Σημειώματα: «Τα Ιδανικά της Νεολαίας» Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου στη νεολαία της Ε.Δ.Α. στις 20-1-1957 και 10-2-1957, «Τα σημερινά Ιδανικά της Νεολαίας» Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου στα γραφεία της Ε.Δ.Α. στον Πειραιά 8-10-1958 και 10-6-1959

Σημειώματα: «Τα Ιδανικά της Νεολαίας» Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου στη νεολαία της Ε.Δ.Α. στις 20-1-1957 και 10-2-1957, «Τα σημερινά Ιδανικά της Νεολαίας» Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου  στα γραφεία της Ε.Δ.Α. στον Πειραιά 8-10-1958 και 10-6-1059

Ο Κώστας Σωτηρίου αρκετές φορές χρησιμοποιούσε «σημειώματα» όπως τα έλεγε ο ίδιος για τις ομιλίες του. Αυτά τα «σημειώματα» από διάφορες ομιλίες μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω:

Τα Ιδανικά της Νεολαίας Ομιλία του Κώστα  Σωτηρίου στη νεολαία της Ε.Δ.Α. 20 Ιανουαρίου 1957 Λήψη pdf:ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 1 Εισαγωγή : Τι είναι το «Ιδανικό»  Ιδανικό:  α) Το τέλειο, το υποδειγματικό πρότυπο για τη δράση και την ηθικότητα.               β) Ανώτερος σκοπός που εμπνέει και καθοδηγεί τη δράση μας. –εθνικά ιδανικά, ηθικά, κοινωνικά ιδανικά κ.τ.λ. Το ιδανικό λοιπόν είναι ανώτερος σκοπός, που μας εμπνέει και οδηγεί την βούλησή μας να το πραγματοποιήσουμε. Γίνεται λοιπόν ακοίμητο κίνητρο για τη δράση μας, για τις ενέργειες, για τις πράξεις μας. *** Μα ας αναλύσουμε λίγο το ζήτημα, για να συλλάβουμε καλύτερα το περιεχόμενο και τα γνωρίσματα της έννοιας «Ιδανικό». Κάθε συνειδητή ενέργεια του ανθρώπου ξεκινάει από ορισμένα ελατήρια-κίνητρα και κατευθύνεται σε ορισμένους σκοπούς. Ελατήριο, κίνητρο ονομάζουμε αυτό που κινεί τον άνθρωπο να δράσει. Σκοπό ονομάζουμε εκείνο, που επιδιώκουμε να πετύχουμε με τη δράση μας. Βασικό και πρωταρχικό κίνητρο για δράση είναι οι ανάγκες του ανθρώπου, κάτι δηλαδή αναγκαίο και απαραίτητο για τον άνθρωπο. Έχουμε ανάγκες υλικές- τροφή, κατοικία , ντύσιμο κ.τ.λ. και ανάγκες πνευματικές – ανάγκη για συντροφιά, για μόρφωση, για μουσική κ.τ.λ. Οι πνευματικές ανάγκες γεννήθηκαν, εξελίχτηκαν και πλουτίζονται μέσα στην πορεία του πολιτισμού. Η ανάγκη προκαλεί την προσπάθεια, την ενέργειά μας για την ικανοποίησή της Άμα η προσπάθεια, η ενέργειά μας, είναι, θα έλεγα, τυφλή, δεν είναι δηλαδή δεμένη με συνειδητό σκοπό = ορμή  π.χ. στο μικρό παιδί πολλές ενέργειές του. Άμα όμως η προσπάθεια είναι συνειδητή, και κατευθύνεται σε ένα ορισμένο αντικείμενο, σε ένα ορισμένο σκοπό = επιθυμία. Έχουμε «ατελέσφορες» (unwirksame) επιθυμίες – ο σκοπός είναι συνειδητός, μα δεν προκαλούνε καμιά κίνηση καμιά ενέργεια π.χ. επιθυμώ ο καιρός να είναι αύριο καλός, επιθυμώ να μου πέσει το λαχείο που αγόρασα.-  και ενεργητικές (wirksame) επιθυμίες.- ο σκοπός είναι συνειδητός, και η επιθυμία είναι δεμένη με τη συνείδηση πως ο σκοπός είναι πραγματοποιήσιμος, προκαλεί τη σκέψη μας να βρει τα κατάλληλα μέσα και μας ωθεί να δράσουμε για την πραγματοποίηση του σκοπού. Έχουμε λοιπόν: ανάγκη – επιθυμία – συνειδητή ενέργεια για πραγματοποίηση του ορισμένου σκοπού για την ικανοποίηση της ανάγκης. Από τις ανάγκες λοιπόν γεννιούνται τα ελατήρια, τα κίνητρα. Και αυτά είναι πολυποίκιλα. Από τις ανάγκες – υλικές και πνευματικές – πηγάζουν, εκεί βασίζονται, και αναπτύσσονται μέσα στην κοινωνική ζωή τα συναιστήματα και προπάντων τα κοινωνικά, τα ενδιαφέροντα, μορφώνονται οι πεποιθήσεις του και τελικά διαμορφώνεται η βιοθεωρία του και η κοσμοθεωρία. Και από τα συναιστήματα και τα ενδιαφέροντα καθώς και από τη βιοθεωρία και κοσμοθεωρία ξεπηδούν τα ελατήρια για τη δράση μας. *** Τα ιδανικά, είπαμε, είναι ανώτεροι σκοποί, που εμπνέουν και καθοδηγούν τη δράση, την ενέργειά μας. Έχουμε σκοπούς κατώτερους – π.χ. να πάω ή να πάμε εκδρομή, να παραγγείλω ρούχα, να διαβάσω ένα βιβλίο ανώτερους και ανώτατους. Οι ανώτατοι σκοποί κρατούν τη γενική καθοδήγηση και διαποτίζουν τη δράση μας. Μέσα στη γραμμή που χαράζουν πρέπει να βαδίζουν και οι ανώτεροι και οι κατώτεροι. Και όλοι αυτοί πρέπει να εξυπηρετούν τους ανώτερους. Τα ιδανικά πρέπει να είναι ανώτατοι σκοποί και όλη μας η δράση και οι επιδιώξεις πρέπει αυτούς να εξυπηρετούν. Έχουμε ακόμη ατομικούς σκοπούς και γενικούς σκοπούς. Τα ιδανικά είναι γενικοί σκοποί και οι ατομικοί σκοποί δεν πρέπει να τους αντιστρατεύονται. Τα ιδανικά δεν είναι ουρανόπεμπτα, γεννιούνται μέσα στην κοινωνική ζωή, και εκφράζουν