι βουλευταί, αισθάνομαι κι εγώ την ιστορικήν ευθύνην να δηλώσω κατηγορηματικά, ότι η λύσις που εδόθη στο Κυπριακό ζήτημα είναι η χειροτέρα. Και αισθάνομαι την υποχρέωαιν να δηλώσω πως θα καταψηφίσω και εγώ μαζί με όλον το κόμμα της Ε.Δ.Α., εις το οποίον έχω την τιμήν να ανήκω, θα καταψηφίσω λέγω, την Κυβέρνησιν. Θα απευθυνθώ, πριν συνεχίσω την ανάπτυξιν των σκέψεών μου επί του συζητουμένου θέματος, προς τον αξιότιμον κ. Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και θα τον παρακαλέσω να συστήση εις την πλειοψηφίαν να μη με διακόψουν. Άλλωστε δεν ακούω καλά και οι διακοπές θα πάνε χαμένες.

Κύριοι βουλευταί, τα επιχειρήματα τα οποία διετυπώθησαν κατά την διάρκειαν των συζητήσεων από ολόκληρον την Αντιπολίτευσιν και ειδικότερον από τους αξιοτίμους αρχηγούς των κομμάτων πείθουν όλους ημάς, ότι η δοθείσα λύσις επί του Κυπριακού είναι η χειροτέρα που ήτο δυνατόν να δοθή. Αλλά, κ. βουλευταί, δεν ανήλθον εις το βήμα δια να κάμω μόνον αυτήν την δήλωσιν. Ανήλθον δια να συζητήσω ωρισμένας θεωρίας δια να δικαιολογήσουν την τραγικήν λύσιν που εδόθη εις το Κυπριακόν ζήτημα.

Τρεις είναι, κ. συνάδελφοι, αι θεωρίαι αυταί. Και τας τρεις τας ανέπτυξεν ο πρώτος θεωρητικός της συμπολιτεύσεως, ο αξιότιμος κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως. Η πρώτη θεωρία είναι ο ρεαλισμός.

 Υπάρχουν, κ. βουλευταί, δύο είδη ρεαλισμού, ο στατικός ρεαλισμός και ο δυναμικός. Ο στατικός ρεαλισμός εξουθενώνει και ταπεινώνει τα έθνη που τον εφαρμόζουν. Ο δυναμικός ρεαλισμός είναι εκείνος, ο οποίος ανοίγει τον δρόμον δια να μεγαλουργήσουν τα έθνη. Θα ήθελα, με την φαντασίαν μας να έλθωμεν εις το 480 π.Χ. , όταν ο Ξέρξης κατέβαινεν από την Θράκην, αφού έδειρε πρώτα τον Ελλήσποντον και έφθασε μέχρι των Θερμοπυλών. Στας Θήβας επεκράτησεν ο στατικός ρεαλισμός και είπον οι άρχοντες των Θηβών: Πως θα τα βγάλουμε πέρα με αυτούς οι οποίοι διαθέτουν τεράστιον στρατόν; Καλύτερα να υποταχθώμεν. Ταυτοχρόνως εις τον Ιερόν βράχον, με βάσιν τον δυναμικόν ρεαλισμόν, εγένοντο συζητήσεις και ακούσθηκε τότε εκείνη η περίφημος φράσις: «Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε Πατρίδα». Αυτός είναι ο δυναμικός ρεαλισμός.

Στατικόν ρεαλισμόν εφήρμοσεν η Κυβέρνησις εις το Κυπριακόν. Λογάριασε την δύναμιν της αποικιοκρατικής Αγγλίας, λογάριασε την Ελληνοτουρικήν φιλίαν, λογάριασε όλες τις δολοπλοκίες που εφήρμοσεν η Αγγλική διπλωματία και ταυτοχρόνως λογάριασε τας ανάγκας του Ν.Α.Τ.Ο. Από την άλλη μεριά ήτο ο δυναμικός ρεαλισμός. Σύμφωνα με τον δυναμικόν ρεαλισμόν η Κυβέρνησις έπρεπε να λογαριάση τον κλονισμόν της αποικιοκρατίας και τα ραπίσματα που εδέχθη η Πατρίδα μας. Έπρεπεν ακόμη να λογαριάση τον πραγματικόν ψυχικόν παράγοντα. Έπρεπε να μη λησμονήση, ότι οι Κύπριοι εξηγέρθησαν δια να αποτινάξουν τον βρεταννικόν ζγόν και να αποκτήσουν την ελευθερίαν. Έπρεπε δηλαδή η Ελλάς, οι Κυβερνήται της, έπρεπε να μη λογαριάσουν τας αντιξοότητας και να εφαρμόσυν τον δυναμικόν ρεαλισμόν. Δεν ήτο η Ελληνοτουρική φιλία, την οποίαν έπρεπε να λάβη υπ’ όψιν της η Κυβέρνησις, αλλά οι βανδαλισμοί της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης. Δεν λογάριασεν ο αξιότιμος κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως μίαν άλλην πραγματικότητα.

