ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΕΠΑΝΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΕΠΑΝΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

Άρθρο του παιδαγωγού Κ. Δ. Σωτηρίου

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αυγή»

Στις 3 Απριλίου 1958

Αλύπητα θερίζει το δρεπάνι του χάρου παιδικές ζωές, όμορφα μπουμπούκια, πριν να χαρούνε τον ήλιο. Φουντώνει  η αγανάκτησή σας Ελληνίδες μητέρες. Φριχτή η κατάσταση. Ασήμαντη η προστασία και ανύπαρχτη σχεδόν η κοινωνική πρόνοια για τη βρεφική, τη νηπιακή και την παιδική ηλικία.

Σε ένα εκατομμύριο υπολογίζει το υπουργείο της Πρόνοιας τα ολότελα άπορα παιδιά. Αμέτρητες άλλες χιλιάδες θα είναι μισοάπορα! Τι μέτρα παίρνει το ελληνικό κράτος για να προστατέψει τα εξαθλιωμένα αυτά παιδιά του λαού; Να, τι μας λένε οι επίσημοι αριθμοί:

Α’) Το αρμόδιο υπουργείο της Πρόνοιας «περιθάλπει»  - όλοι μας λίγο–πολύ ξέρουμε τι είδους περίθαλψη είναι αυτή – 24.000 παιδιά σε διάφορα ιδρύματα, ορφανοτροφεία κλπ, ή σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, που επιχορηγεί. Δίνει ακόμη το υπουργείο της Πρόνοιας σε άλλα  28.000 παιδιά ενενήντα δραχμές επίδομα το μήνα. Όλοι μας πάλι λίγο-πολύ ξέρουμε με ποια κριτήρια  χορηγείται το επίδομα αυτό. Από το άλλο μέρος «περιθάλπει» και το Πατριωτικό Ίδρυμα , όπως μας λέει το ίδιο, 150.000 παιδιά. Μα η «περίθαλψη» αυτή περιορίζεται σε ωραία λόγια , σε ωραίες δηλαδή συμβουλές στους λιγοστούς συμβουλευτικούς και παιδικούς σταθμούς, που έχει οργανώσει το Πατριωτικό Ίδρυμα, και σε λίγο γάλα και σε λιγοστά φάρμακα, που χορηγεί. Ας πούμε, λοιπόν, πως κουτσά-στραβά «περιθάλπονται» διακόσιες χιλιάδες από τα άπορα παιδιά. Για τα άλλα 800.000 ολότελα άπορα παιδιά και για τα άλλα τόσα μισοάπορα παιδιά καμμιά περίθαλψη , καμμιά κοινωνική πρόνοια. Τα παιδιά αυτά τα δέρνει η πείνα, η φτώχεια, η εξαθλίωση. Μένουν ορθάνοιχτες οι πόρτες, για να μπούνε οι αρρώστειες και να ακολουθήσει ο Χάρος.

Β’) Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, που έχουμε, η Ελλάδα, η πατρίδα μας, διεκδικεί, μέσα στις πολιτισμένες χώρες, τα πρωτεία στον αναλφαβητισμό και στη βρεφική και παιδική θνησιμότητα. Γενικά η παιδική θνησιμότητα στη χώρα μας ξεπερνάει το 10% και φτάνει σε μερικές περιοχές το 14%. Πολύ όμως μεγαλύτερη είναι η βρεφική θνησιμότητα. Στα χωριά πχ της Θεσσαλίας, σύμφωνα με μια ειδική έρευνα, που έκανε πριν από τρία χρόνια, το Πατριωτικό Ίδρυμα , η βρεφική θνησιμότητα ξεπερνάει το 50%. Δηλαδή τα μισά και παραπάνω από τα παιδιά που γεννιούνται, πεθαίνουν στον πρώτο χρόνο της ζωής τους.

Για να πεισθείτε για την εγκληματική αδιαφορία του ελληνικού κράτους, προσθέτω πως στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη η βρεφική θνησιμότητα είναι 4-5%. Προσθέτω ακόμη πως ενώ στην Τσαρική Ρωσία στα 1913 πέθαναν στα 1.000 νήπια τα 273, στη Σοβιετική Ένωση η βρεφική θνησιμότητα κατέβηκε το 1957 στα 45 από χίλια. Δηλαδή στα 1957 πέθαναν 6 φορές λιγότερα νήπια από το 1913.

