«ΕΚΛΟΓΗ» «Από τα καλύτερα δημοσιεύματα όλου του κόσμου»

«ΕΚΛΟΓΗ»
«Από τα καλύτερα δημοσιεύματα όλου του κόσμου»

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στη στήλη

 «Τι δίνουν στον κόσμο να διαβάσει»

της εφημερίδας «Αυγή» στις 31 Οκτωβρίου 1952

Παράλληλα  με το «Θησαυρό» και το «Ρομάντσο» και τα παρόμοιά τους κυκλοφορούν και μερικά άλλα περιοδικά, που θέλουν να φαίνονται σοβαρά, επιδιώκουν όμως, με κάπως διαφορετικό τρόπο, τον ίδιο μ’ εκείνα σκοπό.

Η «Εκλογή» θέλει να είναι σοβαρό περιοδικό. Βγαίνει μια φορά το μήνα. Έχει σχήμα βιβλίου με 116 το λιγότερο σελίδες. Η εμφάνισή της κομψή. Το εξώφυλλό της καλλιτεχνικό με έγχρωμη εικόνα. Το χαρτί της εκλεκτό και ακριβό και πάντα στην ίδια ποιότητα. Το τύπωμά της πολύ φροντισμένο. Και η τιμή της φτηνή – μόνο 4.000 δραχμές το τεύχος- τόσο που απορείς, πως τα βγάζει πέρα με την πολυδάπανη έκδοσή της.

Μα η «Εκλογή» θέλει να είναι σοβαρό περιοδικό και στο περιεχόμενο. Θέλει, λέει, να μορφώσει τους αναγνώστες της. Τους προσφέρει διάφορα ιστορικά, γεωγραφικά και άλλα εγκυκλοπαιδικά θέματα. Διαλαλεί, μάλιστα, πως τα «εκλέγει» «από τα καλύτερα δημοσιεύματα όλου του κόσμου». Και για να τους ξεκουράσει από τη σοβαρή μελέτη, προσφέρει ακόμη στους αναγνώστες της διηγήματα και ποιήματα και τους διασκεδάζει με χιουμοριστικές εικόνες και ανέκδοτα, με σταυρόλεξα, σκάκι, και διάφορα άλλα γυμνάσματα.

Θέλει λοιπόν η «Εκλογή» να είναι σοβαρό και τερπνό περιοδικό. Κάτω όμως από την κομψή εμφάνιση και τη  τερπνή  σοβαροφάνεια στο περιεχόμενο κρύβεται η καλά μελετημένη προσπάθειά της, να ξεγελάσει τους αναγνώστες της και να τους παρασύρει στην αντιπροοδευτική  γραμμή της.

Τέτοια φαινομενικά σοβαρά, παραπλανητικά όμως και προπαγανδιστικά περιοδικά υπάρχουν και σε μας και αλλού. Όλα τους γράφονται με αρκετή δεξιοτεχνία και ένα σκοπό έχουν: Να  υποστηρίξουν το σημερινό κοινωνικό συγκρότημα, που τόσο κλονίζεται. Και όλοι τους, και τα ντόπια και τα ξένα, τα ίδια μέσα χρησιμοποιούν. Τρία είναι τα σπουδαιότερα: α’ Η φυγή από την πραγματικότητα. β’ Η παραπλάνηση. Και  γ’. Η διαφήμιση   και η προπαγάνδα.

Τα τρία αυτά μέσα χρησιμοποιεί με αρκετή επιτυχία και η «Εκλογή».

Για την «Εκλογή»  «καλύτερα δημοσιεύματα» είναι όσα καλλιεργούν τη φυγή από την πραγματικότητα. Μ’ αυτό  το κριτήριο διαλέγει τα περισσότερα απ’ όσα δημοσιεύει. Να τρία τέσσερα από τα τόσα, που μας σερβίρει η «Εκλογή» στο τελευταίο τεύχος της ( τεύχος 83-Σεπτέμβριος 1952).

Θέλετε ένα ωραίο σπόρ ; Θέλετε να πλουτίσετε άκοπα; Παρακολουθείσθε το «ταχυδρομείο των κυμάτων» (σελ΄45-47). Από μποτίλιες δηλαδή που ρίχνονται στη θάλασσα! Πού το ξέρετε, μπορεί να είστε και εσείς τυχεροί,  όπως εκείνος που βρήκε μποτίλια που είχε ρίξει στον «Ειρηνικό  μια πλούσια χήρα» και έγινε ο κληρονόμος της. Μέσα στην μποτίλια είχε κλείσει τη διαθήκη της και «όριζε για κληρονόμο της εκείνον που θα έβρισκε τη μποτίλια»!!

Στο ταξίδι, που μας καλεί η «Εκλογή» να κάνουμε στον Αμαζόνιο, θα συναντήσουμε το «τέρας του Αμαζόνιου» την «πιράγα», το μικρό αυτό αιμοβόρο ψαράκι, (σελ. 65-67). Ο θεός να δώσει να μην πέσουμε στα φοβερά «σαγόνια» του, ούτε εμείς ούτε η «Εκλογή». Πάμε χαμένοι!

Και μην φοβάστε αν ναυαγήσουμε. Θα μας σώσει το «Βάλς στο νερό» (σελ. 68-71) η νέα αυτή αμερικάνικη μέθοδος.

ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

«Θησαυρός»- «Ρομάντσο»

Άρθρο του Κ.Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στη στήλη « Τι δίνουν στον κόσμο να διαβάσει»

   της εφημερίδας «Αυγή» σε δύο μέρη  στις 28 Σεπτεμβρίου 1952 το πρώτο                          

  και στις 12 Οκτωβρίου 1952 το δεύτερο. 

Απόκομμα  της εφημερίδας σε pdf: ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΜΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Δε διαφέρουν σε τίποτα τα δύο τούτα περιοδικά. Περίπου το ίδιο περιεχόμενο. Από τις ίδιες πηγές το αντλούν. Την ίδια γραμμή ακολουθούν. Τους ίδιους σκοπούς επιδιώκουν.

