ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΚΤΙΚΑ
ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Β’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ι Τρίτη 5 Ιουλίου 1960 σε pdf: 05-07-1960
«περί τροποποιήσεως διατάξεων τινών του
Ποινικού Κώδικος, του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας και άλλων τινών ποινικών και
σωφρονιστικών διατάξεων»
Κ. Σωτηρίου. Κύριοι
συνάδελφοι, το υπό κρίσιν σχέδιον Ν. Δ. διορθώνει, αναμφισβήτως, ωρισμένας
ελλείψεις και κάμνει αυστοροτέρας τας ποινάς δι’ ωρισμένα αδικήματα. Όμως, δεν
πρόκειται να τα περιορίση, διότι δεν χτυπάει το κακό στη ρίζα του, δεν χτυπάει
δηλαδή τις αιτίες του «εγκλήματος» των αδικημάτων. Ποίαι είναι αι αιτίαι αυταί;
Υποπτεύομαι, ότι εις όλην την Ποινικήν Δικαιοσύνην, σαν να πιστεύωμεν, ότι ο
άνθρωπος γεννάται καλός ή κακός, τίμιος ή όχι τίμιος, ηθικός ή εγκληματίας. Η
γνώμη μου είναι, ότι η αφετηρία αυτή είναι λανθασμένη. Ο άνθρωπος δεν γεννάται,
ούτε καλός, ούτε κακός, ούτε ηθικός ούτε ανήθικος, ούτε δειλός, ούτε γενναίος. Διαπλάθεται
από τας κοινωνικάς συνθηκας και από τους όρους, υπό τους οποίους ζη. Και
δεύτερον ο χαρακτήρ του δημιουργείται και ο σκοπός της ζωής του, καθορίζεται
από την κοινωνίαν εις την οποίαν ζη.
Εάν θέλωμεν να κτυπήσωμεν το έγκλημα δεν πρέπει να
ξεκινήσωμεν από την λανθασμένην αυτήν αντίληψιν. Αλλά υπάρχει και μία δευτέρα
κακή τοποθέτησις σχετικά με τας αιτίας του εγκλήματος. Και εις αυτήν ευθύνεται
η ψυχολογία. Πιστεύουν πολλοί, ότι ο άνθρωπος φέρει μαζί του όταν έρχεται εις
τον κόσμον, επιθετικά ένστικτα και με την βάσιν αυτήν θέλουν να δικαιολογήσουν
τον πόλεμον και το έγκλημα. Νομίζω, ότι εις αυτό το σημείον η ψυχανάλυσις έχει
βάλει καθαρά την σφραγίδα της. Αυτή η θεωρία δεν στέκει. Αι αιτίαι δια το
έγκλημα είναι κοινωνικαί. Δεν πρόκειται όμως εις το περιορισμένον αυτό χρονικόν
διάστημα να αναλύσω αυτές τις κοινωνικές αιτίες. Θα περιορισθώ να θίξω τα δύο
βασικά θέματα τα οποία ρυθμίζει το υπό κρίσιν νομοθέτημα. Την ακουσίαν απαγωγήν
και τον βιασμόν. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι αι ποιναί δια τα δύο αυτά εγκλήματα
πρέπει να είναι αυστηρόταται. Και επομένως θα έλεγα και εγώ ότι ο κ. Υπουργός
θα έπρεπε να καθορίση έτι αυστηροτέρας ποινάς, δια τα δύο αυτά αδικήματα.
Δεν πρέπει όμως να υποστηρίζομεν ότι με τας αυστηροτέρας
ποινάς θα διορθώσωμεν την κατάστασιν. Δια να διορθωθή όμως η κατάστασις θα
πρέπει να ίδωμεν ποίαι είναι αι αιτίαι, αι οποίαι προκαλούν τα εγκλήματα αυτά.
