ΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Το άρθρο  αυτό του Κώστα Σωτηρίου που υπογράφει

σαν Τέλης Κωνσταντίνου πρέπει να έχει γραφτεί μεταξύ 1944-1947

Το «Τέλης» ήταν το ψευδώνυμο που είχε στην Ε.Π.Ο.Ν.

Δεν αναφέρεται που έχει δημοσιευθεί.

Το κείμενο υπάρχει όπως είχε ετοιμαστεί για δημοσίευση όπου 

ο Σωτηρίου κάνει τις απαραίτητες διορθώσεις,  σβήνει

 το όνομά του και βάζει το ψευδώνυμο Τέλης Κωνσταντίνου

Μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf: Τα αντ. και παρ. ιδανικά της Παιδείας  

Η παιδεία μας στα 120 χρόνια της ελεύτερης ζωής μας ήταν  και εξακολουθεί να είναι διαποτισμένη από τα αντιδραστικά και παραπλανητικά ιδανικά. Τέσσερα είναι τα κυριώτερα. Ας τα εξετάσουμε σύντομα.

1. Το ασκητικό ιδανικό. Δεν υπάρχει σε τούτη τη ζωή ευτυχία. Την αληθινή ευτυχία και μακαριότητα μόνο στη μελλοντική ζωή μετά το θάνατο θα τη γευτεί ο άνθρωπος. Μα για να την απολαύσει, πρέπει σε τούτη τη ζωή να πεινάσει, να υποφέρει, να πονέσει. Και όσο πιο πολύ υποφέρει, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είναι. Έτσι οι φτωχοί, οι βασανισμένοι σε τούτη τη ζωή θα καταχτήσουν την ευτυχία στην άλλη ζωή, ενώ οι πλούσιοι, όσοι καλοπερνούνε, θα το πληρώσουν ακριβά, θα βυθιστούν στην αιώνια δυστυχία. Υπέρτατη  λοιπόν αρετή, ποτ πρέπει να  καλλιεργηθεί στον ελληνικό λαό, είναι η λιτότητα, η ολιγοφαγία, η ικανότητα να δέχεται θεληματικά τη στέρηση την εξαθλίωση.

Για την κατάχτηση της ικανότητας αυτής πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί το παιδί από την πιο τρυφερή ηλικία. Γι αυτό το σχολείο φυλακή της παιδικής ψυχής. Να παίξει, να χαρεί το παιδί; Μα αυτό είναι αμαρτία!  Αντίθετα η σχολική ζωή, πρέπει να είναι σκυθρωπή, πένθιμη, και η σχολική εργασία να γίνεται με τον ιδρώτα του σώματος και της ψυχής, γιατί έτσι θα μάθει το παιδί να υποφέρει αδιαμαρτύρητα τη στέρηση και την εξαθλίωση και θα κερδίσει σίγουρα την ευτυχία στην άλλη ζωή.

Το ασκητικό λοιπόν ιδανικό εξιδανικεύει την τραγική πραγματικότητα, όπου μέσα ζούμε ο λαός και η νεολαία, και διδάσκει τη μοιρολατρική  αποδοχή μας. Το χρησιμοποίησε περίτεχνα η πλουτοκρατική ολιγαρχία για να διατηρήσει τα προνόμιά της, και να εξυπηρετήσει ανενόχλητη τα συμφέροντά της.

2. Το ψευτοκλασικό ιδανικό. Και το ιδανικό τούτο της προγονοπληξίας αποστρέφει την προσοχή του ελληνικού λαού από την τραγική πραγματικότητα και τον παραπλανά προβάλλοντας στα μάτια του τα περασμένα μεγαλεία. Τίποτε άλλο δεν έχει αξία παρά η εξωτερική μίμηση και η παθητική ενατένιση του πολιτισμού των ενδόξων προγόνων μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραπονούμαστε για την κατάντια μας. Είμαστε κληρονόμοι ενός υπέροχου πολιτισμού. Και ο μοναδικός τρόπος να πάρουμε αξία είναι να φορέσουμε ιμάτια και χιτώνες και να φτάσουμε σιγά –σιγά να μιλήσουμε την αρχαία αττική γλώσσα. Τότε  όλος ο κόσμος θα πέσει να μας προσκυνήσει. Είμαστε ο περιούσιος λαός.

Το ψευτοκλασικό αυτό ιδανικό διαποτίζει ακόμη και σήμερα ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Δε χρειάζεται, λένε ακόμη και σήμερα ωρισμένοι κρυφοφασίστες παιδαγωγοί, να προσαρμοστεί η παιδεία μας στις υλικές και πνευματικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Δε μας χρειάζεται η επιστημονική εκμετάλλεψη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας. Η τέτια εργασία είναι αξιοπεριφρόνητη, βάναυση και ανάξια για τους απογόνους ένδοξων προγόνων. Δε μας χρειάζεται η δημιουργική δράση για να χτίσουμε το νεοελληνικό πολιτισμό παίρνοντας από τους αρχαίους προγόνους μας κάθε γόνιμο στοιχείο. Έτσι βασίλεψε στην παιδεία μας ο σχολαστικισμός, η τυπολατρεία, η γραμματική, το συνταχτικό, η καθαρεύουσα, η παθητική μίμηση, η ξεραΐλα. Και ο περιούσιος λαός έμεινε βυθισμένος στο πνευματικό σκοτάδι, με 50% αναλφαβητισμό και αγραμματοσύνη. Έτσι λοιπόν και το ψευτοκλασικό ιδανικό έγινε πολύτιμο όργανο στα χέρια των εκμεταλλευτών του λαού.