Η πραγματικότης αυτή είναι η αυτοθυσία του Κυπριακού λαού. Πως θα αντιμετωπίση ο ιδεολόγος Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως την φωνήν που ακούμε να έρχεται από τον τάφον του Καραολή; Πως θα αντικρύση αυτό το πράγμα; Πως θα αντικρύσετε το όραμα της μητέρας Ελλάδος να βλέπη την κόρην της την Κύπρον να έρχεται αλυσοδεμένη και με τας χείρας προτεταμένας, να πέση εις την αγκαλιάν της;

Δευτέρα θεωρία του κ. Αντιπροέδρου είναι η εξής: Το πνεύμα της Ελλάδος είναι η θυσία και θα πρέπει, χάριν των γενικοτέρων συμφερόντων του Δυτικού κόσμου να θυσιασθώμεν ημείς. Το πνεύμα της θυσίας της Ελλάδος δια την εκπλήρωσιν των ελληνικών ιδανικών είναι η θυσία των 300 εις τας Θερμοπύλας. Είναι η θυσία των Αθηναίων που μεταβαίνουν εις τα ξύλινα τείχη, εις τα καράβια. Αυτήν την θυσίαν, αυτό το πνεύμα είχεν ενσαρκώσει η νεολαία της Ελλάδος και αυτό το πνεύμα έχετε λησμονήσει κ. Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως και είπατε,  ότι αι θυσίαι πρέπει να γίνουν δια τα συμφέροντα της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Πως θα αντιμετωπίσετε την νεολαίαν; Τι θα είπητε εις τα νειάτα της Κύπρου; Την θυσίαν έπρεπε να την κάμουν εκείνοι, οι οποίοι προκάλεσαν την διάσπασιν της φιλίας.

Και Τρίτη θεωρία είναι η περίφημος θεωρία δια τας μειονότητας.