Νομίζω ότι η πρώτη αιτία είναι η ατομικιστική αγωγή. Δηλαδή ο σκοπός τον οποίον
θέτει η αγωγή, η παιδεία είναι πως θα αναδειχθούν τα άτομα και αυτό ας γίνεται
εις βάρος άλλων και αδιαφορούν δια την ζημίαν την οποίαν θα προκαλέσουν εις
τους άλλους.
Δευτέρα είναι ότι στη σημερινή κοινωνία επιζητείται η
ικανοποίησις των πρωτόγονων αναγκών και εν προκειμένω η ικανοποίησις των
σεξουαλικών ορέξεων. Και την ικανοποίησιν αυτήν την καρπώνονται όσοι έχουν στα
χέρια των πλούσια τα οικονομικά μέσα.
Εάν ο σκοπός της αγωγής δεν ήτο ατομικιστικός, εάν
αναγνωρίζαμεν το δικαίωμα εις την νέαν γενιάν να αναπτύξη τα σωματικάς, ψυχικάς
και πνευματικάς της δυνάμεις και να τας θέση εις την διάθεσιν της κοινωνίας,
τότε διαφορετική θα ήτο η στάσις της εις την κοινωνίαν και διαφορετικός θα ήτο
ο σεβασμός της προς τους άλλους. Και συνεπώς δεν θα είχομεν φθάσει εις το
σημείον να θέλη το άτομον να ικανοποιήση τας πρωτογόνους του ανάγκας με όλα τα
μέσα.
Όταν ομιλούμεν, κ. συνάδελφοι, περί ακουσίας απαγωγής είναι
αναμφισβήτητον ότι δεν έχομεν ενώπιόν μας ερωτικόν αίσθημα. Πρόκειται για
καθαρή σεξουαλική επιθυμία. Εάν ο νέος είχεν ερωτικόν αίσθημα θα εσέβετο και
τον εαυτόν του και το αντικείμενον της αγάπης του. Ούτε είναι δυνατόν να μου
ειπήτε ότι ο βιασμός έχει οιανδήποτε σχέσιν με εξυψωμένον το
αίσθημα της αγάπης. Ο βιασμός είναι η ικανοποίησις μιάς ζωώδους ανάγκης. Και
αντί να έρχεται η κοινωνία και με την Παιδείαν να εξυψώση αυτάς τας πρωτογόνους
ανάγκας έρχεται αντίθετα με τα πορνογραφήματα και πορνοθεάμτα να δίδη πλουσίαν
τροφήν ει τας ανάγκας αυτάς. Είναι αναμφισβήτητον ότι πρέπει να βάλωμεν φραγμόν
εις τας τάσεις αυτάς της νεολαίας με αυστηράς ποινάς. Εάν θέλετε να διορθωθή η
κατάστασις κ. Υπουργέ, πρέπει να συνεννοηθήτε με τον συνάδελφόν σας κ. Υπουργόν
της Παιδείας και να θέσητε πλατύ ηθικόν σκοπόν και περιεχόμενον εις την
Παιδείαν και να κτυπήσετε τας αιτίας που δημιουργούν την κατάστασιν αυτήν. Να
απαγορεύσητε τας ταινίας που βαρβαρώνουν την ψυχήν των νέων. Και ακόμη, δώσατε
ανώτερα ιδανικά εις την νεολαίαν. Δώσατε εις την νεολαίαν να καταλάβη, ότι
σκοπός της ζωής της είναι να αγωνισθή για κάτι ανώτερο. Εμπνεύσατε με τους
πνευματικούς ηγέτας του τόπου εις την νεολαίαν αγάπην και φωτιά για κάτι το
ανώτερον και τότε αυτά τα αδικήματα, ασφαλώς θα ελαττωθούν ή θα εξαφανισθούν.
Και ενώ θα επερίμενε κανείς σήμερον με την ελευθερίαν που υπάρχει εις τας
σεξουαλικάς σχέσεις, τα αδικήματα αυτά
να έχουν ελαττωθή, σεις ο ίδιος ομολογήσατε ότι ηυξήθησαν. Είναι η ψυχή της
νεολαίας αποβαρβαρωμένη, και ψαλιδισμένα τα φτερά της.