κάθε φορά ανάγκες, επιθυμίες, λαχτάρες της κοινωνίας. τα ιδανικά λοιπόν αποτελούν τμήμα ή καλύτερα συναπαρτίζουν και εκφράζουν τη βιοθεωρία ορισμένης κοινωνίας, και ορισμένης τάξης ή συγγενικών τάξεων της κοινωνίας. Είναι λοιπόν αντίστοιχα με τις υλικές και πνευματικές ανάγκες της κοινωνίας, και από αυτές πηγάζουν. Για να γίνουνε κίνητρα και δραστικά τα ιδανικά πρέπει να συνειδητοποιηθούν όσο μπορεί περισσότερο. Πρέπει να ξεκαθαριστεί και να συνειδητοποιηθεί βαθειά το περιεχόμενο, οι ανάγκες και οι λαχτάρες που εκφράζουν, τα μέσα για την πραγματοποίησή τους, και οι αιτίες που την παρεμποδίζουν και την αναστέλλουν. Μπορούμε τώρα, ύστερα από όσα είπαμε, να ξεχωρίσουμε και να χαραχτηρίσουμε τα διάφορα ιδανικά.  Έχουμε  α! Ζωντανά και νεκρά ιδανικά Ζωντανά όσα εκφράζουν ζωντανές ανάγκες, ζωντανούς πόθους και λαχτάρες και ξεσηκώνουν ορμητικά τη δράση: π.χ. το εθνικό ιδανικό (Αίγυπτος κ.τ.λ.) το σοσιαλιστικό, το δημοκρατικό ιδανικό. Νεκρά όσα δεν εκφράζουν ζωντανές λαχτάρες και δεν κινούν σε δράση π.χ. το ψευτοκλασικό ιδανικό. β! Ρεαλιστικά και ουτοπιστικά ιδανικά Ρεαλιστικά όσα εκφράζουν πραγματικές ανάγκες και είναι πραγματοποιήσιμα π.χ. το σοσιαλιστικό ιδανικό, το ιδανικό της ειρήνης σήμερα, το δημοκρατικό ιδανικό. Ουτοπιστικά όσα εκφράζουν απραγματοποίητους πόθους και επιθυμίες και δεν είναι πραγματοποιήσιμα π.χ. το ιδανικό της Μεγάλης Ιδέας σήμερα. γ! Αληθινά και παραπλανητικά ιδανικά Αληθινά  : το περιεχόμενό τους είναι αληθινό μιλάει καθαρά π.χ. το σοσιαλιστικό ιδανικό σήμερα. Παραπλανητικά όσα ξεγελούν και παρασύρουν σε ενέργειες διαφορετικές απ’ ότι λένε π.χ. το σωβινιστικό ιδανικό, το ιδανικό της Μεγάλης Ιδέας, το ιδανικό της ειρήνης όταν σκεπάζει τον πόλεμο (επίθεση Σουέζ κ.τ.λ.) δ! Προοδευτικά και αντιδραστικά ιδανικά Προοδευτικά όσα ξεπηδούν από προοδευτική βιοθεωρία και κοσμοθεωρία, και ανοίγουν το δρόμο για την πρόοδο για την καλύτερη ικανοποίηση των αναγκών κ.τ.λ. π.χ. το ανθρωπιστικό ιδανικό, το δημοκρατικό ιδανικό κ.τ.λ. Αντιδραστικά … π.χ. το μεσαιωνικό ιδανικό, το φασιστικό ιδανικό κ.τ.λ. Τα ιδανικά λοιπόν πρέπει να είναι  αληθινά, ζωντανά, ρεαλιστικά και προπάντων προοδευτικά Τα ιδανικά της νεολαίας σήμερα Τέσσερα είναι τα βασικά: το εθνικό και πατριωτικό ιδανικό, το ιδανικό για την ειρήνη, το δημοκρατικό ιδανικό και το ιδανικό για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ευτυχία του συνόλου. Και τα τέσσερα αυτά ιδανικά είναι στενά δεμένα αναμεταξύ τους, βρίσκονται σε αλληλοεξάρτηση και αλληλοδιείσδυση, το ένα συμπληρώνει το άλλο, και είναι απαραίτητο για το άλλο. Όλα μαζί εμπνέονται από τον γνήσιο ανθρωπισμό, αποτελούν σήμερα βασικά στοιχεία του. 1. Το εθνικό πατριωτικό ιδανικό Ενσαρκώνει τον πόθο, τη λαχτάρα, να καταχτήσουμε την εθνική ανεξαρτησία, να υπερασπίσουμε την ακεραιότητα της πατρίδας και να γίνουμε εμείς νοικοκυραίοι στον τόπο μας, και πρέπει να γίνει οδηγός και εμπνευστής στη δράση μας. Κάθε ενέργειά μας πρέπει να συγκλίνει σ’ αυτό το σκοπό. Κάθε ενέργεια που αντιστρατεύεται είναι πηγή για εθνική ζημία και δυστυχία. Και είναι το εθνικό πατριωτικό ιδανικό ιδιαίτερα σήμερα εξαιρετικά επιταχτικό, και πρέπει να γίνει ακοίμητο κίνητρο και να φλογίζει την καρδιά και την ορμή της νεολαίας. Γιατί ιδιαίτερα σήμερα κιντυνεύει η εθνική ανεξαρτησία. Από επανάσταση 1821 ως σήμερα δεν καταχτήσαμε την ανεξαρτησία μας. Ζούμε με μειωμένη πολιτική μόνο ανεξαρτησία μέσα σε οικονομική σκλαβιά και εκμετάλλευση. Είμαστε μισοαποικιακή χώρα – Αγγλία, Αμερική – Σήμερα το κακό παράγινε. Τα δώσαμε όλα – ΚΟΡΕΑ, ΝΑΤΟ, Ετεροδικία – ΚΥΠΡΟΣ (Διάγγελμα, τοιχοκολλήσεις Ουγγρικές) Βρέθηκαν και οι απολογητές – θεωρία της υποτέλειας. Στο διάστημα από 1821 το εθνικό πατριωτικό ιδανικό το είχε προβάλλει το Κράτος (η Παιδεία) με δυό ολότελα διαστρεβλωμένες μορφές, είχε πάθει λοιπόν δυό παραμορφώσεις. α! ψευτοκλασικό ιδανικό   προγονοπληξία  β! σωβινισμός- Μεγάλη Ιδέα α! ψευτοκλασικό ιδανικό προγονοπληξία προνομιούχος λαός, απόγονοι ενδόξων προγόνων, απαράγραφτοι οι τίτλοι μας, προορισμένοι να εκπολιτίσουμε Βαλκάνια και Τουρκία. Κύριο μέσο: ανάσταση της αρχαίας γλώσσας, και τότε θα πέσουν να μας προσκυνήσουν, στο μεταξύ ο δίσκος της ζητιανιάς. Το ιδανικό τούτο είναι κούφιο, στείρο, ψεύτικο. Παραπλανητικό, αντιδραστικό. β! παράλληλη παραμόρφωση – Η Μεγάλη Ιδέα, σωβινισμός = ανάσταση Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως την κόκκινη