Αυτά, που ξεύραμε δια τας μειονότητας, μας είπεν ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ανήκουν εις το παρελθόν και δια να στηρίξη το επιχείρημά του μας έφερεν ως παράδειγμα ότι εάν είχομεν εις την Ελλάδα 1.1/2 εκατομμύριον τουρκικού πληθυσμού, θα έπρεπε να δώσωμεν αντίστοιχες εγγυήσεις. Εν τοιαύτη περιπτώσει κ. Αντιπρόεδρε, εάν επρόκειτο να δώσωμεν εγγυήσεις δια την μειονότηταν αυτήν του 1.1/2 εκατομμυρίου σύμφωνα με τας συμφωνίας Ζυρίχης και Λονδίνου, θα έπρεπε δίπλα από τον Ανώτατον Άρχοντα της χώρας να θέσωμεν και ένα τούρκο αντιβασιλέα και να έχωμεν και τουρκικά στρατεύματα, τα οποία ανά πάσαν στιγμήν θα ήτο δυνατόν να μας δημιουργήοσουν ζητήματα και να επιβάλουν την θέλησίν των. Κοιτάξτε, συνεπώς κύριοι συνάδελφοι, που είναι δυνατόν να μας οδηγήση μία εσφαλμένη σκέψις. Βεβαίως, πρέπει να δώσωμεν δικαιώματα εις τας μειονότητας, αλλά όχι δικαιώματα, τα οποία θα κατατυραννήσουν την πλειοψηφίαν. Είναι περίεργον, ότι οσάκις διαπράττεται ένα κυβερνητικόν σφάλμα ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως αναζητεί πάντα μια θεωρίαν και μας καλεί δια της θεωρίας αυτής να δεχθώμεν τα λάθη. Εις το ίδιο επίσης λάθος υπέπεσε και ο αξιότιμος κ. Υπουργός της Προεδρίας της Κυβερνήσεως, ομιλήσας περί Δημοκρατίας, Ανεξαρτησίας κλπ. Την αρχήν όμως της Δημοκρατίας θα την κρίνωμεν όταν έχη συγκεκριμμένον περιεχόμενον και όχι όταν η πλειοψηφία δια της Δημοκρατίας κυριαρχήται από την μειοψηφίαν. Τέτοιαν Δημοκρατίαν σας την χαρίζομεν, διότι τούτο συμβαίνει δια των συμφωνιών, όταν τουρκικά στρατεύματα δύνανται να επιβάλλουν ανά πάσαν στιγμήν ό,τι τους καπνίσει. Και ερωτώ ακόμη, τι είδους ανεξαρτησία είναι αυτή, η οποία παρεσχέθη εις τους Κυπρίους. Δεν είναι δυνατόν, συνεπώς να κάμωμεν εις την αίθουσαν αυτήν θεωρητικά σχήματα ως ηθέλησεν ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως. Είμαι υποχρεωμένος να εκφράσω την βαθυτάτην μου θλίψιν, την βαθυτάτην αγανάκτησίν μου λέγω δια τας συμφωνίας της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Και προτού κατέλθω του βήματος θεωρώ εθνικήν υποχρέωσιν να αποστείλω θερμόν χαιρετισμόν εις την Ελληνικήν και Κυπριακήν νεολαίαν και να κραυγάσω ότι αι θυσίαι των ηρώων Καραολή και Δημητρίου δεν επήγαν επι ματαίω, αλλά συντόμως θα έλθη ο καιρός που μέσα από τους τάφους και τα κόκκαλά των θα ξαναβγή η ελευθερία. Κρατήστε ψηλά νέοι και νέες την Ελληνικήν σημαίαν στα χέρια σας και αγωνισθήτε να εκπληρωθή το όνειρον της Ενώσεως με την Μητέρα Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ Της ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ –  ΣΥΝΟΔΟΣ Α’

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΠΕ’

Πέμπτη 16 Απριλίου 1959 σελ. 5-7

Τα επίσημα πρακτικά σε pdf:16-04-1959

Πρόεδρος: Θα διανεμιθή. Κύριε Σωτηρίου, παρακαλώ αρχίσατε την αγόρευσίν σας.

Κ.Σωτηρίου: Κύριοι βουλευταί, εδημιουργήθη μεγάλη αναταραχή εις τους κόλπους της διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ύστερα από την κρίσιν που εξέσπασεν εντός αυτής. Η Κυβέρνησις, όπως μας διαβεβαίωσεν ο κ. Υπουργός της Παιδείας προσεπάθησε να άρη την κρίσιν και να κατευνάση την αναταραχήν, δι αυτό την περασμένην Παρασκευήν κατέθεσε σχετικόν νομοσχέδιον, το οποίον ήλθεν εις την Κοινοβουλευτικήν Επιτροπήν, Εκεί και το Κόμμα της Ε.Δ.Α. και η Δημοκρατική Ένωσις και άλλοι βουλευταί της Αντιπολιτεύσεως εδήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιον αυτό, το οποίον ως πολύ ωραία εχαρακτήρισεν ο αρχηγός του Λαϊκού Κοινωνικού Κόμματος κ. Στεφανόπουλος, κύριον χαρακτηριστικόν έχει την ωμήν επέμβασιν της Κυβερνήσεως εις τα της Εκκλησίας. Όσοι κατεψηφίσαμεν το νομοσχέδιον είπαμεν τότε εις τον κ. Υπουργόν της Παιδείας, ότι κάθε άλλο παρά θα κατευνασθή η αναταραχή που επήλθεν εις τους κόλπους της Ιεραρχίας και ότι μάλλον η κρίσις θα απλωθή και το χειρότερον και από απόψεως εσωτερικής και από απόψεως εξωτερικής θα αποτελέση μεγάλον κίνδυνον δια την χώραν μας. Δεν παρήλθε μία ημέρα και αι προβλέψεις μας αυτές επιλήθευσαν. Και η Κυβέρνησις έφερε δεύτερον νομοσχέδιο. Το δεύτερον αυτό νομοσχέδιον είναι μετριοπαθέστερον του πρώτου, όμως περιέχει τα βασικά ελαττώματα του πρώτου περισσότερον μάλιστα. Και σήμερον μετά την ανακοίνωσιν του κ. Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως έρχονται νέαι τροπολογίαι. Μα και αυταί απ’ όσα είπεν ο κ. Αντιπρόεδρος δεν αίρουν, κάθε άλλο, τα βασικά ελαττώματα του νομοσχεδίου. Έπειτα δεν είχαμε ακόμη τις τροπολογίες, δια να κρίνουμε σωστά.