Κ. Καλλίας (Υπ.
Δικαιοσ.). Εάν κ. συνάδελφε, ανατρέξετε εις το πρόσφατον παρελθόν, ασφαλώς θα
ανεύρετε την ευθύνην της αποβαρβαρώσεως μικρού, πάντα, μέρους της νεολαίας, εις
την πλευράν σας.
Κ. Σωτηρίου. Ιδού,
κ. Υπουργέ, διατί ευρίσκεσθε εις την ανάγκην να θέσητε αυστηροτέρους φραγμούς.
Είμεθα σύμφωνοι να τεθούν αυστηρότεροι φραγμοί, αλλά βοηθήστε την νεολαίαν όπως
είπομεν και με άλλα μέσα, δια να γίνη αξία των παραδόσεων της Πατρίδας μας.
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’
ΗΜΗΡΕΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΙΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΝΒ’ Της
26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1961
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΑΡ. 86 «Απόφασις της Βουλής επί αιτήσεως του Εισαγγελέως
Εφετών Αθηνών, περί αδείας διώξεως του βουλευτού Νομού Αττικής (υπόλοιπα) κ. Κ.
Σωτηρίου, κατηγορουμένου επί παραβάσει του άρθρου 191 του Π.Κ. και επί
παραβάσει του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος»
ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΞΑ’ Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 1961 σε pdf: ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ
«Της επί της
Δικαιοσύνης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί της αιτήσεως του κ. Εισαγγελέως
Εφετών Αθηνών, περί άρσεως της ασυλίας του βουλευτού κ. Κωνσταντίνου Σωτηρίου»
Πρόεδρος. Ο κ.
Σωτηρίου έχει τον λόγον.
Κ. Σωτηρίου. Κύριε
Πρόεδρε, θέλω και εγώ με δύο λόγια να παρουσιάσω εις τους κ. συναδέλφους ποίον
είναι το μεγάλον αδίκημα δια το οποίον ζητείται υπό του κ. Εισαγγελέως Εφετών η
άρση της βουλευτικής μου ασυλίας.
Τον Σεπτέμβριον του 1958 εις μίαν περιοδείαν μου ανά τα
χωρία της Αττικής επήγα εις το χωρίον Σπάτα. Εις το καφενείον όπου εκάθησα
ήλθον και με συνάντησαν μερικοί χωρικοί. Όσα θα εκθέσω τώρα, δεν τα λέγω εγώ,
τα λέγει εις την εναντίον μου μήνυσιν ο αστυνομικός σταθμάρχης του χωριού, ο
ανθυπασπιστής Ηλίας Πολίτης. Συζήτησα λοιπόν με τους χωρικούς μερικά από τα
βασικά αγροτικά προβλήματα. Για το κρασί και την κρίσιν των αμπελουργών, δια
την πτηνοτροφίαν και την Παιδείαν κλπ. Και αφού συνεζήτησα μετ’ αυτών τους είπα
ότι διά τα θέματα αυτά έχω καταθέσει σχετικάς επερωτήσεις εις την Βουλήν και
μάλιστα εις μερικούς εξ αυτών εμοίρασα αντίτυπα των καταταθεισών επερωτήσεων.
Ο ασυνομικός σταθμάρχης – το ομολογεί ο ίδιος εις την
μήνυσίν του – εκάλεσε μερικούς εξ αυτών των χωρικών και προέβη εις ένορκον
κατάθεσιν. Παρέλαβε και αντίτυπα των επερωτήσεων. Εις την μήνυσίν του υποβάλει
τρείς ενόρκους καταθέσεις και αντίτυπα των επερωτήσεών του και ζητεί την
ποινικήν μου δίωξιν σύμφωνα με το άρθρον 191 του Ποινικού Κώδικος. Ο κ.