Πάνω από 120 χιλιάδες τεύχη πουλάει ο «Θησαυρός» κάθε εβδομάδα. Kάπως λιγότερα, μου λένε, το «Ρομάντσο», μα κι’ αυτό έχει πολύ πλατειά κυκλοφορία. Θησαυρίζουν οι εκδότες τους. Και το φτηνό πολυσέλιδο εμπόρευμά τους ακατάλληλο και πολλές φορές βλαβερό για την ψυχική και ηθική υγεία των αναγνωστών.

Γιατί τα δύο αυτά περιοδικά και άλλα παρόμοια και χειρότερά τους έχουν πλατειά κυκλοφορία; Γιατί τα αγοράζουν και τα διαβάζουν ; Τι επιδιώκουν τα περιοδικά αυτά και ποια επίδραση ασκούν;

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ   

Το περιεχόμενό τους είναι πολυποίκιλο. Μπορούμε να το ξεχωρίσουμε σε πέντε κατηγορίες.

Πρώτη κατηγορία: Μυθιστορήματα σε συνέχειες και μονοσέλιδα διηγήματα. Τέσσερα μυθιστορήματα σε κάθε τεύχος. Το ένα αισθηματικό και το άλλο ψευτορομαντικό. Το άλλο «ιστορικόν» γεμάτο περιπέτειες, που ξετυλίγονται  « μέσα σε ατμόσφαιρα μηχανορραφιών, εγκλημάτων και τρόμου». Το τρίτο συγκλονιστικό, με «φλογερούς έρωτες και βίαια πάθη» πού συχνά ωθούν στο έγκλημα. Και το τέταρτο, συναρπαστικό «αστυνομικό μυθιστόρημα», όπως «Η κοπέλα  με το κομμένο κεφάλι», «Η συμμορία του κίτρινου δαχτυλιδιού».

Δίπλα  στα μυθιστορήματα, δέκα περίπου σύντομα διηγήματα «πρωτότυπα κα μικρά αριστουργήματα»(!!) όπως τα ρεκλαμάρουν. Τρία είναι τα πιο συνηθισμένα θέματά τους: Ο «φλογερός έρωτας», η ερωτική σύγκρουση, η ερωτική πονηρία και απιστία είναι το πρώτο θέμα, οι περιπέτειες το δεύτερο και το έγκλημα το τρίτο θέμα. Παράλληλα δημοσιεύονται και διηγήματα, που με αριστοτεχνικό τρόπο προπαγανδίζουν αντιεπιστημονικές και μυστικιστικές θεωρίες, για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη στην επιστήμη και να πυκνώσουν την ομίχλη γύρω από τον αναγνώστη.

Δεύτερη κατηγορία:  Σατυρικά αναγνώσματα σατυρικοί στίχοι και γελοιογραφίες. Μερικά  από τα σατυρικά κομμάτια καταπιάνονται με ορισμένα επιφανειακά θέματα από την καθημερινή ζωή και παρουσιάζουν  κάποιους χοντροκομμένους τις περισσότερες φορές τύπους, που προκαλούν λίγο πολύ το γέλιο. Πολλά όμως σατυρικά και προπάντων πολλές γελοιογραφίες σού γεννούν, θα έλεγα, την αηδία και την αγανάκτηση για την ξετσιπωσιά τους.

Τρία είναι κι’ εδώ τα πιο συνηθισμένα  θέματα: Η πολύμορφα προκλητική σεξουαλικότητα, με πρόστυχα πολλές φορές και μάγκικα υπονοούμενα, είναι το πρώτο, το πιο αγαπημένο θέμα, το πιοτό και το μεθύσι με τα διάφορα επακόλουθα και το «Σύλλογο Βαρελοφρόνων» είναι το δεύτερο  θέμα, και οι συζυγικές σκηνές το τρίτο.

Τρίτη κατηγορία:  Παράλληλα με τα δράματα, τις ψευτορομαντικές περιπέτειες, τα βίαια πάθη και τα εγκλήματα και  δίπλα στα σατυρίσματα και τις γυμνές, υπάρχουν και οι σελίδες με τα ιστορικά, γεωγραφικά και  «επιστημονικά» θέματα και κοντά τους και άλλα διάφορα «Νέα και Περίεργα».

Αν εξαιρέσουμε μερικές πραχτικές συμβουλές, συζητήσιμες κι’ αυτές σχετικά με την αξία τους, τα περισσότερα από τα άλλα «επιστημονικά» θέματα είναι προχειρογραμμένες και προχειρομεταφρασμένες επιφανειακές πληροφορίες , που μπουκώνουν τον αναγνώστη με αμφισβητήσιμες γνώσεις και ικανοποιούν λίγο πολύ την ατροφική και παραστρατημένη περιέργειά του. Σημειώνω έτσι πρόχειρα μερικά από τα θέματα αυτά: «Δύο άνθρωποι τυφλοί στα χρώματα», «Η εγχείρησις της σκωληκοειδίτιδος», « Ο ρόλος  του θείου ( του θειαφιού) στον οργανισμό μας» κ.λ.π.

Εκτός απ’ αυτά, βρίσκει κανείς σε κάθε τεύχος και μερικά άλλα θέματα που την πρώτη στιγμή φαίνονται επιστημονικά. Μα λίγο αν προσέξουμε, θα ιδούμε πως διαλαλούν ορισμένες έρευνες στην Αμερική (που αλλού;) και πως ο πραγματικός σκοπός είναι να εξυψώσουν στα μάτια μας την πολύπλευρη δύναμη της Αμερικής και να διαφημίσουν ορισμένα Αμερικάνικα προϊόντα και προπάντων φάρμακα.

Δίπλα στα «επιστημονικά» θέματα και κάμποσα «Νέα και περίεργα» που φουσκώνουν με τον κούφιο αέρα τους το εγκυκλοπαιδικό πασάλειμμα. Να μερικά από το 498 τεύχος του «Ρομάντσου» και το 716 του «Θησαυρού» . «Ταξίδι στον Άρη», « Η ηλικία του Ναι» (αμερικάνικη στατιστική για το σε ποια ηλικία παντρεύονται στην Αμερική) , « Ο πόλεμος των Ρούζ» , «Η  νωθρή ζωή της Κούβας» , «Οδηγός των λουομένων του 1850»,  «Οι λούστροι στην Αμερική» (που ζούνε ζωή ευτυχισμένη)  και οι «Επιστολές» που γράφουν  στην Ιουλιέττα του Ρωμαίου, οι απαρηγόρητες και απογοητευμένες στον έρωτα.

