ΖΗΤΟΥΜΕ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΖΗΤΟΥΜΕ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Άρθρο του Κ Δ. Σωτηρίου για να δημοσιευθεί

στην «ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ» τον Οκτώβριο του 1935.

«Μα κηρύχθηκε η βασιλεία και δεν μπήκε» σημειώνει ο ίδιος στο χειρόγραφο.

Λήψη σε pdf  το χειρόγραφο : ΖΗΤΟΥΜΕ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ   

Η χώρα μας περνάει αυτές τις ημέρες μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία της. Ο πολιτειακός αγώνας απειλεί να δημιουργήσει ανεπανόρθωτες συμφορές στον τόπο μας. Η αντίδραση καταβάλλει κάθε προσπάθεια και μεταχειρίζεται όλα τα μέσα για να ξανθρονιάσει στη χώρα μας τη μοναρχία. Η Δημοκρατία κιντυνεύει.

Δεν είναι ανάγκη να διαφωτίσουμε τους λειτουργούς της Παιδείας, ποια θέση πρέπει να πάρουνε στον πολιτειακό αγώνα, που άναψε. Ούτε κάνουμε πολιτική. Ο αγώνας δεν είναι πολιτικός. Είναι αληθινά λαϊκός, αληθινά εθνικός, πάνω απ’ όλα τα κόμματα.

Στον αγώνα αυτόν εμείς οι εκπαιδευτικοί θα σταθούμε στο πλευρό της Δημοκρατίας, και θ’ αγωνισθούμε μ’ όλη μας τη δύναμη. Εκεί είναι η θέση μας. Γιατί όλοι μας δε μπορεί παρά να είμαστε δημοκρατικοί. Αυτό μας επιβάλλει και ο ανθρωπισμός μας και η υπαλληλική ιδιότητά μας και το έργο μας.

Η ανθρωπότητα πότισε με ποτάμια αίμα το δέντρο της ελευθερίας. Η ιστορία του πολιτισμού είναι στο βάθος η ιστορία του λυτρωμού του ανθρώπου από τη σκλαβιά του δεσπότη, του τυράννου, του φεουδάρχη, του εκμεταλλευτή, που κρατούσε το Λαό με τη βία και την τρομοκρατία στην πολιτική σκλαβιά και στο πνευματικό σκοτάδι. Και όσο ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν απόχτησε ακόμη όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο δε βασιλεύει ακόμη στον κόσμο η ουσιαστική ελευτερία, η κοινωνική δικαιωσύνη, η πραγματική ισότητα, το χρέος μας όλων των εκπαιδευτικών είναι ν’ αγωνιστούμε. Και πρέπει να είμαστε προδότες του ίδιου του ανθρωπισμού μας και του Λαού, και να είναι δουλικό το φρόνημά μας, άμα ανεχθούμε να ξαναγυρίσει στον τόπο μας, στην Ελλάδα, όπου πρωτοβλάστησε και άνθισε το δέντρο της ελευτερίας, ο μεσαίωνας και η πολιτική σκλαβιά με την παλινόρθωση της βασιλείας. Δεν μα επιτρέπεται να σκύψουμε μοιρολατρικά το κεφάλι μας, ή να μείνουμε ουδέτεροι τη στιγμή που παίζεται η τύχη της χώρας μας και κιντυνεύουμε να χάσουμε τα πολυτιμότερα αγαθά. Χρέος όλων μας ν’ αγωνιστούμε στις επάλξεις επάνω για να ολοκληρωθεί η Δημοκρατία και να γίνει πραγματικά λαϊκή. Ο ισχυρισμός πως με την επαναφορά της μοναρχίας θα εξασφαλιστεί η «ομαλότητα» είναι ψέμα, δόλωμα για να παραπλανηθεί ο Λαός. Πίσω από το γοητευτικό σύνθημα της ομαλότητας κρύβεται το φασιστικό τέρας, που θέλει να ξεριζώσει και το τελευταίο απομεινάρι της ελευτερίας, όπως μας το δείχνουν ολοφάνερα τα τελευταία γεγονότα.