Κ. Δ. Σωτηρίου : Ομιλίες στη Βουλή 29/01/1959 :«Περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» 15/10/1960 : «Για τον εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν»

Στο αρχείο του ο Σωτηρίου μαζί με τα Επίσημα Πρακτικά της Βουλής

έχει και την επιστολή που του έστειλε το  

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ & ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΩΣ

με ημερομηνία 5/12/1958 και το 

 υπ. αρ. 1/1958 βούλευμα του Ειδικού Συμβουλίου Εγκλημάτων Πολέμου Αθηνών

Την επιστολή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ σε pdf: Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Το βούλευμα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ σε pdf: ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΜΑ     

 Από τα

 ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ –ΣΥΝΟΔΟΣ Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΜΒ’

 Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 1959 Σελίδα 11-12 Τα επίσημα πρακτικά σε pdf: 29-01-1959

 Επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου Νόμου «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» .

Κ. Σωτηρίου

Κύριοι συνάδελφοι, ανέβηκα εις το Βήμα, διότι θεωρώ ότι το υπό συζήτησιν σχέδιο Νόμου έχει βαθειά ιστορικήν σημασίαν και αισθάνομαι την υποχρέωσιν να ξεκαθαρίσω και τη δική μου ευθύνη έναντι του νομοσχεδίου τούτου.

Όσοι επέμειναν και επιμένουν να ψηφισθή το νομοσχέδιον και τα επιχειρήματα, τα οποία επικαλέσθησαν, ιδιαιτέρως οι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως, Υπουργοί ετραυμάτισαν και την εθνικήν αξιοπρέπειαν και την ηθικήν υπόστασιν του Ελληνικού λαού.

Υπεστήριξαν, ότι έπειτα από 14 χρόνια, πρέπει να τελειώνωμεν με το ζήτημα αυτό, διότι δεν πρέπει να διαταράσσωνται αι ομαλαί σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και της Γερμανίας. Και με το νομοσχέδιον αυτό, εμπιστευόμαστε την Κυβέρνησιν της Δυτικής Γερμανίας, διότι έχουμε απόλυτον πεποίθησιν και εις την δημοκρατικότητά της και εις τας αρχάς της περί δικαιοσύνης.

Αλλά για ποιες ομαλές φιλικές σχέσεις πρόκειται; Εγώ πιστεύω ακράδαντα, ότι το νομοσχέδιον αυτό έρχεται προς ψήφισιν, διότι η Κυβέρνησις επιζητεί την οικονομικήν και πολιτικήν ενίσχυσιν από την Γερμανικήν Κυβέρνησιν. Αλλά αλλοίμονον εις τα Έθνη εκείνα και εις τας Κυβερνήσεις εκείνας που θυσιάζουν την αξιοπρέπειάν των την εθνικήν, δια να επιτύχουν οικονομικήν ενίσχυσιν. Και μη μου πείτε ότι υποστηρίζομεν αυτά τα οποία υποστηρίζομεν, δια να μη πάρη η Ελλάς την οικονομικήν ενίσχυσιν και περιέλθη ο Ελληνικός λαός εις εξαθλίωσιν δια να τον προσελκύσωμεν εις την παράταξίν μας. Είναι ανάξοιν να λέγεται αυτό το επιχείρημα εν τη αιθούση τούτη, και όμως ηλέχθη. Εις το επιχείρημα αυτό απάντησεν ο κ. Ηλιού και την απάντησίν του την δέχομαι και την επικροτώ.