Τέταρτη κατηγορία: Σελίδες για τη γυναίκα και το παιδί.  Σελίδες όπου οι «στάρ» του αμερικάνικου προπάντων κινηματογράφου μας δείχνουν σε διάφορες στάσεις τις σωματικές  ομορφιές τους και μας μιλούν για τη ζωή τους , για τις περιπέτειές τους, για τους γάμους,  και τα διαζύγια τους. Σελίδες για τη γυναικεία μόδα, σελίδες για τους «καλούς τρόπους» , για το πώς να δέχονται οι οικοδέσποινες και  να κάνουν τις επισκέψεις τους . Σελίδες  για τη γυναικεία καλλονή – για την «επιστήμη του μακιγιάζ» , για τα «Ινστιτούτα καλλονής» , όπου οι άσχημες γίνονται όμορφες, για το πώς θα γιατρέψουν και πως θα αποκρύψουν οι γυναίκες τα «εφτά θανάσιμα» σωματικά ελαττώματά τους ( τη «χοντρή κοιλιά», τη «μεγάλη περιφέρεια», τη «κυρτή ράχη» , «το υπερβολικό πάχος των μηρών» κτλ).

Και  για να συμπληρωθεί η  «οικογενειακή μόρφωση», να και η σελίδα του παιδιού, με το αντιπαιδαγωγικό σε κάθε τεύχος παραμυθάκι.

Πέμπτη κατηγορία:  Ανέκδοτα, άνοστα και χωρίς ουσία τα περισσότερα, σκορπισμένα εδώ κι’ εκεί, σταυρόλεξα και πνευματικές ασκήσεις, για να περνάει η ώρα σ’ όσους πλήττουν και δεν έχουν ούτε τι άλλο να κάνουν, ούτε τι να σκεφτούν.

ΓΕΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στη στήλη«Το εκπαιδευτικό μας πρόβλημα»

 της  εφημερίδας  «Αυγή»     

  Στις 14 και 21 Σεπτεμβρίου 1952

 

Όταν ακούμε τις δύο λέξεις  «γενική μόρφωση» όλοι λέμε μέσα μας, πώς «γενική μόρφωση»  είναι η μόρφωση πού πρέπει να πάρουν γενικά  όλοι οι άνθρωποι. Ενώ «ειδική μόρφωση» είναι η ιδιαίτερη ξεχωριστή μόρφωση, που παίρνουν όσοι ειδικεύονται σ’ ένα επάγγελμα όπως π.χ. ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο ναυπηγός, ο γεωπόνος, ο αξιωματικός, ο γιατρός, ο δάσκαλος κ.λ.π.

Φαίνεται λοιπόν πώς συμφωνούμε όλοι. Η συμφωνία όμως είναι τυπική. Γιατί όσοι χρησιμοποιούν τον όρο «γενική μόρφωση» δεν εννοούν το ίδιο πράγμα. Άλλο περιεχόμενο δίνει ο ένας και ο άλλος καθένας με τη στάση που παίρνει στα βασικά κοινωνικά προβλήματα, και την αντίστοιχη με την στάση του αυτή αντίληψη του για το σκοπό και τον προορισμό της παιδείας. Ιδιαίτερα η διαφωνία τούτη είναι χτυπητή ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς.

ΟΧΙ ΡΗΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΙΜΙΚΗ  «ΓΕΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ»

Κάμποσοι τη θέλουν ρηχή και αναιμική τη «γενική μόρφωση». Περιορίζουν και στενεύουν το περιεχόμενό της.

Για τα παιδιά, λένε, που φοιτούν στο δημοτικό σχολείο – και το σχολείο τούτο είναι το μοναδικό σχολείο για τα παιδιά του λαού- για τα παιδιά, λοιπόν, του λαού, τα βασικά στοιχεία της «γενικής μόρφωσης» είναι η ανάγνωση, η γραφή, οι 4 πράξεις της αριθμητικής και η ορθογραφία. Τα παιδιά, λένε, που θα καταχτήσουν τις δεξιότητες αυτές έχουν πάρει «επαρκή» γενική μόρφωση. Βέβαια, χρειάζεται ακόμη προσθέτουν, να αποκτήσουν τα παιδιά και κάποιες γνώσεις για το φυσικό κόσμο, και να μάθουν και κάτι από την ελληνική ιστορία και την πυργοδέσποινα την καθαρεύουσα. Έτσι συμπληρώνεται, λένε, η γενική μόρφωση.

Γι’ αυτό και στη μεταρρύθμιση της παιδείας που προτείνουν, ζητούν οι δύο ανώτερες τάξεις – η Ε’ και η ΣΤ’ – του δημοτικού σχολείου να πάρουν έντονο επαγγελματικό χρωματισμό και να δώσουν επαγγελματικές γνώσεις στα παιδιά, γεωργικές στ’ αγόρια και οικοκυρικές στα κορίτσια.

Είναι ολοφάνερο πόσο ρηχή και αναιμική είναι η «γενική» τούτη μόρφωση. Τα παιδιά που τελείωσαν το δημοτικό σχολείο, έχουν μάθει ανάγνωση, γραφή, πραχτική αριθμητική και λίγο ορθογραφία. Δεν μπορούμε όμως να ειπούμε πως είναι μορφωμένοι. Οι γνώσεις που απόχτησαν είναι σκόρπιες, άβαθες, ασύνδετες και όχι σπάνια ψευτοεπιστημονικές. Δεν έχουν, λοιπόν, καμιά ιδέα ή έχουν στραβή ιδέα για τη γύρω τους σκληρή πραγματικότητα και τα προβλήματά της. Έτσι τα παιδιά του λαού βγαίνουν από το σχολείο, στολισμένα, αν θέλετε, με κάποια κουρέλια από γνώσεις, ουσιαστικά όμως απροσανατόλιστα για τη ζωή.