μηλιά υποδούλωση και εκμετάλλευση άλλων λαών – προαιώνιοι εχθροί. Η δεύτερη τούτη μορφή, η σωβινιστική, είναι ουτοπιστικό, αντιλαϊκό, αντιδραστικό ιδανικό, και παραπλανητικό, γιατί ο ελληνικός λαός γινότανε παιχνίδι στα χέρια της ξενόδουλης πλουτοκρατίας, μείωνε στην ουσία την εθνική ανεξαρτησία και βύθιζε στην οικονομική σκλαβιά – (Διεθνικός Έλεγχος – Πόλεμος 1917 – Μικρασιατική καταστροφή) Το γνήσιο εθνικό και πατριωτικό ιδανικό πηγάζει, βασίζεται και τροφοδοτείται από την αγάπη στην πατρίδα που φτάνει ως την ηρωική αυτοθυσία. Μα πατρίδα όχι τα χωράφια και τα εδάφη και έθνος όχι η σημερινή κυρίαρχη τάξη. Πατρίδα  και έθνος είναι προπάντων ο δουλευτής λαός και αγάπη στην πατρίδα στο βάθος είναι αγάπη στο λαό για την προκοπή του λαού. Η αγάπη στην πατρίδα και στο λαό θα ειπεί φλογερή προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι υλικές και πνευματικές ανάγκες του λαού και να προκόψει ο λαός. Μα προκοπή του λαού αδύνατο να υπάρχει άμα χάσει την ανεξαρτησία του, άμα είναι δούλος, άμα δεν είναι νοικοκύρης στον τόπο του, άμα δεν αναπτύσσει ο λαός τη δραστηριότητά του για την ευημερία του. Γι αυτό το γνήσιο εθνικό πατριωτικό ιδανικό είναι ζωντανό, αληθινό προοδευτικό. Εδώ η διαφορά με το στενόκαρδο ιδανικό της εθνικοφροσύνης. Αυτό το ιδανικό εξυπηρετεί μια ολιγάριθμη εκμεταλλεύτρια τάξη, που θεωρεί έθνος τον εαυτό της και φθάνει να κηρύχνει την εθνική υποτέλεια. Έτσι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το εθνικό πατριωτικό ιδανικό και να επισημάνουμε τις αιτίες που το παραμορφώνουν. Τότε θα μας φλογίζει και θα γίνει ακοίμητο κίνητρο. Χρέος όλων και ιδιαίτερα της νεολαίας να ταχθούμε αποφασιστικά κάτω από τη σημαία του εθνικού πατριωτικού ιδανικού για να καταχτήσουμε την εθνική και οικονομική ανεξαρτησία. 2. Το ιδανικό για την ειρήνη Είναι προέκταση και συμπλήρωμα του γνήσιου εθνικού ιδανικού. Το γνήσιο εθνικό ιδανικό σέβεται την πατρίδα όλων των άλλων λαών, εκφράζει τον πόθο να αποχτήσουν την ανεξαρτησία τους, όλοι οι λαοί, για να χτίσουν την ευημερία τους, και κηρύχνει πως το ιδανικό για την ειρήνη αποτελεί όπως και το εθνικό ιδανικό, στοιχείο απαραίτητο της προοδευτικής βιοθεωρίας. Κηρύχνει πως δεν υπάρχουν λαοί κατώτεροι και ανώτεροι, ούτε κατώτερες και προνομιούχες φυλές, υπάρχουν μόνο καθυστερημένοι απολίτιστοι και πολιτισμένοι λαοί και χρέος οι πολιτισμένοι να βοηθήσουν τους καθυστερημένους να πολιτιστούν και αυτοί. Και είναι το ιδανικό για την ειρήνη ιδιαίτερα σήμερα εξαιρετικά επιταχτικό και πρέπει να φλογίζει την καρδιά και να ατσαλώνει την ορμή ιδιαίτερα της νεολαίας. Γιατί ιδιαίτερα σήμερα κιντυνεύει η ύπαρξή μας, κιντυνεύει η ανθρωπότητα. Σήμερα τεράστιοι εξοπλισμοί που συνθλίβουν, απειλή πολέμου, που θα φέρει καταστροφή και θα βυθίσει σε δυστυχία και εξαθλίωση.- επιθετικοί καταχτητικοί πόλεμοι, οικονομική επιβολή και κυριαρχία και σκλαβιά, πνίξιμο εθνικής κυριαρχίας. Το ιδανικό για την ειρήνη το προβάλλουν σήμερα και οι φιλοπόλεμοι με τρείς παραμορφώσεις [α! οι εξοπλισμοί , τα στρατιωτικά σύμφωνα, για να σώσουμε την ειρήνη: =] α!  παραπλανητική μορφή, απαραίτητοι οι έντονοι εξοπλισμοί, οι στρατιωτικές βάσεις, τα στρατιωτικά σύμφωνα για να προλάβουμε επίθεση άλλων. Η μορφή τούτη= παραπλανητική, αντιλαϊκή, αντιδραστική, ικανοποιεί συμφέροντα πολεμοκάπηλων. β! παραπλανητική μορφή: Καταχτούμε, και κηδεμονεύουμε για να εκπολιτίσουμε. = ψεύτικη, αντιδραστική, μορφή: κάτω από τη φιλανθρωπία κρύβεται η πιο μεγάλη σκληρότητα και εκμετάλλευση. γ!  το ειρηνιστικό ιδανικό, ο πασιφισμός =κούφιο γεμάτο αδράνεια, ατελέσφορο ιδανικό. Το γνήσιο ιδανικό για την ειρήνη πηγάζει από τα κοινωνικά συναιστήματα: αμοιβαία κατανόηση και αγάπη, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, συνεργασία και αυτά ξεπήδησαν στην πορεία της ανθρωπότητας μέσα στην κοινωνική ζωή από τη λαχτάρα να ικανοποιούνται οι ανάγκες της κοινωνίας. Γιατί οι ανάγκες ικανοποιούνται πολύ καλύτερα με την αλληλεγγύη και τη συνεργασία. Το γνήσιο ιδανικό (κηρύχνει τη συνύπαρξη, τη λύση όλων των διαφορών με κατανόηση και ειρήνη, καταδικάζει την επέμβαση στα εσωτερικά των άλλων λαών, κηρύχνει την ισότητα όλων των λαών) για την ειρήνη καταδικάζει τον καταχτητικό επιθετικό πόλεμο αναγνωρίζει την αναγκαιότητα του αμυντικού πολέμου και αγωνίζεται να παρεμποδίσει την έκρηξη επιθετικού πολέμου και να χαλιναγωγήσει τους φιλοπόλεμους. (Αίγυπτος- Σουέζ – Κύπρος).