Από την ειδική έρευνα που έκανε το Πατριωτικό Ίδρυμα στα πεδινά και ορεινά χωριά της Θεσσαλίας σταχυολογώ μερικά φρικιαστικά στατιστικά στοιχεία:

Σε νεογέννητα που πέθαναν τις πρώτες μέρες της ζωής τους , 22% πέθαναν από ασφυξία, 26% ή γιατί δεν υπήρχε μαμή, ή γιατί η μαμή δεν ήξερε τι της γινότανε, και 19% από «διαφόρους λοιμώξεις».

Σε νήπια ως δώδεκα μηνών , που πέθαναν, 32% πέθαναν από «παθήσεις του πεπτικού συστήματος» (εντερίτιδες, διάρροιες κτλ) , 27% από «οξείας παθήσεις του αναπνευστικού» (πνευμονίες, βροχίτιδες κλπ) και 12% από διάφορες «λοιμώδεις νόσους».

Σε παιδιά της προσχολικής ηλικίας, που πέθαναν, 27% πέθαναν από αρρώστειες του αναπνευστικού συστήματος , 25% από αρρώστειες του πεπτικού και 26% από «λοιμώδεις νόσους».

Προσέξτε καλά τους αριθμούς αυτούς. Βλέπουμε, πως όλα αυτά τα νήπια και τα παιδιά, που πεθάνανε, τα περισσότερα ή δε θα είχανε διόλου αρρωστήσει, ή θα είχανε γίνει καλά, αν υπήρχε πραγματική κοινωνική πρόνοια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τη βρεφική και παιδική ηλικία και ακόμη αν προστατεύανε τη μητέρα για να μπορεί κι’ αυτή να  προστατέψει και να περιθάλψει το παιδί της.

Δεν θα προχωρήσω σήμερα περισσότερο. Θα δώσω και άλλα στοιχεία στο σημείωμά μου την ερχόμενη Πέμπτη.

*

Γιατί αυτή η εγκληματική αστοργία από το ελληνικό κράτος; Γιατί αυτό το ξεκλήρισμα των παιδιών του δουλευτή λαού;

Ακούμε σε κάθε διαμαρτυρία να απαντούν οι υπεύθυνοι Κυβερνήτες, οι κήρυκες της υποτέλειας: «Δεν υπάρχουνε λεφτά, δεν αντέχει ο δημόσιος προϋπολογισμός. Τα «εθνικά» συμφέροντα απορροφούν και την τελευταία πεντάρα!».

Αυτά μας λένε, χωρίς να κοκκινίζουν από ντροπή. Και όμως εκατομμύρια δραχμές σπαταλούνται. Το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο και η μία κομπίνα επάνω στην άλλη. Και δισεκατομμύρια δραχμές για πολεμικούς  εξοπλισμούς και στρατιωτικές δαπάνες, με ολοφάνερο τον κίκτυνο να ανατιναχτεί η πατρίδα μας στον αέρα και με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετηθούνε τα συμφέροντα της ξένης και ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Και αν τους πλησιάσετε, χωρίς να σας πάρουν είδηση, θα τους ακούσετε να λένε με σιγανή φωνή: «Αλίμονο, αν ζούσανε όλα τα παιδιά που γεννιούνται. Ο ένας θα έτρωγε τον άλλο. Η χώρα μας είναι φτωχή και δεν μπορεί να μας ζήσει όλους. Ο θάνατος, λοιπόν, είναι σωτήρας μας. Λύνει το δημογραφικό πρόβλημα!».

Ελληνίδες  μητέρες ,ακούστε τη φωνή της καρδιάς σας, την προσταγή της μητρικής αγάπης. Αγωνιστείτε με αποφασιστικότητα να νικήσουν οι προοδευτικές δυνάμεις. Σώστε τα παιδιά από το δρεπάνι του Χάρου.