Εισαγγελεύς προσέθεσε και εκείνος ότι πρέπει να παραπεμφθώ και δια παράβασιν
του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος και ζητεί τώρα την άρσιν της βουλευτικής μου
ασυλίας. Ιδού τι λέγει η μήνυσις του Αστυνομικού Σταθμάρχου:
«Επειδή οι επερωτήσεις αύται σκοπόν έχουσι κατά την ημετέραν
γνώμην, να επιφέρουν ανησυχίας εις τους πολίτας της ενταύθα κωμοπόλεως και να
κλονίσωσι την πίστιν των προς την Κυβέρνησιν, υποβάλλω προσηρτημένως τρεις
ενόρκους μαρτυρικές καταθέσεις και επερωτήσεις διανεμηθείσας και παρακαλώ εις
περίπτωσιν καθ’ ην η πράξις αύτη εμπίπτει εις το 191 άρθρον του Ποινικού
Κώδικος απαγγείλατε κατ’ αυτού κατηγορίαν».
Ο κ. Εισαγγελεύς απήγγηλε την κατηγορίαν και προσέθεσεν,
όπως είπα, και παράβασιν του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος. Κύριοι συνάδελφοι,
αυτό είναι το αδίκημα δια το οποίον κατηγορούμαι.
Δεν χρειάζεται, νομίζω, κύριοι συνάδελφοι, να κάνω κανένα
σχόλιον, ούτε δια την αυταπάγγελτον αντισυνταγματικήν ενέργειαν του
κ.Αστυνομικού Σταθμάρχου, ούτε δια την γραφειοκρατικήν εμβρίθειαν του κ. Εισαγγελέως Εφετών.
Απόφαση της Βουλής
Αρ. 98 ) Υπέρ της άρσεως της ασυλίας του βουλευτού κ.
Σωτηρίου Κ., κατηγορουμένου επί παραβάσει του άρθρου 191 του Π.Κ. και επί
παραβάσει του άρθρου 30 του Γ’ Ψηφίσματος, εψήφισαν 70, εναντίον 170.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ – ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΡΚΑ’ Πέμπτη 1 Ιουλίου 1961 σε pdf: 01-06-1961
«Συνεχίζεται η α’
συζήτησις επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου «περί τροποποιήσεως,
συμπληρώσεως και καταργήσεως διατάξεων της περί εκλογής βουλευτών νομοθεσίας»
Πρόεδρος. Τον
λόγον έχει ο κ. Σωτηρίου
Κ. Σωτηρίου.
Κύριοι συνάδελφοι, με όλον τον κίνδυνον να φανώ δυσάρεστος εις τον αξ. κ.
Πρόεδρον της Βουλής, ενόμισα πως έχω την υποχρέωσιν να ανέβω εις το βήμα και να
είπω την γνώμην μου δια το νομοσχέδιον. Θα περιορίσω την ομιλίαν μου εις την
συζήτησιν επί της αρχής.
Τρία είναι τα ερωτήματα που γεννώνται δια το νομοσχέδιον.
Πρώτον ερώτημα: Το εκλογικόν νομοσχέδιον που συζητούμεν είναι δημοκρατικόν;
Δεύτερον ερώτημα: Το εκλογικόν τούτο νομοσχέδιον εξυπηρετεί τα συμφέροντα του
Ελληνικού λαού; Τρίτον ερώτημα: Είναι το νομοσχέδιον εθνικόν; Η απάντησις που
δίδω και εις τα τρία ερωτήματα είναι αρνητική. Το νομοσχέδιον είναι
αντιδημοκρατικόν, αντιλαϊκόν και αντεθνικόν. Την κρίσιν μου αυτήν θέλω να δικαιολογήσω.
Θα είμαι συντομότατος.