Τα Ιδανικά της Νεολαίας Δεύτερη ομιλία του Κώστα  Σωτηρίου στη νεολαία της Ε.Δ.Α. 10 Φεβρουαρίου 1957 Ανακεφαλαίωση της πρώτης ομιλίας Λήψη pdf: ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 2 Τι είναι το ιδανικό: Ιδανικό είναι ένας ανώτατος σκοπός. Που εμπνέει και καθοδηγεί τη δράση μας, τη βούλησή μας να τον πραγματοποιήσουμε. Και γι αυτό γίνεται ακοίμητο κίνητρο για τη δράση μας, για τις πράξεις μας. *** Έχουμε κατώτερους σκοπούς – να πάω εκδρομή, παραγγέλνω ρούχα,  ανώτερους και ανώτατους σκοπούς, Οι ανώτατοι σκοποί κρατούνε τη γενική καθοδήγηση και διαποτίζουνε τη δράση μας. Μέσα στη γραμμή που χαράζουν οι ανώτατοι σκοποί, πρέπει να βαδίζουνε και οι ανώτεροι και οι κατώτεροι. Έχουμε επίσης ατομικούς σκοπούς και γενικούς. Τους γενικούς σκοπούς δεν πρέπει να τους αντιστρατεύονται οι ατομικοί. Τα Ιδανικά είναι και πρέπει να είναι γενικοί ανώτατοι σκοποί. Τα ιδανικά δεν είναι ουρανόπεμπτα. Γεννιούνται μέσα στην κοινωνική ζωή και εκφράζουν κάθε φορά ανάγκες, επιθυμίες λαχτάρες της κοινωνίας. Γι αυτό και αλλάζουν άλλα πεθαίνουν, καινούργια γεννιούνται ή αλλάζουν το περιεχόμενό τους. Έτσι κάθε κοινωνία και εποχή έχει τα ιδανικά της. Μα και κάθε κοινωνική τάξη έχει τα δικά της ιδανικά ή δίνει το δικό της περιεχόμενο στο ίδιο ιδανικό. Τα Ιδανικά λοιπόν εκφράζουν τη βιοθεωρία  ορισμένης κοινωνίας και ορισμένης τάξης και ενσαρκώνουν τις βαθειές υλικές και πνευματικές ανάγκες της. Αυτές οι ανάγκες είναι η πηγή τους. Ύστερα από όσα είπαμε, μπορούμε να ξεχωρίσουμε και να χαραχτηρίσουμε τα διάφορα Ιδανικά Έχουμε α! ζωντανά και νεκρά Ιδανικά             β!  ρεαλιστικά και ουτοπιστικά Ιδανικά             γ! αληθινά και παραπλανητικά Ιδανικά             δ! προοδευτικά και αντιδραστικά Ιδανικά τα Ιδανικά λοιπόν πρέπει να είναι αληθινά, ρεαλιστικά, ζωντανά και πάνω απ’ όλα προοδευτικά. *** Τα Ιδανικά της Νεολαίας σήμερα: Τέσσερα είναι τα βασικά: Το εθνικό και πατριωτικό Ιδανικό, το Ιδανικό για την Ειρήνη, το δημοκρατικό Ιδανικό και το Ιδανικό για την (κοινωνική δικαιοσύνη και την) ευτυχία του συνόλου. Και τα τέσσερα είναι στενά δεμένα αναμεταξύ τους, βρίσκονται σε αλληλοεξάρτηση και αλληλοσυμπληρώνονται. Και τα τέσσερα είναι βασικά στοιχεία, βασικές πλευρές του ανθρωπισμού. 1. Το εθνικό πατριωτικό Ιδανικό Ενσαρκώνει τον πόθο, τη λαχτάρα, να καταχτήσουμε την εθνική ανεξαρτησία, να υπερασπίσουμε την ακεραιότητα της πατρίδας και να γίνουμε νοικοκυραίοι στον τόπο μας. Είναι ιδιαίτερα σήμερα εξαιρετικά επιταχτικό. Γιατί ιδιαίτερα σήμερα κιντυνεύει και η εθνική ανεξαρτησία μας και η ακεραιότητα της χώρας μας. Από το 1821 ως σήμερα μισοαποικιακή χώρα – Αγγλία, Αμερική Σήμερα ΚΟΡΕΑ, ΝΑΤΟ, ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ, ΚΥΠΡΟΣ, ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ πρωτοχρονιάς, τοιχοκολλήσεις για Ουγγαρία- Απολογητές – θεωρία της υποτέλειας. Το ελληνικό Κράτος (παιδεία) πρόβαλλε το εθνικό πατριωτικό Ιδανικό με τρείς παραμορφώσεις α!  προγονοπληξία – ψευτοκλασικό Ιδανικό β!  Μεγάλη Ιδέα –σωβινισμός – πατριδοκαπηλεία. Το Ιδανικό της Εθνικοφροσύνης κηρύχνει εθνική υποτέλεια. Το γνήσιο εθνικό πατριωτικό Ιδανικό πηγάζει από την αγάπη στην πατρίδα. Μα πατρίδα όχι τα εδάφη. Και έθνος όχι η σημερινή κυρίαρχη τάξη. Πατρίδα και Έθνος ο δουλευτής λαός. Αγάπη στην πατρίδα=αγάπη στο λαό για την προκοπή του, την ευημερία του. Αγεφύρωτο το χάσμα με το στενόκαρδο Ιδανικό της Εθνικοφροσύνης. Χρέος όλων ιδιαίτερα της νεολαίας να ταχθούμε αποφασιστικά κάτω από τη σημαία του εθνικού Ιδανικού για να καταχτήσουμε την Εθνική και οικονομική ανεξαρτησία, απαραίτητη προϋπόθεση για την προκοπή του λαού. 2. Το Ιδανικό για την ειρήνη Προέκταση και συμπλήρωμα του γνήσιου εθνικού Ιδανικού. Σέβεται την πατρίδα όλων των λαών. Εκφράζει, ενσαρκώνει τον πόθο, όλοι οι λαοί να έχουνε τη πατρίδα τους να είναι ανεξάρτητοι, για να χτίσουν την ευημερία τους. Κηρύχνει πως δεν υπάρχουν λαοί κατώτεροι ούτε ανώτεροι και προνομιούχοι. Υπάρχουν απολίτιστοι και πολιτισμένοι λαοί και χρέος έχουν οι πολιτισμένοι να βοηθήσουν τους καθυστερημένους λαούς να πολιτιστούν και αυτοί. Και το Ιδανικό για την ειρήνη είναι ιδιαίτερα σήμερα εξαιρετικά επιταχτικό κι αυτό πρέπει να φλογίζει την καρδιά και να ατσαλώνει την ορμή ιδιαίτερα της νεολαίας. Γιατί ιδιαίτερα σήμερα κιντυνεύει η ύπαρξή μας, η πατρίδα μας, η ανθρωπότητα. Σήμερα τεράστιοι οι εξοπλισμοί. Συνθλίβουν τους λαούς. Είναι απειλή για πόλεμο. Και ο πόλεμος θα φέρει καταστροφές, θα βυθίσει σε δυστυχία και εξαθλίωση. Σήμερα επιθετικοί, καταχτητικοί πόλεμοι – Αγλέρι, Σουέζ, Κύπρο- οικονομική επιβολή και κυριαρχία και σκλαβιά, πνίξιμο εθνικής ανεξαρτησίας. Το Ιδανικό για την ειρήνη το προβάλλουν σήμερα και οι υποκινητές για πόλεμο, οι πολεμοκάπηλοι με τρείς παραπλανητικές παραμορφώσεις. α! Το Ιδανικό των προληπτικών εξοπλισμών. –Προληπτικός πόλεμος. – Η «θέσις από ισχύος». Απαραίτητοι οι έντονοι εξοπλισμοί, οι στρατιωτικές βάσεις, τα στρατιωτικά σύμφωνα για να προλάβουμε επίθεση άλλων, και έτσι θα σώσουμε την ειρήνη. Το Ιδανικό τούτο είναι παραπλανητικό αντιλαϊκό, αντιδραστικό, ικανοποιεί συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας: Πρώτα τεράστια κέρδη από εξοπλισμούς και Δεύτερο: Συγκράτημα και τόνωση  της οικονομικής κυριαρχίας και του ιμπεριαλισμού Τρίτο προετοιμασία της επίθεσης για το πνίξιμο του σοσιαλισμού. Είναι λοιπόν τούτο ο ιμπεριαλισμός με ψεύτική μορφή. β! Το Ιδανικό του εκπολιτισμού:  Καταχτούμε και κηδεμονεύουμε για να εκπολιτίσουμε. Χτυπάμε κάθε απελευθερωτική προσπάθεια, και εξασφαλίζουμε την τάξη στο κόσμο. Και το Ιδανικό τούτο είναι παραπλανητικό, αντιδραστικό. Κάτω από τη φιλανθρωπία και την αγάπη κρύβεται η πιο μεγάλη απανθρωπιά. Άγρια εκμετάλλευση, βάρβαρα κατασταλτικά μέτρα. –Αλγέρι, Κύπρος. γ! Το ειρηνιστικό Ιδανικό, ο πασιφισμός Το ζήσαμε έντονα στο μεσοπόλεμο -1919-1939. Κήρυκές του τότε μερικοί πολιτικοί που κάνανε το σοσιαλιστή, κάμποσοι διανοούμενοι έπειτα από τα βάσανα του πολέμου και άλλοι χριστιανοειρηνοποιοί. Κηρύγματά του: Η Πανευρώπη –Μπριάν, η παγκόσμια Κυβέρνηση. Στη μορφή τούτη είναι καμουφλαρισμένος ιμπεριαλισμός. Δεύτερο κήρυγμά του: Να αρνηθούμε να πολεμήσουμε: Στη δεύτερη τούτη μορφή είναι κούφιο, γεμάτο αδράνεια ατελέσφορο Ιδανικό. Και τίποτε δεν έκανε να εμποδίσει δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η φιλανθρωπία και η χριστιανική αγάπη είναι το πολύ πλατωνική, παθητική. Το γνήσιο Ιδανικό για την Ειρήνη είναι ενεργητικό και δραστήριο. Γίνεται κίνητρο και φλογίζει εναντίον του πολέμου. Απώτερος σκοπός να βγάλει από τη μέση τις βασικές αιτίες που γεννούν τον πόλεμο και να καταργήσει τα μέσα – τα όπλα. Είναι λοιπόν αγωνιστικό Ιδανικό, ζωντανό, και προοδευτικό. Κηρύχνει την ισότητα όλων των λαών. Δεν υπάρχουν κατώτεροι από τη φύση λαοί και ανώτεροι και προνομιούχοι. Υπάρχουν απολίτιστοι και πολιτισμένοι και χρέος έχουν οι πολιτισμένοι να βοηθήσουν τους καθυστερημένους λαούς να εκπολιτιστούνε κι αυτοί, γι αυτό καταδικάζει κάθε καταχτητικό πόλεμο, κάθε επέμβαση και κηδεμονία. Κηρύχνει τη συνύπαρξη των λαών, και τη λύση όλων των προβλημάτων και διαφορών με την αμοιβαία κατανόηση. Αναγνωρίζει το δικαίωμα της εθνικής ανεξαρτησίας και αναγνωρίζει τους απελευθερωτικούς και αμυντικούς πολέμους γιατί μόνο έτσι θεμελιώνεται γερά η ειρήνη και το χτίσιμο του πολιτισμού. Και αγωνίζεται να εμποδίσει την έκρηξη του πολέμου και οργανώνει όλες τις λαϊκές δυνάμεις γι’ αυτό το σκοπό. -Λαϊκό κίνημα για την ειρήνη. Είναι λοιπόν ζωντανό, ρεαλιστικό και προοδευτικό Ιδανικό. Πηγάζει από τα κοινωνικά συναιστήματα, -αμοιβαία κατανόηση, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια συνεργασία – Τα συναιστήματα αυτά ξεπήδησαν μέσα από την κοινωνική ζωή, γιατί με κίνητρο τα συναιστήματα αυτά ικανοποιούνται πολύ καλύτερα οι ανάγκες της κοινωνίας. Και σήμερα με την πρόοδο του πολιτισμού όλοι οι λαοί ένιωσαν την αλληλοεξάρτηση, το Ιδανικό της Ειρήνης και της συνεργασίας ,μαζί με το Εθνικό Ιδανικό είναι τα πιο ρωμαλέα κίνητρα για την ευημερία των λαών. Έτσι όλοι οι λαοί θα χτίσουνε τον καινούργιο πολιτισμό με την ιδιότυπη συνεισφορά του κάθε λαού. 3. Το Δημοκρατικό Ιδανικό Συμπλήρωμα των δυό προηγούμενων και προπάντων του Εθνικού πατριωτικού Ιδανικού. Εκφράζει και ενσαρκώνει τον πόθο, τη λαχτάρα όλων να καταχτήσει ο άνθρωπος τα ανθρώπινα δικαιώματα και να πραγματώσει έτσι την ανθρώπινη υπόσταση. Και τα δικαιώματα αυτά είναι, η ισότητα, η ελευθερία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και το δικαίωμα να αναπτύξει ο άνθρωπος όλες τις σωματικές και πνευματικές ικανότητές του, και το δικαίωμα της εργασίας με ίσους όρους. Δημοκρατικό Ιδανικό είναι βασικό αίτημα, βασική πλευρά του γνήσιου ανθρωπισμού. Και το Δημοκρατικό Ιδανικό είναι ιδιαίτερα σήμερα εξαιρετικά επιταχτικό για μας στη χώρα μας. Από το 1821 ποτέ δεν είχαμε δημοκρατία στη χώρα μας. Ούτε  καν η αστική δημοκρατία δε λειτούργησε. Όθωνας –Βαυαροί, τζάκια, κοτζαμπάσηδες, διχτατορίες- Πάγκαλος, Μεταξάς. Μα και όταν λειτούργησε και στο πλάτος που λειτούργησε η Δημοκρατία ήταν επιφανειακή. Στην ουσία ήταν λίγο πολύ απολυταρχία. Ακόμη δεν έγινε