Την τόσο ρηχή και αναιμική τούτη «γενική» μόρφωση, ακόμη και μερικοί μεγαλόσχημοι  εκπαιδευτικοί τη βρίσκουν ικανοποιητική για τα παιδιά του λαού. Η αντιλαϊκή τούτη αντίληψή τους, είναι συνέπεια από την πλατύτερη αντίληψή τους για τον προορισμό της παιδείας. Την παιδεία τη θέλουν προνόμιο των λίγων. Τι να την κάνουν, λένε, την παραπανίσια μόρφωση τα παιδιά του λαού; Τους φτάνουν τα λίγα κολυβογράμματα, για να φυτοζωήσουν. Δεν τους χρειάζεται περισσότερο φως! Πρέπει να διαδεχτούν τους γονείς των στη σκληρή και άχαρη δουλειά τους. Αυτός είναι, λένε, ο προορισμός τους. Και για να τα βγάλουν πέρα στη δουλειά τους καλό είναι να τους δώσουμε στο δημοτικό σχολείο και κάποιες επαγγελματικές γνώσεις. Όμως με κάθε τρόπο, τονίζουν, να μη γνωρίσουν τα παιδιά τη γύρω πραγματικότητα! Γιατί  αν τη γνωρίσουν και ζητήσουν να την αλλάξουν; Τι θα γίνουν τότε τα λογής- λογής προνόμια;

Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ 

 δημοσιεύθηκε στη στήλη «Το εκπαιδευτικό μας πρόβλημα»

της εφημερίδας «Αυγή» στις 31 Αυγούστου 1952

Όλοι αναγνωρίζουν, πως η παιδεία  μας δεν στέκεται καλά στα πόδια της. Όλοι παραπονιούνται. Ιδιαίτερα  όμως  πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια οι διαμαρτυρίες για την κακή κατάσταση της μέσης Παιδείας και προτείνονται διάφορα σχέδια για τη μεταρρύθμισή της. Και τώρα όλοι μας ακούμε και διαβάζουμε στις εφημερίδες, πως το υπουργείο της Παιδείας αποφάσισε να μεταρρυθμίσει τη μέση παιδεία, ν’ αλλάξει την οργάνωσή της, και να τη διχοτομήσει σε δύο ξεχωριστούς κύκλους. Έτσι πιστεύει, θ’ ανταποκριθεί η μέση παιδεία στον προορισμό της και θ’ αποδώσει γόνιμους καρπούς.

Τρείς κατευθύνσεις μπορούμε να ξεχωρίσουμε στα σχέδια, που προτείνονται για τη μεταρρύθμιση  της παιδείας. Ας ρίξουμε μια γοργή ματιά.

Α’. ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΜΑ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ;

Πολλοί και ανάμεσά τους οι περισσότεροι επίσημοι παιδαγωγοί, που κατέχουν ανώτερες και ανώτατες υπεύθυνες θέσεις, στρέφουν νοσταλγικά τα μάτια τους προς τα περασμένα και ζητούν να ξαναζωντανέψουν τη γερασμένη μέση παιδεία.

Τρία πράγματα ζητούν:

 1. Ζητούν πρώτα απ’ όλα η μέση παιδεία, από εξάχρονη πού είναι σήμερα, να ξαναγίνει, όπως ήταν παλαιότερα εφτάχρονη. Θα χρειαστεί λοιπόν να προστεθεί ένας χρόνος ακόμη στη μέση παιδεία. Βέβαια, το σωστό είναι, λένε, ο χρόνος αυτός να παρθεί από τη δημοτική παιδεία, και να γίνει πεντάχρονο, από εξάχρονο που είναι το δημοτικό σχολείο. Τη λύση όμως τούτη με κανένα τρόπο δεν την δέχονται και με το δίκιο τους οι δημοδιδάσκαλοι. Ούτε να την ακούσουν δεν θέλουν. Να κρατήσουμε πάλι ένα χρόνο παραπάνω τα παιδιά στη μέση παιδεία, και να τελειώσουν το Γυμνάσιο στα 19 τους χρόνια, δε θα το δεχθούν ποτέ οι γονείς, και αυτοί με το δίκιο τους. Δε μένει  λοιπόν, λένε, άλλη λύση παρά τούτη: τα παιδιά να πρωτοπάνε στο δημοτικό σχολείο ένα χρόνο νωρίτερα, άμα συμπληρώσουν δηλαδή τα πέντε τους χρόνια, και όχι άμα συμπληρώσουν τα έξη όπως γίνεται σήμερα. Μα και τη λύση τούτη δεν τη δέχονται οι δημοδιδάσκαλοι. Βλέπουν πόσο βλαβερή είναι για τα παιδιά.

2. Ζητούν ακόμη η μέση παιδεία να χωριστεί πάλι, όπως ήταν και παλαιότερα, σε δυό ανεξάρτητους κύκλους, στο τετράχρονο προγυμνάσιο, ας το πούμε έτσι, και στο τρίχρονο γυμνάσιο. Προγυμνάσια να ιδρυθούν αρκετά, γυμνάσια να ιδρυθούν πολύ λίγα στις μεγάλες πόλεις. Έτσι, λένε, θα σταματήσουμε τον επικίνδυνο πληθωρισμό στη μέση και προπάντων στην ανώτερη παιδεία. Αυτά λένε. Στην πραγματικότητα όμως με τον τρόπο αυτό κλείνουν τις πόρτες της μέσης και ανώτερης παιδείας στα παιδιά του λαού.

3. Μα όσοι προτείνουν το σχέδιο τούτο για τη μεταρρύθμιση της μέσης παιδείας, δεν περιορίζονται μόνο ν’ αλλάξουν την οργάνωσή της. Ζητούν και κάτι άλλο ακόμη. Πρέπει, λένε, να τονωθούν και  στους δύο κύκλους της μέσης παιδείας και στο προγυμνάσιο και στο γυμνάσιο, οι κλασσικές σπουδές. Αν θέλουμε να γλιτώσουμε από τη σημερινή κακοδαιμονία και τη διαφθορά, πρέπει λένε να ξαναγυρίσουμε στις κλασσικές σπουδές. Τα παιδιά πρέπει να εγκύψουν στους αρχαίους συγγραφείς. Αυτοί είναι η πηγή για την αληθινή σοφία. Και πρέπει προσθέτουν ακόμη να μάθουν καλά την αρχαία ελληνική γλώσσα, και να θαυμάσουν τη θεϊκή ομορφιά της. Η αρχαία ελληνική γλώσσα ενσαρκώνει και μορφοποιεί το αθάνατο ελληνικό πνεύμα, και το αρχαίο ελληνικό μαζί με το χριστιανικό πνεύμα μ’ άλλα λόγια ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός πρέπει να είναι, τονίζουν, ο «τηλαυγής» φάρος, που θα φωτίζει και θα καθοδηγεί τη νέα γενιά.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΣ (Κριτική σε μια έρευνα)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