Ελέχθη, επίσης, ότι η σημερινή Δυτική Γερμανία είναι χώρα των Φιλοσόφων και του Δικαίου. Συμφωνώ ότι εις την Γερμανίαν εγεννήθησαν μεγάλοι ποιηταί, μεγάλοι επιστήμονες και φιλόσοφοι αν θέλετε. Αλλά πρέπει να εξετασθή τι σχέση έχουν αυτοί με το Γερμανικό Κράτος. Και ερωτώ, ποίοι εξ αυτών ετιμήθησαν εκ μέρους του Γερμανικού Κράτους και ποίων εξ αυτών τα διδάγματα εδέχθη;

 Το ερώτημα είναι αρκετά σαφές. Εδέχθη την θεωρία για τον «υπεράνθρωπον» του Νίτσε καθώς και τας θεωρίας των φιλοσόφων εκείνων που προετοίμασαν τον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ, ότι ο Γερμανικός λαός είναι ο περιούσιος λαός, ο οποίος θα κυριαρχίση εις τον κόσμον. Και μήπως το Γερμανικόν Κράτος δεν είναι εκείνο που εθεμελίωσε την μονοκρατορίαν του Κάϊζερ και τον Εθνικοσοσιαλισμόν του Χίτλερ;. Και δεν είναι το Γερμανικόν Κράτος που προκάλεσε με τους δύο παγκόσμιους πολέμους τόσες καταστροφές εις την Ευρώπην ολόκληρον όσες, ούτε οι Ούνοι δεν προκάλεσαν.

Αλλά λέγουν, ότι η σημερινή Κυβέρνησις είναι αξία πάσης εμπιστοσύνης, διότι εις την Γερμανίαν υπάρχει Δημοκρατία. Αλλά είναι πραγματική Δημοκρατία, ή θέλομεν να παίζωμεν με τας λέξεις;

Πρώτον στοιχείον μιας Δημοκρατικής Κυβερνήσεως, εις την οποίαν θα είχομεν εμπιστοσύνην, θα ήτο να τιμωρούσε μόνη της τους εγκληματίας πολέμου, οπότε θα ηδύνατο να παρουσιασθή ως Κράτος Δημοκρατικόν. Αλλά, όχι μόνον τούτο δεν έπραξεν, αλλά προσπαθεί να καλύψη τους εγκληματίας πολέμου και πέραν αυτού ζητεί ακόμη δια την ανάπτυξιν των σχέσεών της με την Ελλάδα, να λησμονήσωμεν τους εγκληματίας αυτούς, οι οποίοι έβαζαν βαμβάκι βουτηγμένο σε βενζίνα εις το στόμα των νηπίων και τα έκαιαν.

Χρέος τιμής ήτο, εάν ήτο Δημοκρατική Κυβέρνησις, όχι να ζητά αμνήστευσιν των εγκληματιών, όχι να υποστηρίζη τα τέρατα αυτά, αλλά να τα είχε συλλάβει και όπως είχεν υποχρέωσιν, να τα παραδώση εις την δικαιοσύνην δια να δικασθούν. Και όμως, δεν παρέδωσεν ακόμη κανένα.

Ρ. Παπαρρηγόπουλος. Η Ανατολική Γερμανία, πόσους παρέδωσε.

Κ. Σωτηρίου. Δεν άκουσα τι είπε ο κύριος συνάδελφος. Εδήλωσα άλλωστε, ότι δεν ακούω πολύ καλά και γι αυτό δεν δέχθηκα διακοπάς. Έπρεπε λοιπόν, η Γερμανική Κυβέρνησις από δική της πρωτοβουλία, να έχη λύση το θέμα των εγκληματιών πολέμου, και όμως δεν το έκαμεν.

Είπον οι κύριοι Υπουργοί, ότι δεν εγένετο  η συζήτησις  εις την Βόννην. Ακριβώς δι αυτό κατηγορώ την Ελληνικήν Κυβέρνησιν και είναι τραύμα εις την εθνικήν και ηθικήν υπόστασιν του Ελληνικού λαού το ότι δεν έκανε συζήτησιν.

Αλλά, όταν βλέπη η Ελληνική Κυβέρνησις ότι η Γερμανία δεν έχει την συναίσθησιν του δικαίου, θα έπρεπε να είπη ότι, δια την εξομάλυνσιν των οικονομικών σχέσεών μας, θα έπρεπε να εκκαθαριστή πρώτον το θέμα των εγκληματιών πολέμου. Και όταν, πρώτη η Γερμανική Κυβέρνησις, μας έδιδε πραχτικήν λύσιν και μας τους παρέδιδε και ελαμβάνοντο μέτρα διεξαγωγής αντικειμενικής κρίσεως υπό της δικαιοσύνης, τότε να προχωρήση εις οικονομικάς συναλλαγάς.