3. Το πατριδοκαπηλικό ιδανικό. Το αντιλαϊκό κράτος εκμεταλλεύτηκε περίτεχνα την βαθειά ριζωμένη αγάπη του λαού και της νεολαίας στην πατρίδα και πρόβαλλε τη «μεγάλη ιδέα» την ανασύσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, για να αποτρέψει την προσοχή του λαού από την τραγική κατάντια του και να τον σέρνει πρόθυμο στο μακελιό των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ο ελληνικός λαός έπρεπε να πληρώνει αδιαμαρτύρητα το βαρύτατο φόρο (σε χρήμα) και αίμα, για να θησαυρίζουν κάθε φορά οι εκμεταλλευτές του. Μπροστά στη «μεγάλη ιδέα» καμιά θυσία δεν είναι βαρειά. Να δουλεύουμε σκληρά, να σκύβουμε σκλάβοι το κεφάλι, χωρίς καμιά διαμαρτυρία! Αυτό  απαιτούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα!

Ολόκληρη η παιδεία μας είναι διαποτισμένη από το πατριδοκαπηλικό ιδανικό.

Με όλα τα μέσα έγινε η προσπάθεια να καλλιεργηθεί ο άκρατος εθνικισμός και το φυλετικό μίσος. Έγκλημα η αμοιβαία κατανόηση και η ειρηνική συνεργασία ανάμεσα στους λαούς και τις νεολαίες. Καμιά  δημιουργική δράση για να ανθίσει ο εθνικός πολιτισμός μέσα στο θερμοκήπιο της ειρήνης. Καμιά καλλιέργεια της αληθινής αγάπης στην πατρίδα.

Πόσο αντιδραστικό είναι το πατριδοκαπηλικό ιδανικό το βλέπουμε καθαρά σήμερα. Οι κόρακες της πατριδοκαπηλείας ξαναρίχνουν τα ίδια συνθήματα, προβάλλουν  και πάλι τη «μεγάλη ιδέα» για να φράξουν το δρόμο της προόδου, και να αφαιρέσουν από τον ελληνικό λαό τα δικαιώματά του που τα κατάχτησε με τον ηρωικό ένδοξο αγώνα του.

4. Το φασιστικό ιδανικό. Το ζήσαμε όλοι μας μέσα στη μοναρχοφασιστική τυραννία της 4^ης Αυγούστου και την τετράχρονη μαύρη σκλαβιά. Είναι το  πιο αντιδραστικό, το πιο παραπλανητικό. Συμπυκνώνει μέσα του και τα άλλα τρία ιδανικά, προβάλλει τα πιο παραπλανητικά συνθήματα. Κάτω από «την πειθαρχημένη ελευτερία» κρύβει την πιο δουλική υποταγή, και αντικόβει κάθε πρωτοβουλία και δημιουργική δράση. Κάτω από « την κοινωνική δικαιοσύνη» που διακηρύχνει, κρύβει την πιο βάρβαρη, την πιο ωμή τυραννία, και παραδίδει αλυσοδεμένο το λαό και τη νεολαία στους εκμεταλλευτές των. Και με το σύνθημα της «νέας τάξης» προσπαθεί να σκεπάσει την πιο αρπαχτική βουλιμία και διαιωνίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Το φασιστικό ιδανικό μένει ακόμη θρονιασμένο στην παιδεία μας. Πόσο καταστρεφτικά είναι τα παιδαγωγικά αποτελέσματά του μας το δείχνει καθαρά η ΕΟΝ, το διαφθορείο αυτό της ελληνικής νεολαίας. Με το φασιστικό ιδανικό επιδιώχτηκε να γίνει η νεολαία μας όργανο καταστροφής, όπως έγινε η χιτλερική νεολαία ο δήμιος της ανθρωπότητας και ο νεκροθάφτης του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Με αυτά τα αντιδραστικά ιδανικά θέλησε το αντιλαϊκό Κράτος μας να διαπαιδαγωγήσει τη νεολαία μας. Μα τα ελληνικά νιάτα που ποτάμι έχυσαν το αίμα τους στο πλευρό του λαού για το διώξιμο του καταχτητή και το ξερίζωμα του φασισμού και από τη χώρα μας, θα γκρεμίσουν τα παραπλανητικά αυτά ιδανικά. Στη θέση τους πρέπει να μπουν τα γνήσια ζωντανά ιδανικά. Αυτά που ενσαρκώνουν τους πόθους, τις λαχτάρες του λαού. Μόνον τότε θα γίνει η νέα γενιά μας όργανο προόδου, δημιουργικός συντελεστής στο χτίσιμο της ευτυχίας της και της ευτυχίας του τίμια εργαζόμενου ελληνικού λαού.

Κ.Δ. Σωτηρίου (σβησμένο)

Τέλης Κων/νου