Ως υπάλληλοι έχουμε ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση να σταθούμε στο πλευρό της Δημοκρατίας. Μέσα στο δημοκρατικό μας πολίτευμα ζωντάνεψε και πήρε το σωστό δρόμο το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα. Μέσα στη Δημοκρατία μας πετύχαμε κάμποσα από τα δικαιώματά μας. Και μόνο μέσα σε μια αληθινά λαϊκή Δημοκρατία έχουμε κάθε δυνατότητα να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά τα νόμιμα ανθρώπινα και επαγγελματικά μας δικαιώματα.

Ξέρουμε, μας το φωνάζει με τον πιο τραγικό τρόπο η πλούσια πρόσφατη πείρα μας, τι θα γίνει, άμα επικρατήσει η μοναρχία. Όσα γίνανε ως τώρα, η άρση της μονιμότητας, η αδικοσφαγή 7.500 υπαλλήλων, το χτύπημα κάθε προοδευτικού, ο δασκαλικός χορός 6.000 λειτουργών της Παιδείας, η περικοπή του μισθού, η διάλυση των σωματείων και των ομοσπονδιών μας, τα όργια του κομματισμού, το ξεχαρβάλωμα της Διοίκησης, το πνίξιμο της υπαλληλικής φωνής, όλα αυτά, μικρογραφία του τι θα γίνει άμα επικρατήσει η μοναρχία, είναι τα πρώτα δείγματα της τυραννίας που μας περιμένει και του στραγγαλισμού κάθε ελευτερίας που μας απειλεί.

Μα ακόμη επιταχτικώτερη γίνεται η υποχρέωση μας να αγωνιστούμε για την αληθινά λαϊκή Δημοκρατία, επειδή είμαστε εκπαιδευτικοί. Ο λειτουργός της Παιδείας που δε νοιώθει να πλημμυρίζει μέσα του ο ανυστερόβουλος ενθουσιασμός για τη λαϊκή Δημοκρατία, δεν έχει συνείδηση της μεγάλης κοινωνικής του αποστολής ή προδίδει επαίσχυντα το έργο του. Η Δημοκρατία κύριο σκοπό της έχει τάξει την πραγματική ισότητα και ευημερία όλων των πολιτών. Μα αληθινή ισότητα και πραγματική ευημερία δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο άμα ο Λαός απολυτρωθεί από την σκλαβιά και το πνευματικό σκοτάδι, όπου τον κρατάει αλυσσοδεμένο η ποικιλώνυμη αριστοκρατία, άμα δηλαδή υψωθεί υλικά και πνευματικά. Σπουδαίο και μοναδικό όργανο για την εξύψωση του λαού είναι η Παιδεία. Γιατί μόνο με την αληθινή – όχι τη χάρτινη – Παιδεία μορφώνεται ο άνθρωπος, και εξευγενίζεται, αποχτάει συνείδηση της ανθρώπινης αξίας του και γίνεται δημιουργικός συντελεστής στην πρόοδο για την κοινή ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Και μόνο με την Παιδεία γίνεται ολοένα και περισσότερο μέτοχος ο Λαός στα αγαθά του πολιτισμού, που δημιούργησε η αληθινή επιστήμη.

Η Παιδεία κοινωνική λειτουργία με σκοπό τον υψωμό του Λαού, και ο λειτουργός της Παιδείας, ο άξιος της αποστολής του, όργανο του Λαού, ο κύριος εργάτης του βασικού σκοπού της λαϊκής Δημοκρατίας. Δεν επιτρέπεται λοιπόν εμείς οι εκπαιδευτικοί να είμαστε εχθροί της Δημοκρατίας, ούτε μπορεί κανείς να το φαντασθεί, γιατί τότε θα είμαστε εχθροί του Λαού και προδότες της αποστολής μας, του έργου της ζωής μας.