Αλλά ακόμη  παρουσιάζεται ένα άλλο επιχείρημα το οποίον τραυματίζει την εθνικήν και ηθικήν  υπόστασιν του Ελληνικού λαού. Είπεν ο κ. Υπουργός των Εξωτερικών, πως σκιαμαχούμεν δονκιχωττικώς. Σκαιμαχούμεν δε, διότι δεν μας παραδίδει η Γερμανία τους εγκληματίες πολέμου να τους δικάσουμε. Να λοιπόν που η Δημοκρατική Γερμανία δεν έχει συναίσθησιν της ευθύνης της. Αλλά κ. βουλευταί,  εάν ο Ελληνικός λαός εις το παρελθόν είχεν ακούσει τα κηρύγματα ορισμένων πολιτικών, δεν θα είχαμεν το Αλβανικό έπος ούτε την Εθνικήν Αντίστασιν. Την Εθνικήν Αντίστασιν δεν την διεξήγαγε ούτε η αριστερά, ούτε η δεξιά, αλλά είναι αντίστασις όλων των Ελλήνων. Συνέχεια αυτής της πολιτικής είναι η θεωρία για την μείωσιν των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γέννημα αυτής της πολιτικής είναι η ετεροδικία και ο τραυματισμός της εθνικής αξιοπρεπείας από τους φίλους και συμμάχους.

Αλλά είναι και μία άλλη άποψις την οποίαν πρέπει να αναφέρω εδώ. Εδήλωσε σήμερον ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ότι το νομοσχέδιον αυτό δεν έχει σχέσιν με το παρελθόν. Είναι νομοσχέδιον το οποίον αποβλέπει εις το μέλλον. Αλλά κ. συνάδελφοι, το νομοσχέδιον τι ιδανικά παρουσιάζει εις τον Ελληνικόν λαόν; Τι ιδανικά παρουσιάζει εις την νεολαίαν; Όταν δεν έχετε το θάρρος να ζητήσετε τα δικαιώματα τα οποία με τόσας θυσίας απέκτησε κατά το παρελθόν η νεολαία και ο Ελληνικός λαός, πως θα ζητήσετε νέας θυσίας από τον Ελληνικόν λαόν αύριον; Το λέγω αυτό διότι ο κ. Υπουργός της Προεδρίας της Κυβερνήσεως είπεν, ότι η παράταξις η ιδική μας δεν έχει ιδανικά. Μα για τα ιδανικά θα μιλήσω εις την επερώτησιν περί Τύπου. 

Ομιλία στη Βουλή. Από τα

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ Της ΒΟΥΛΗΣ  

 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’-ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ζ’

 Σάββατον 15 Οκτωβρίου 1960 σελ. 26 -27 Τα επίσημα πρακτικά σε pdf: 15-10-1960

 «Για τον εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν»  

Κ. Σωτηρίου. Κύριοι βουλευταί, από την συζήτησιν η οποία έγινεν έως τώρα, βγαίνει το συμπέρασμα για μένα, πως είναι τεραστία η πολιτική ευθύνη της Κυβερνήσεως. Και εις το πώς και γιατί, δημιουργήθηκε το ζήτημα και δια τον κακόν χειρισμόν του θέματος αυτού. Δεν θα εισέλθω εις αυτά τα δύο θέματα. Ελέχθησαν πολλά και ίσως δεν θα είχον και εγώ να προσθέσω σημαντικά πράγματα. Ανήλθον εις το βήμα, πρώτον δια να δηλώσω άλλη μια φορά πως από όλην την συζήτησιν, δεν εκλονίσθηκαν αι θέσεις τας οποίας έχει καθορίση το κόμμα της Ε.Δ.Α. εις το οποίον έχω την τιμήν αν ανήκω. Αντιθέτως η εξαχθείσα συζήτησις, με έπεισεν ότι αι θέσεις τας οποίας ανέπτυξεν ο αγαπητός Πρόεδρος της Ε.Δ.Α. είναι οι μόνες σωστές. Επομένως δεν πρόκειται να επιμείνω εις το σημείον αυτό. Εκφράζω την πεποίθησίν μου, ότι αι απόψεις της Ε.Δ.Α. είναι οι μόνες σωστές, δια να λυθή το θέμα το οποίον έχει δημιουργηθή.