ο αστικοδημοκρατικός μετασχηματισμός. Το μόνο που λειτούργησε ήταν η πολιτική ισότητα και ελευθερία, μα και αυτή επιφανειακά. Γιατί ο δουλευτής λαός ζει σε οικονομική σκλαβιά και με όλα τα μέσα τον πιέζουν και τον παραπλανούν. Εκμετάλλευση, αγραμματοσύνη, η παιδεία προνόμιο των λίγων, η δικαιοσύνη όχι δίκαιη, ανεργία, κακομοιριά, λιγοστή η σύνταξη, καμιά κοινωνική πρόνοια. Σήμερα μάλιστα καταπατούνται και αυτές οι λιγοστές και επιφανειακές μοκροελευθερίες. Εξορίες, φυλακίσεις, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, διωγμός του βιβλίου, πνευματικό σκοτάδι, καλλιέργεια πρωτόγονων αναγκών, διαφθορά. Στη χώρα μας το Δημοκρατικό Ιδανικό πήρε δυό βασικές μορφές, λίγο πολύ παραπλανητικές. α! Το Ιδανικό της αστικής Δημοκρατίας: Στη χώρα μας στην ουσία ολιγαρχία σε βάρος του λαού. Η ελευθερία, η ισότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια το δικαίωμα της μόρφωσης στην καλύτερη περίπτωση τυπικά αναγνωρισμένα, στην ουσία όμως συχνά παραβιάζονται , καταπατούνται. Το Ιδανικό της αστικής Δημοκρατίας σε μας όπως πορεύθηκε είναι παραπλανητικό και καταντάει αντιλαϊκό – σε βάρος του λαού – γιατί προασπίζει δικαιώματα πλουτοκρατικής κυρίαρχης τάξης. β! Το φασιστικό Ιδανικό Η αστική δημοκρατία με τον κοινοβουλευτισμό ξέπεσε στη φαυλοκρατία και στην ασυδοσία. Χρειάζεται ένας ισχυρός να κυβερνήσει απολυταρχικά για να πάει καλά το Κράτος, να νοικοκυρευθεί και να έχουν όλοι δουλειά. Μεταξάς, Μουσολίνι, Χίτλερ, Φράνκο. Το φασιστικό ιδανικό είναι η αντιεπανάσταση της πλουτοκρατίας προς τα κινήματα του δουλευτή λαού να λυτρωθεί από οικονομική και κοινωνική σκλαβιά. Σκοπός του φασιστικού Ιδανικού είναι να εξασφαλίσει ασυδοσία των μεγαλοαστών, της οικονομικής απολυταρχίας. Το γνήσιο Δημοκρατικό Ιδανικό αναγνωρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλους τους λαούς. Κηρύχνει πως δεν πρέπει να υπάρχουν προνομιούχοι (Μερικοί βιολόγοι υποστηρίζουν πως ο άνθρωπος γεννιέται αφέντης ή δούλος, προλετάριος) καταδικάζει κάθε εκμετάλλευση. Ζητεί την πραγματική ισότητα και αγωνίζεται για την προκοπή και τη δημιουργική χαρά όλων των μελών της κοινωνίας. γι αυτό είναι ζωντανό, ρεαλιστικό, και προοδευτικό Ιδανικό. 4. Το Ιδανικό για την ευτυχία του συνόλου Το Ιδανικό τούτο είναι το ολοκληρωτικό συμπλήρωμα των τριών προηγούμενων. Είναι η κατακλείδα. Εκφράζει και ενσαρκώνει τον πόθο, τη βαθιά λαχτάρα να χαρεί ο άνθρωπος τη ζωή να χτίσει την ευτυχία του επάνω στη γη. Και το Ιδανικό τούτο εξαιρετικά επιταχτικό σήμερα. Δυστυχία, εξαθλίωση, η ζωή κατάρα. Τρείς οι βασικές παραμορφώσεις α! Το ασκητικό Ιδανικό Η καθαυτό ζωή είναι η ψυχή. Όχι υλικές απολαύσεις, ούτε πνευματικές (θέατρο κ.τ.λ.). Διαφθείρουν τη ψυχή, παραστρατίζουν από αληθινό προορισμό. Πραγματική ευτυχία η σωτηρία της ψυχής. Γι αυτό λιτότητα, νηστεία, σκληραγωγία, προσευχή, φυγή από την πραγματικότητα, αδιαφορία, νέκρωση κάθε ανάγκης –Νιρβάνα, Βουδισμός. Το ασκητικό Ιδανικό είναι αντιλαϊκό, αντιδραστικό, παραπλανητικό. Συνέπειές του: 1) Η νέκρωση κάθε ανάγκης, η ανυπαρξία, η νιρβάνα. 2) ο χριστιανικός και ινδικός ασκητισμός. Στυλίτες, φακίριδες κ.τ.λ. β! Το Ιδανικό της επουράνιας ευτυχίας. Άμεσα συνδεδεμένο με το προηγούμενο. Η γη κοιλάδα στεναγμών. Ο πλούτος πηγή δυστυχίας. Ο πλούσιος εδώ, θα βράζει στην άλλη ζωή. Και το Ιδανικό τούτο παραπλανητικό, αντιδραστικό. Εξασφαλίζει την εκμετάλλευση της οικονομικής ολιγαρχίας. γ! Το ατομιστικό Ιδανικό. Η ευτυχία επάνω στη γη. Κάθε άνθρωπος να χτίσει τη δική του ευτυχία με όλα τα μέσα, ηθικά και ανήθικα, βάρβαρα, και ας πατήσει επάνω σε πτώματα. Είναι το Ιδανικό των αφεντάδων, των υπεράνθρωπων. Γι αυτό αντιδραστικό, αντιλαϊκό. Το γνήσιο Ιδανικό της ευτυχίας του Συνόλου  Βασίζεται στην αλληλεγγύη και συνεργασία, και αλληλοβοήθεια. Κηρύχνει πως η ευτυχία πρέπει να χτιστεί επάνω στη γη. Πηγάζει από την ικανοποίηση των αναγκών. Κηρύχνει πως η ευτυχία είναι ενιαία. Δεν μπορεί να συνυπάρξει ευτυχία του ενός με τη δυστυχία του άλλου. Κηρύχνει πως δικαίωμα και χρέος του καθενός να μορφωθεί και να θέσει όλες του τις ικανότητες στη διάθεση του συνόλου. Κηρύχνει πως η επιστήμη να γίνει ευλογία για να λυτρωθεί ο άνθρωπος και να ευτυχήσει. Κηρύχνει πως η εργασία όχι αγγαρεία, όχι καταναγκασμός, όχι κατάρα. Η εργασία είναι ευλογία, και βάση για το χτίσιμο της ευτυχίας επάνω στη γη. Κηρύχνει πως η ευτυχία επάνω στη γη θα ειπεί να ικανοποιούνται όχι μόνο οι πρωτόγονες ανάγκες, παρά και οι ανώτερες. Αυτές προπάντων δημιουργούν την ευτυχία. Όργανο μοναδικό η δημιουργική εργασία, η δημιουργική χαρά και απόλαυση.