(πραγματικός τίτλος)

Άρθρο του  Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στις «Επιφυλλίδες»

 της εφημερίδας «Δημοκρατική»

Με τίτλο Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΣ (Κριτική σε μια έρευνα)

 Στις 14 και 15 Νοεμβρίου του 1951

Λήψη :H "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ"- pdf

1o	2o
3o	4o

Η καθημερινή εφημερίδα  «Αλλαγή» «απετάθει εις διαφόρους προσωπικότητας του τόπου» και ζήτησε τη γνώμη τους για την εγκληματικότητα στη χώρα μας. Δυό ερωτήματα έθεσε : Το πρώτο:  « Πού να οφείλεται αυτό το πρωτοφανές για την Ελλάδα κύμα της εγκληματικότητος» . Το δεύτερο :  « Πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί».

Στην έρευνα ταύτη για την εγκληματικότητα πήρανε μέρος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, καθηγητές Πανεπιστημίου, «διαπρεπείς  εγκληματολόγοι» λόγιοι, λογοτέχνες και άλλοι. Όλοι τους, παρ’ όλες τις διαφορές στις λεπτομέρειες, συμφωνούν λίγο πολύ στα περισσότερα γενικά σημεία. Ανακεφαλαιώνω, όσο γίνεται συντομότερα τις απαντήσεις τους στα δύο ερωτήματα.

 Σχετικά με το πρώτο ερώτημα:

Α’ . Η βασική αιτία, βεβαιώνουν οι περισσότεροι τους, η πηγή, απ’ όπου πηγάζει το έγκλημα είναι «τα επιθετικά ένστικτα»  « η πρωτόγονη ορμή εξοντώσεως»  που κλείνει μέσα του ο άνθρωπος, μ’ άλλα λόγια «το ένστικτον του εγκλήματος»  .

Τα σπουδαιότερα ελατήρια, τονίζουν, πού βάζουν σε λειτουργία «το ένστικτον του εγκλήματος» οι παράγοντες λοιπόν «πού οδηγούν εις την ανάπτυξιν του εγκλήματος» είναι :

1. «Η οικονομική εξαθλίωση» « η δυστυχία, η πτωχεία, η ανεργία» «ο προκλητικός πλούτος και η απαράδεκτη φτώχεια»

2. « Η ταραχή της κοινωνικής τάξεως» (επαναστάσεις κλπ).

3. «Η παγκόσμιος ηθική κατάπτωση πού παρατηρείται στις κατώτερες κοινωνικές  τάξεις».

4. Ο πόλεμος , γιατί « εξαθλιώνει τους λαούς» διδάσκει την περιφρόνηση στη ζωή «κλονίζει τας ηθικάς αξίας» «σκληρύνει τα ένστικτα» «δηλητηριάζει την ψυχή».

5. Ο κινηματογράφος πού «ωραιοποιεί το έγκλημα» οι εφημερίδες πού ηρωποιούν  τον εγκληματία, τα άσεμνα φυλλάδια και περιοδικά, τ’ ανήθικα  αναγνώσματα με τα γκανγκστερικά έργα που κεντρίζουν στον άνθρωπο τα κατώτερα ένστιχτα, όλα αυτά παρορμούν και διδάσκουν το έγκλημα.

6. «Η χρήσις τοξικών ουσιών, ως χασίς ηρωίνης».

Β’. Δεύτερη σπουδαία, αν όχι η κυριότερη αιτία είναι, προσθέτει ο καθηγητής κ. Κάτσας, «η χαλάρωσις του φόβου του νόμου» με τας «διαφόρους κατά καιρούς αμνηστείας» και με την «ευχάριστον διαβίωσιν εντός των φυλακών». Και τέλος

Γ. Τρίτη, πιθανή όμως αιτία μπορεί να είναι οι κηλίδες του ηλίου. Ο καθηγητής κ.Κάτσος «διερωτάται , μήπως το γεγονός τούτο ( το ότι «ευρισκόμεθα εις εποχήν υπάρξεως  κηλίδων του ηλίου) έχει σχέσιν τινά προς το κύμα της εγκληματικότητος».

Σχετικά με το δεύτερο ερώτημα :

Τα μέτρα που λίγο πολύ  όλοι τους προτείνουν , για να κατασταλεί το έγκλημα είναι: « Η βελτίωσις των βιοτικών όρων», «η θρησκεία» η καλή οικογενειακή και κοινωνική αγωγή, η καλή λειτουργία της παιδείας, «ο φόβος του νόμου» και οι αυστηρές ποινές.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στις επιφυλλίδες

της εφημερίδας «Δημοκρατική»

 στις 6 Νοεμβρίου 1951

Εκατοντάδες  χιλιάδες ακόμη και σήμερα οι αναλφάβητοι. Πλήθος αμέτρητο οι αγράμματοι και οι αμόρφωτοι στη χώρα μας. Τόσες ιδιοφυΐες πάνε χαμένες, και τόσα ταλέντα μένουν ακαλλιέργητα συνθλίβονται και μαραζώνουν. Η αντιλαϊκή παιδεία μας δεν καλλιεργεί ούτε τις σωματικές ούτε τις ψυχικές ικανότητες των παιδιών του δουλευτή λαού.

Η μόρφωση  είναι απαραίτητη στο παιδί, όχι επειδή εμείς οι ενήλικοι, ούτε όταν εμείς οι ενήλικοι την κρίνουμε απαραίτητη. Η μόρφωση είναι δικαίωμα του παιδιού. Και είναι δικαίωμα γιατί, απαράλλαχτα όπως και την τροφή, τη ζητάει επιταχτικά ο ίδιος  ο παιδικός οργανισμός. Και τη ζητάει, επειδή η μόρφωση ικανοποιεί δύο από τις σπουδαιότερες  βιολογικές ανάγκες  της παιδικής ηλικίας, την ανάγκη να γνωρίσει το παιδί τη γύρω του πραγματικότητα, όπου μέσα θα αναπτυχθεί και θα ζήσει, και την ανάγκη να εξελίξει τις σωματικές και ψυχικές του ικανότητες. Έτσι θα εφοδιαστεί με τα απαραίτητα όπλα για τη δημιουργική του δράση.