Τα αντιλαϊκά μέτρα της σημερινής φατρίας, με όργανο την κλίκα του Υπουργείου και με πιστό υποταχτικό της και άβουλο εκτελεστή των διαταγών της το σημερινό Υπουργό της Παιδείας, οι φορολογίες και ο αποκλεισμός των φτωχών παιδιών από τη μέση και ανώτερη Παιδεία, η νεκρανάσταση της καθαρεύουσας, και του σχολαστικισμού, η εγκαθίδρυση του μεσαιωνικού πνεύματος και η εγκατάσταση του φασισμού ακόμη και στα ανώτερα ιδρύματά μας, τα  Πανεπιστήμια, όλα αυτά και τόσα άλλα φανερά σημάδια για την πνευματική εξαθλίωση του Λαού και την αριστοκρατοποίηση της Παιδείας σε μοναδικό προνόμιο του πλούτου, είναι οι πρώτοι φαρμακεροί καρποί της αντίδρασης, τα πρώτα σύννεφα του μαύρου μεσαίωνα, που θα απλωθεί στη χώρα μας, για ν’ αποσβέσει και το λιγοστό φως, που μας έχει απομείνει.

Είναι αλήθεια, πως η Δημοκρατία τώρα τα τελευταία χρόνια είχε καταντήσει σε μας απλός, κούφιος τύπος με αντιδραστικό περιεχόμενο. Κάτω από τη σημαία της ψηφίστηκαν τόσοι ανελεύτεροι νόμοι και εφαρμόστηκαν σκληρά μέτρα και για τις λαϊκές τάξεις και για τους υπαλλήλους.

Γι αυτό εμείς οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι αληθινά μορφωμένοι ζητούν πραγματική Δημοκρατία, την αληθινή λαϊκή Δημοκρατία, που με βάση τις λαϊκές ελευτερίες και με διάπλατη τη σημαία της κοινής ευημερίας και της πραγματικής ισότητας, θα προχωρήσει περήφανα στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για ν’ αναπνεύσει ο λαός και να κάνει, με πολύτιμο όργανο την Παιδεία χτήμα του τα αγαθά του πολιτισμού. Και το χρέος όλων μας είναι ν’ αγωνιστούμε μ’ όλη μα τη δύναμη για τη λαϊκή Δημοκρατία, με την πεποίθηση πως αργά ή γρήγορα θα νικήσουμε.

Μέσα στο χάος που δημιούργησε το πολιτειακό ζήτημα, είμαστε βέβαιοι, πως οι εκπαιδευτικοί δε θα λησμονήσουνε την πιο ιερή τους υποχρέωση. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στον ελληνικό Λαό και να τον διαφωτίσουμε. Γιατί ποια άλλη τάξη μορφωμένων μπορεί να καθοδηγήσει τον Λαό στην κρίσιμη τούτη καμπή της ιστορίας μας, από μας τους λειτουργούς της Παιδείας, τους δασκάλους της ελληνικής νεολαίας; Στα περισσότερα χωριά εμείς είμαστε οι μόνοι μορφωμένοι. Εμείς ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον τον ελληνικό Λαό. Εμείς νιώθουμε βαθύτερα τον πόνο του. Κάθε αδράνειά μας, είναι παραμέληση της σπουδαιότερης υποχρέωσής μας. Η σιωπή μας δείχνει δουλικό φρόνημα, η ουδετερότητά μας δειλία και χυδαίο ατομισμό. Σήμερα είναι η στιγμή που μας χρειάζεται ο ελληνικός Λαός. Και όσοι από τους εκπαιδευτικούς δε σταθούνε στο πλευρό του, είναι ανάξιοι της μεγάλης τους αποστολής.

Η ΣΧΟΛΙΚΗ