Τα σημερινά Ιδανικά της Νεολαίας Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου στα γραφεία της Ε.Δ.Α. στον Πειραιά 8-10-1958 Λήψη pdf: ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Πέντε είναι: Το εθνικό πατριωτικό Ιδανικό- το Ιδανικό για την ειρήνη – το δημοκρατικό Ιδανικό – το Ιδανικό για την κοινωνική δικαιοσύνη- το Ιδανικό της εργασίας. Το εθνικό πατριωτικό Ιδανικό Τι είναι το Ιδανικό= ανώτατος σκοπός, που μαγνητίζει τη βούλησή μας….Το ιδανικό κλείνει μεγάλο δυναμισμό μέσα του Τα ιδανικά δεν είναι ουρανόπεμπτα, δεν είναι έμφυτα. Γεννιούνται μέσα στην κοινωνική ζωή τροφοδοτούνται από τις ανάγκες του ανθρώπου και ενσαρκώνουν και εκφράζουν πόθους και λαχτάρες της κοινωνίας. Κάθε κοινωνία στις διάφορες εποχές και κάθε κοινωνική τάξη στις ταξικές κοινωνίες έχει τα δικά της Ιδανικά (Αθήνα- Σπάρτη, φεουδαρχία – αστική κοινωνία κ.τ.λ.) Προσοχή. Συχνά ονομάζονται με τις ίδιες λέξεις ιδανικά με πολύ διαφορετικό περιεχόμενο. Έχουμε ανάλογα με το περιεχόμενό τους: Ζωντανά και νεκρά Ιδανικά Αληθινά και παραπλανητικά Ιδανικά Προοδευτικά (γνήσιο ανθρωπιστικό ιδανικό, ιδανικό της ειρήνης) και  αντιδραστικά Ιδανικά (ασκητικό ιδανικό, σωβινισμός-φασισμός) . Ο γνήσιος πατριωτισμός α! Τροφοδότρα πηγή του η αγάπη στην πατρίδα. Αφετηρία η αγάπη του μικρού παιδιού στους γονείς και στο πατρικό σπίτι (συγχωριανοί, συμπολίτες, ολόκληρος ο ομόεθνος λαός. Παράλληλα γειτονιά, χωριό, πόλη, εθνικό έδαφος. Αγκαλιάζει ακόμη εθνική κληρονομιά, εθνικές παραδόσεις, ηρωισμού και αυτοθυσίας, ιστορία). Αγάπη στην πατρίδα= αγάπη στον ομόεθνο λαό. και παράλληλα χάρη στο λαό, αγάπη στα δημιουργήματα του λαού, και στο εθνικό έδαφος, όπου ζει ο λαός. 1. αγάπη στο λαό= πρώτο ουσιαστικό στοιχείο του γνήσιου πατριωτισμού. 2. Ειδικά το πατριωτικό ιδανικό ενσαρκώνει τη λαχτάρα για την εθνική λευτεριά και εθνική ανεξαρτησία του λαού και ακεραιότητα της πατρίδας. β! αγάπη στην πατρίδα, στο λαό πρέπει να είναι ολοκληρωτική ως την αυτοθυσία, άδολη, χωρίς καμιά υστεροβουλία (1821, Αρκάδι, κατοχή, εθνική αντίσταση , Κύπρος)= βασικό γνώρισμα του γνήσιου πατριωτισμού γ! Κριτική χωρίς καμιά ψεύτικη ωραιοποίηση και όχι τυφλή αγάπη στο λαό και στην πατρίδα= το δεύτερο βασικό γνώρισμα. Όχι ωραιοποίηση, όχι να εξυμνούμε και να θεωρούμε ιερά όλα τα πάτρια. Τότε ο πατριωτισμός φράζει το δρόμο, ξεπέφτει σε τυφλό φανατισμό.[ εξυμνούν προλήψεις, κακομοιριές- λιτοδίαιτο- για εθνικές αρετές.] Χρέος  να καταδικάζουμε κάθε τι που είναι κακό, και φράζει το δρόμο στην προκοπή του λαού. δ! Ενεργητική και χωρίς τυπολατρικό παθητικό θαυμασμό η αγάπη στην πατρίδα = τρίτο βασικό γνώρισμα του γνήσιου πατριωτισμού. Όχι να θαυμάζουμε παθητικά «περασμένα μεγαλεία» «δάφνες προγόνων». Παθητικός θαυμασμός και ωραιοποίηση = άγονη τυπολατρεία, υπερτροφική, κούφια εθνική φιλοτιμία, πνίγεται εχτίμηση σε άλλους λαούς. Έτσι άγονος αγώνας για τυπολατρεία, μεγαλοϊδεάτικες , αντιπατριωτικές επικίντυνες περιπέτειες (κόκκινη μηλιά – Κορέα) Γνήσιος πατριώτης όποιος προσθέτει νέα αίγλη στα «περασμένα μεγαλεία» και γίνεται άξιος απόγονος ενδόξων προγόνων. ε! Ακοίμητη, πάντα άγρυπνη η αγάπη στην πατρίδα = τέταρτο βασικό γνώρισμα του γνήσιου πατριωτισμού. στ! Η αγάπη στην πατρίδα τροφοδοτεί την αγάπη στους άλλους λαούς = δεύτερο ουσιαστικό στοιχείο του γνήσιου πατριωτισμού. Ο γνήσιος πατριωτισμός ενώνει – δε χωρίζει – τους λαούς. (καταδικάζει κάθε φυλετική θεωρία. Ανώτεροι και κατώτεροι λαοί. Καταδικάζει αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές). Σωβινισμός Δύο οι παραμορφώσεις του πατριωτικού Ιδανικού – ο σωβινισμός και ο κοσμοπολιτισμός (κάθε κοινωνική τάξη δικά της ιδανικά). Τις προβάλλει ταυτόχρονα η κυρίαρχη τάξη, η πλουτοκρατική ολιγαρχία. Τρία τα κύρια γνωρίσματα του σωβινισμού. α! Ο σωβινισμός εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, ενώ ο γνήσιος πατριωτισμός τα συμφέροντα του λαού γιατί έθνος είναι ο λαός και εθνικά τα συμφέροντα του δουλευτή λαού. (Αστική τάξη κινητήρια δύναμη για να δημιουργηθούνε τα «έθνη». Τελωνειακά φεουδαρχικά κιγκλιδώματα, η εσωτερική αγορά για εμπόριο. Αγωνίστηκε η αστική τάξη να ενωθούνε και να αποτελέσουν «εθνικό» έδαφος όλες οι περιοχές (κοινή γλώσσα, κοινή οικονομική ζωή, κοινή ψυχολογική ιδιομορφία. Εθνική ενότητα απαραίτητη για την ευημερία. Αστική τάξη αγωνίστηκε για εθνική ανεξαρτησία, αναγνώρισε κυριαρχικά δικαιώματα σ’ όλα τα έθνη και δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Ο αστικός πατριωτισμός ήταν τότε προοδευτικός. Άμα πήρε εξουσία τότε «εθνικά» τα δικά της συμφέροντα και «έθνος» ο εαυτός της. Έτσι  ο εθνισμός γίνεται εθνικισμός και καταντάει σωβινισμός). β! Υπερτροφική εθνικιστική φιλοτιμία και τυφλός φανατισμός = δεύτερο γνώρισμα του σωβινισμού (π.