Εγκληματικό το σημερινό Κράτος απέναντι στα παιδιά του λαού. Δεν αναγνωρίζει πραγματικά το ιερό δικαίωμα τους να μορφωθούν. Δεν παρέχει σ’  όλα  τα παιδιά τα απαραίτητα μέσα για την μόρφωση τους. Βάζει αξεπέραστους φραγμούς. Η παιδεία έχει γίνει και αυτή προνόμιο των λίγων.

Πώς – και κοκκινίζουν από θυμό (;ή από ντροπή) οι υπερασπιστές της ολιγαρχικής παιδείας- δεν είναι ανοιχτές οι πόρτες της παιδείας, από το νηπιαγωγείο  ως το πανεπιστήμιο, για όλα τα παιδιά; Δεν είναι ελεύτερος και ο εργάτης και ο αγρότης να στείλει το παιδί του και στη μέση και στην ανώτερη παιδεία; Ποιος εμποδίζει τα παιδιά του λαού να φοιτήσουν σ’ όποιο σχολείο θέλουν και ν’ αναδειχτούν άμα έχουν αξία; Το Κράτος μάλιστα έκανε κάτι παραπάνω. Δεν ψήφισε, μας λένε , από το 1834 εφτάχρονη και δωρεάν υποχρεωτική  παιδεία και πήρε όλα τα μέτρα, για να αναγκάσει  τους δύστροπους γονιούς να στέλνουν τα παιδιά τους στο δημοτικό σχολείο; Τι ωραία λόγια αλήθεια! Και όμως τα πράγματα φωνάζουν, πώς η παιδεία είναι προνόμιο των λίγων.

Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε στις επιφυλλίδες

 της εφημερίδας «Δημοκρατική»

στις 31 Οκτώβρη 1951

Και για την ανώτερη παιδεία φωνάζουν πώς είναι επικίντυνα υπερτροφική. Έχουμε λένε, πολύ περισσότερους επιστήμονες από ό,τι χρειαζόμαστε. Η Ελλάδα είναι, τονίζουν, φτωχή, και δεν μπορεί να θρέψει τόσους επιστήμονες. Οι περισσότεροι τους φυτοζωούν, μαραζώνουν, πεινάνε, εξευτελίζονται και εξευτελίζουν την επιστήμη  και το επάγγελμά τους.

Μ’ αυτά τα κηρύγματα προσπαθούν να παραπλανήσουν τον Ελληνικό λαό. Και το Ελληνικό Κράτος, για να αποκλείσει τα παιδιά του λαού, τους «ανεπιθύμητους» που με βάσανα και κόπους κατάφεραν να τελειώσουν το γυμνάσιο, και αποτολμούν να προχωρήσουν στην ανώτερη παιδεία, εκτός από τα περιοριστικά μέτρα για τη μέση παιδεία, θέσπισε τις « εισαγωγικές»  εξετάσεις  για τις ανώτερες σχολές, περιορίζει ολοένα τον αριθμό των « εισακτέων»  στ’ ανώτερα εκπαιδευτικά  ιδρύματα, επιβάλλει βαριά εξέταστρα  και βαρύτερα δίδαχτρα, επιτρέπει σε πολλούς καθηγητές ν’ ασχημονούν με το εμπόριο των βιβλίων τους και δεν παίρνει καμιά ουσιαστική πρόνοια για την υγεία, την κατοικία, τη διατροφή και την χαρά της φοιτητικής νεολαίας. Έτσι κλείνονται οι πόρτες της ανώτερης παιδείας ακόμη και για τα παιδιά των μικροαστών. «Όσοι έχουν λεφτά αυτοί να σπουδάσουν» δήλωσε ο περσινός πρύτανης χωρίς να κοκκινίζει.

‘Έχουμε όμως υπερτροφία στην ανώτερη παιδεία: Πλεονάζουν πραγματικά οι επιστήμονες στον τόπο μας ;

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, μπορούμε να ειπούμε, πως, αφ’ ότου ιδρύθηκε το πανεπιστήμιο ως σήμερα, οι μισοί φοιτητές γράφονται στη νομική σχολή, το ένα τέταρτο στην ιατρική, και το άλλο ένα τέταρτο -25%- σ’ όλες τις άλλες σχολές. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε σημαντική πτώση στο ποσοστό των φοιτητών στη φιλοσοφική σχολή –από 13,5% σε 5,4%- και λιγόστεμα των φοιτητών που σπουδάζουν φυσικομαθηματικά.  Διαπιστώνουμε λοιπόν μεγάλη συρροή στη νομική σχολή, και ανησυχητική αποχή από τις θετικές, προπάντων, επιστήμες. Πώς να εξηγήσουμε το φαινόμενο τούτο ;

Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στις επιφυλλίδες της εφημερίδας «Δημοκρατική»

Στις 23 Οκτωβρίου 1951

Λέει το Κράτος : Δεν μπορεί, δεν πρέπει να σπουδάσουν όλα τα ικανά παιδιά. Θα μα πνίξει ο διανοητικός πληθωρισμός  - οι άνεργοι σπουδασμένοι  « Εθνικός ο κίνδυνoς».

Και φωνάζουν τα μεγάφωνα του Κράτους, οι διάφοροι εκπαιδευτικοί του σύμβουλοι:  «Μεγάλη η συρροή των μαθητών»  «Τρομακτικός ο πληθωρισμός» « Όχλος ημιμαθών διανοουμένων, επιρρεπής εις παντός είδους νεωτερισμούς»  «Διανοητικόν προλεταριάτον» . «Ουδέν  μέτρον προ του εθνικού τούτου κινδύνου είναι σκληρόν». Και το Κράτος υψώνει ολοένα αξεπέραστους φραγμούς, για να κλείσει τις πόρτες της μέσης και ανώτερης παιδείας στα παιδιά του λαού. Θέλησε μάλιστα, με τα δίδαχτρα που καθόρισε, να κάνει ιδιωτική  τη μέση παιδεία, δεν τέντωσε όμως το σχοινί και παραπολύ, γιατί ξεσηκώθηκαν οι φτωχοί γονείς, και τα παιδιά με τη μαθητική τους απεργία. Και τώρα τελευταία καινούργιο αξεπέραστο φραγμό πήγε να στήσει με τον αντιλαϊκό νόμο του ο κ. Παπανδρέου. Χώρισε τη μέση παιδεία σε δύο κύκλους, τον κατώτερο για τις επαρχίες, και τον ανώτερο για τα μεγάλα  κέντρα, με μοναδικό σκοπό ν’ αποκλείσει τα επαρχιόπουλα από το Πανεπιστήμιο, και να κάνει έτσι την ανώτερη παιδεία αποκλειστικό προνόμιο των λίγων.

Με την πρώτη ματιά, πού θα ρίξουμε διαπιστώνουμε κάποια υπερτροφία στη μέση παιδεία. Διαπιστώνουμε το θλιβερό για την κοινωνία και τραγικό για την νεολαία φαινόμενο, πώς η μέση παιδεία – έτσι όπως είναι οργανωμένη και έτσι όπως λειτουργεί αφ’ ότου ιδρύθηκε – και υπερτροφική είναι και σπρώχνει πολλά παιδιά στη θεσιθηρία και το παρασιτισμό. Και οι απόφοιτοι από κάποια τάξη του Γυμνασίου και οι τελειόφοιτοι που δεν μπόρεσαν να πάνε στην ανώτερη παιδεία, είτε γιατί δεν πέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις, είτε γιατί δεν είχαν τα οικονομικά μέσα, σέρνουν βασανιστικά τα βήματα τους, δε βρίσκουν δουλειά και γίνονται βάρος στις οικογένειες τους. Και δεν βρίσκουν, είτε γιατί δεν υπάρχει δουλειά, είτε – και τούτο είναι το χειρότερο – γιατί δεν καταδέχονται οι περισσότεροι τους. Γιατί έμαθαν να περιφρονούν την παραγωγική δουλειά, και προπάντων την εργασία του χεριού. Και το μόνο που φροντίζουν είναι να βρούνε κάποια θεσούλα και να κουτσοβολευτούν. Και για να βρούνε αυτή τη θεσούλα, τρέχουν και αυτοί και οι δικοί τους δεξιά και αριστερά παρακαλούν ικετεύουν, διπλώνουν τη σπονδυλική τους στήλη μπροστά στον κοινοτάρχη τον «ισχυρό της ημέρας» ξεπέφτουν, συχνά εξευτελίζονται και όχι σπάνια παραστρατίζουν.

Με την πρώτη λοιπόν  ματιά, φαίνεται, πώς καλά κάνει το Κράτος, πού παίρνει τόσο αυστηρά μέτρα, για να χτυπήσει την υπερτροφία στη μέση παιδεία και να περιορίσει το κακό.

ΟΙ « ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ»

Άρθρο του  Κ.Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε στις  «Επιφυλλίδες»

 της εφημερίδας «Δημοκρατική»

 στις 13 Οκτώβρη 1951

            Για ποιο λόγο έχει καθιερώσει το Κράτος τις «εισαγωγικές» ή «εισιτηρίους» εξετάσεις, με τον τρόπο πού γίνονται; Tι επιδιώκει πραγματικά με το βάρβαρο και αντιπαιδαγωγικό τούτο  σύστημα;Χιλιάδες παιδιά ξεθεώθηκαν το καλοκαίρι με το διάβασμα, τον παπαγαλισμό και τα  γνωστά φροντιστήρια, για να ετοιμαστούν για τις εξετάσεις, πού πρέπει να δώσουν, για να μπούνε στο γυμνάσιο ή στο πανεπιστήμιο και τις άλλες ανώτερες σχολές. Και τώρα πού άνοιξαν τα σχολεία κορυφώνεται η αγωνία τους.

Το Κράτος θέλει, έτσι λέει, όλα τα ελληνόπουλα, αγόρια και κορίτσια, να φοιτήσουν στα δημοτικά σχολεία, και να πάρουν εκεί τη στοιχειακή μόρφωση. Στο γυμνάσιο όμως, ούτε μπορούν ούτε πρέπει, λέει το Κράτος, να πάνε όλα τα παιδιά, και ακόμη περισσότερο δεν μπορούν λέει, μα και ούτε πρέπει να πάνε στο πανεπιστήμιο όλα τα παιδιά, πού τέλειωσαν το γυμνάσιο. Και δεν μπορούν λέει, να φοιτήσουν όλα τα παιδιά στη μέση και ανώτερη παιδεία, γιατί είναι βαριά, πολύ βαριά τα έξοδα – εκπαιδευτικά τέλη, χαρτόσημα, δίδαχτρα, πανάκριβα βιβλία, διατροφή μακριά από το πατρικό σπίτι  κλπ – και λίγοι γονείς μπορούν να τα σηκώσουν . Μα και ούτε πρέπει, γιατί θα μας πνίξει, λέει, ο διανοητικός πληθωρισμός – οι άνεργοι επιστήμονες – και θεσιθηρία, και θα λείψουν χιλιάδες χέρια από την παραγωγική δουλειά.

Τι θα γίνει λοιπόν; Ποιά είναι τα παιδιά εκείνα – τα προνομιούχα – πού πρέπει να φοιτήσουν στη μέση και ανώτερη παιδεία; Τα ικανά βέβαια. Και ποια είναι τα ικανά να σπουδάσουν; - Εκείνα- πού θα πετύχουν, λέει το Κράτος, στις εισαγωγικές εξετάσεις. Ώστε, οι εισαγωγικές εξετάσεις είναι φραγμός πού εμποδίζει τα ανίκανα παιδιά, τα παιδιά, πού δεν είναι «καλοί  μαθηταί», να φοιτήσουν στο γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό το λόγο τις  έχει καθιερώσει το Κράτος, και γι’ αυτό χρόνο με το χρόνο τις κάνει και αυστηρότερες.