χ. Κορέα). γ! Περιφρόνηση, μίσος προς τους άλλους λαούς και η διαμάχη αναμεταξύ τους = τρίτο γνώρισμα του σωβινισμού. Σ’ αυτά τα συναιστήματα βασίζεται η καταχτητική πολιτική, η οικονομική εκμετάλλευση σε άλλους λαούς. Εντείνει εξοπλισμούς – κινδυνεύουν εθνικά συμφέροντα- άρα οικονομικά μέτρα. Ανώτερες και κατώτερες φυλές. Κοσμοπολιτισμός – διεθνισμός Η κυρίαρχη τάξη χρησιμοποιεί τον εθνικισμό, την εθνική ιδέα (σωβινισμός) για αρπαχτικούς πολέμους. Ο Λένιν λέει: «από ελευθερωτής των εθνών που ήταν η αστική τάξη, όταν πάλαιε εναντίον στο φεουδαρχισμό, κατάντησε στο ιμπεριαλιστικό στάδιο να γίνει ο καταπιεστής των εθνών» Πως δικαιολογεί αντεθνική του πολιτική ο ιμπεριαλισμός; Με το παραπλανητικό σύνθημα του κοσμοπολιτισμού. Πρώτο βήμα είναι η θεωρία για την κάποια θυσία των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Κοσμοπολιτισμός = πολίτης του κόσμου. Τον τίτλο «πολίτης του κόσμου» τον πρόβαλαν με υπερηφάνεια πολλοί σοφοί και ιδεολόγοι τον 18ο αιώνα. Όταν όμως η αστική τάξη ανάτρεψε το φεουδαρχισμό αγκάλιασε τον κοσμοπολιτισμό για λογαριασμό της. Η προπαγάνδα λέει: κοσμοπολιτισμός = άνθισμα και προκοπή όλων των ανθρώπων = έκφραση παγκόσμιας αδελφοσύνης = Μόνο η παγκόσμια ένωση θα ικανοποιήσει όλους τους πόθους. Πρέπει να βγουν από τη μέση τα έθνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Είναι πια ξεπερασμένα: τα έθνη = αιτία πολέμου. Γι αυτό παγκόσμια Κυβέρνηση. Όμως απατεωνία: Γιατί κοσμοπολιτισμός = κυνική παγκόσμια εκμετάλλευση και όχι απελευθέρωση ανθρώπων = θέλει να κάνει ανθρώπους ξεριζωμένους από τον τόπο τους, περιπλανώμενους σκλάβους.  Κοσμοπολιτισμός όμως στην ουσία είναι καρικατούρα του διεθνισμού. Ο εθνικισμός εξυπηρετεί κυρίαρχη τάξη (θυσιάζεται ο λαός για να υποδουλωθούν άλλες χώρες). Ο διεθνισμός εξυπηρετεί συμφέροντα του λαού. Ο διεθνισμός ορθώνεται εναντίον στον αστικό εθνικισμό και στον κοσμοπολιτισμό. Συμφέρο των λαών απαιτεί την αλληλεγγύη, αδελφοσύνη, συνεργασία λαών. Ο αγώνας για το λυτρωμό του λαού για να καταργηθεί η εκμετάλλευση θα είναι νικηφόρος άμα ο λαός πάρει τη διεύθυνση του «Έθνους» άμα δηλαδή κάνει το έθνος «ελεύθερο, ισχυρό και ευτυχισμένο». Αλλιώς διεθνισμός = κούφια φόρμουλα Διεθνισμός στη βάση είναι σεβασμός προς τους άλλους λαούς. Δεν μπορεί να είναι κανείς διεθνιστής αν δεν σέβεται και δεν αγαπάει το δικό του λαό. Κεφαλαιοκρατία για να σώσει τα προνόμιά της υποτάσσει το έθνος στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Αντίθετα ο λαός υπερασπίζεται τα συμφέροντα του έθνους με την πολιτική της εθνικής ανεξαρτησίας (αγώνας στην κατοχή, εθνική αντίσταση, Κύπρος, ειρήνη όχι βάσεις). Άλλοτε η αστική τάξη υπεράσπιζε τα κυριαρχικά δικαιώματα, την εθνική ανεξαρτησία. Σήμερα τη σημαία της ανεξαρτησίας πρέπει να την κρατάει γερά στα χέρια ο δουλευτής λαός.

Τα σημερινά Ιδανικά της Νεολαίας Ομιλία του Κώστα Σωτηρίου στα γραφεία της Ε.Δ.Α. στον Πειραιά 10-6-1959 Α! Ανακεφαλαίωση α! Τι είναι το Ιδανικό; Κατηγορίες Ιδανικών β! Το πατριωτικό Ιδανικό Γνήσιος πατριωτισμός Τροφοδότρα πηγή του η αγάπη στην πατρίδα Αγάπη στην πατρίδα= αγάπη στον ομόεθνο λαό= πρώτο ουσιαστικό στοιχείο του γνήσιου πατριωτισμού Ειδικά πατριωτικό Ιδανικό ενσαρκώνει τη λαχτάρα για εθνική λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της πατρίδας. Η αγάπη στην πατρίδα τροφοδοτεί την αγάπη στους άλλους λαούς= δεύτερο ουσιαστικό στοιχείο του γνήσιου πατριωτισμού. Ο γνήσιος πατριωτισμός ενώνει, δεν χωρίζει τους λαούς. Παραμορφώσεις Σωβινισμός και κοσμοπολιτισμός α! Σωβινισμός εξυπηρετεί συμφέροντα κυρίαρχης τάξης. υπερτροφική εθνικιστική φιλοτιμία, τυφλός φανατισμός- περιφρόνηση και μίσος προς άλλους λαούς- καταχτητική πολιτική – εντείνει εξοπλισμούς. Στη χώρα μας πήρε τη μορφή του ψευτοκλασικισμού, προγονοπληξίας και Μεγάλης Ιδέας. β! Κοσμοπολιτισμός (σελίδα 5) = θεωρία πνεύμα θυσίας, καρικατούρα του διεθνισμού Διεθνισμός = αλληλεγγύη, αδελφωσύνη, συνεργασία λαών. Δεν μπορεί να είναι κανείς διεθνιστής αν δε σέβεται και δεν αγαπάει το δικό του λαό. Β! Δημοκρατικό Ιδανικό α! Γνήσιο δημοκρατικό Ιδανικό Είναι συμπλήρωμα του γνήσιου πατριωτισμού απαραίτητος όρος για να χτίσει ο λαός την ευτυχία του. Εκφράζει και ενσαρκώνει