Το Παγκόσμιο Συνέδριο των Λειτουργών της Παιδείας που συνήλθε στη Βιέννη 21-25 Ιουλίου 1953

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Το Παγκόσμιο Συνέδριο των Λειτουργών της Παιδείας που συνήλθε στη Βιέννη

21-25 Ιουλίου 1953

"ΑΥΓΗ" 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 1953		Ο ΚΑΘΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ Και ο κάθε άνθρωπος, που θέλει να ενημερώνεται στα σύγχρονα εκπαιδευτικά ρεύματα, πρέπει να παρακολουθήσει ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ «ΑΥΓΗ» Την σειρά των άρθρων του παιδαγωγού κ. Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
		1ο 30 Αυγούστου ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ Το Παγκόσμιο Συνέδριο των λειτουργών της Παιδείας που συνήλθε στη Βιέννη Α’- Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ( Σ.Δ.Ο.Ε.)
		2ο 1 Σεπτέμβρη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Το Παγκόσμιο Συνέδριο Των Λειτουργών της Παιδείας Β’- Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ
		3ο 2 Σεπτέμβρη ΓΙΑ ΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ Το Παγκόσμιο Συνέδριο της Παιδείας Γ’- ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ
		4ο 3 Σεπτέμβρη Ο διωγμός των εκπαιδευτικών-Η πολεμική προπαγάνδα στα σχολεία-Η Παιδεία στις προοδευτικές χώρες (Λείπει από το αρχείο)
		5ο 4 Σεπτέμβρη ΓΙΑ ΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ Το Παγκόσμιο Συνέδριο της Παιδείας Ε’ – ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
		6ο 5 Σεπτέμβρη ΓΙΑ ΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ Το Παγκόσμιο Συνέδριο της Παιδείας ΣΤ’- ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
		7ο 8 Σεπτέμβρη ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαπαιδαγώγηση της Νεολαίας
		8ο 9 Σεπτέμβρη ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαπαιδαγώγηση της Νεολαίας
		9ο 10 Σεπτέμβρη ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ διαπαιδαγώγηση της Νεολαίας

Α’ Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (Σ.Δ.Ο.Ε.)

Του Παιδαγωγού κ. Κ.Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

1^ο «Αυγή» 30 Αυγούστου 1953

Η «ΑΥΓΗ» με ένα σύντομο σημείωμά της στο φύλλο της 30 Ιουλίου, ενημέρωσε δημοσιογραφικά τους αναγνώστες της για το Παγκόσμιο Συνέδριο των Λειτουργών της Παιδείας, που έγινε στη Βιέννη στις 21,22,23,24 και 25 Ιουλίου.

Επειδή όμως το Συνέδριο τούτο είχε μεγάλη επιτυχία και προκάλεσε βαθύτατο ενδιαφέρο και επειδή τα θέματα που συζητήθηκαν, είναι από τα πιο βασικά και τα πιο ζωτικά για την Παιδεία, και ακόμη επειδή και οι διαπιστώσεις, που έγιναν και οι αποφάσεις που πάρθηκαν είναι σημαντικές για να γίνη η Παιδεία όργανο στα χέρια του λαού και για την υλική του ευημερία και για την πνευματική του εξύψωση, νομίζω χρέος μου, να κατατοπίσω, με μια σειρά σημειώματά μου όσο μπορώ καλύτερα, τους αναγνώστες της «ΑΥΓΗΣ», με την πεποίθηση, πως η ωφέλεια, που θα αποκομίσουνε – και προ πάντων οι λειτουργοί της Παιδείας- θα είναι πολύ μεγάλη.

Το Παγκόσμιο Συνέδριο των λειτουργών της Παιδείας οργάνωσε η Συνδικαλιστική Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών. Μα ποια είναι η Ομοσπονδία τούτη; Ποιοι οι σκοποί της; Και ποια η δράση της;

Οι προοδευτικές δυνάμεις είχανε θριαμβεύσει στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Νικητές οι λαοί στην ηρωική πάλη τους εναντίον στο φασισμό, λαχταρούσαν να χτίσουνε την ευτυχία τους. Πιστεύανε, πως άνοιγε μπροστά τους καινούργια μακρόχρονη ειρηνική περίοδος. Μα για να καρπωθούν οι λαοί τη νίκη τους, για να θεμελιώσουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους, που με τόσες θυσίες κατάκτησαν, επιτακτική πρόβαλε η ανάγκη να μεταρρυθμιστεί η παιδεία, να δημοκρατοποιηθεί και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λαών.

Γενικό το αίτημα για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί σ όλες τις χώρες άρχισαν τον αγώνα τους. Οι Κυβερνήσεις δύσκολα μπορούσαν να αντισταθούνε στο ρεύμα τούτο και δίνανε πλούσιες υποσχέσεις. Μα για να πραγματοποιηθεί το αίτημα για τη ριζική εκπαιδευτική αναγέννηση, έπρεπε να συντονισθεί ο αγώνας και να καθορισθεί κοινό πρόγραμμα. Την πρωτοβουλία για την κοινή δράση και για την ανταλλαγή της πλούσιας πείρας την πήρανε οι Εκπαιδευτικές Οργανώσεις της Γαλλίας και οργάνωσαν την πρώτη μεταπολεμική διεθνική Συνδιάσκεψη των λειτουργών της παιδείας, τον Ιούλιο του 1946 στο Παρίσι.

Στην πρώτη τούτη διεθνική Συνδιάσκεψη των Εκπαιδευτικών, πήρανε μέρος αντιπρόσωποι από τη Δυτική Ευρώπη, από τις Λαϊκές Δημοκρατίες, καθώς και από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πήρε ακόμη μέρος και το Συνδικάτο των Εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης. Καρποφόρες ήσαν οι συζητήσεις. Τρείς οι σπουδαιότερες αποφάσεις:

1. Να δημοκρατοποιηθεί η παιδεία σ όλες τις χώρες. Να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κάθε λαού, να γίνει όργανό του, και να μπει στην αποκλειστική υπηρεσία της Ειρήνης.

2. Να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής και της δουλειάς των εκπαιδευτικών. Να κατοχυρωθούνε τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τους. Και

3. Να ιδρυθεί Συνδικαλιστική Διεθνική Ομοσπονδία των Εκπαιδευτικών, με βασικό σκοπό να συντονίζει την κοινή δράση και να αναπτύξει τη συνεργασία και την αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλους τους λειτουργούς της παιδείας.