Είπα πως το νομοσχέδιον είναι αντιδημοκρατικόν. Θα μου
επιτρέψητε επ’ αυτού μίαν προκαταβολικήν συνεννόησιν. Όταν λέμε δημοκρατία
κάμνομεν συνήθως ένα βασικόν λάθος: Αποσπούμε την δημοκρατίαν από τα οικονομικά
προβλήματα και τα οικονομικά συμφέροντα. Περιορίζομεν δηλαδή την δημοκρατίαν
εις τας πολιτικάς μόνον ελευθερίας. Αν αποφύγωμεν το λάθος αυτό, θα ίδωμεν ότι
έχομεν δύο ειδών δημοκρατίες, μέσα εις το αστικόν καθεστώς. Πρώτον την
δημοκρατίαν που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή θα έλεγα
είναι η αντιδραστική κεφαλαιοκρατική δημοκρατία. Αυτήν την αντιδραστικήν
κεφαλαιοκρατικήν δημοκρατίαν εξυπηρετούν συνηθέστατα τα κόμματα της δεξιάς.
Είναι η δημοκρατία που εξασφαλίζει την ελευθερίαν για την εκμετάλλευση του λαού
από το μεγάλο κεφάλαιον. Αυτή η δημοκρατία η αντιδραστική κυριαρχεί σήμερα στη
χώρα μας. Και η τέτοια δημοκρατία είναι ολοφάνερο ότι είναι αντιλαϊκή.
Παράλληλα μέσα εις το αστικόν σύστημα έχομεν και την
δημοκρατίαν που επικρατέστερον σκοπόν έχει να εξυπηρετήση τα συμφέροντα του
λαού. Αυτή είναι η προοδευτική αστική δημοκρατία και την δημοκρατίαν αυτήν την
εκπροσωπούν αι προοδευτικαί δυνάμεις και ιδιαίτερα τα αριστερά κόμματα μέσα εις
τα πλαίσια του αστικού συστήματος και προπάντων η Ε.Δ.Α., διότι η Ε.Δ.Α. είναι το κόμμα με την μεγαλυτέραν συνέπειαν.
Η προοδευτική αστική δημοκρατία εξασφαλίζει την ελευθερίαν δια την ανύψωσιν του
βιοτικού και πνευματικού επιπέδου του
εργαζόμενου λαού. Έχομεν ακόμη και την σοσιαλιστικήν δημοκρατίαν η οποία δεν
υπάρχει εις τον τόπον μας σήμερον. Είναι επομένως βασικόν λάθος αυτό που
γίνεται και το οποίον διέπραξε προηγουμένως ο αξιότιμος συνάδελφος ο οποίος
ηρώτησε τι γίνεται εις τας σοσιαλιστικάς αυτάς δημοκρατίας και πως ψηφίζουν
εκεί. Δεν πρέπει να συγχέωμεν την αστικήν δημοκρατίαν με την σοσιαλιστικήν
δημοκρατίαν.
Π. Κανελλόπουλος
(Αντιπρ. Κυβερν.) . Βεβαίως δεν πρέπει και να συγχέωμεν την φυσικήν
δημοκρατίαν, με την μεταφυσικήν δημοκρατίαν.
Κ. Σωτηρίου. Όχι,
κ. Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως. Κάνετε κάποιο λάθος. Η σοσιαλιστική δημοκρατία,
η οποία έχει τόσους καρπούς εις τας χώρας όπου εφαρμόζεται δεν είναι
μεταφυσική. Είναι η πιο γνησία δημοκρατία και είναι γέννημα της ιστορικής
αναγκαιότητας. Κύριο συνάδελφοι, σύμφωνα με αυτήν την προεισαγωγήν την οποίαν
έκαμα, το νομοσχέδιον που συζητούμεν είναι ολοφάνερον, ότι είναι
αντιδημοκρατικόν, διότι σκοπόν έχει να συγκρατήση εις την εξουσίαν τις
αντιδραστικές δυνάμεις αι οποίαι εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου
κεφαλαίου και παρατείνουν την οικονομικήν δυσχέρειαν του εργαζομένου λαού. Τούτο
αποδεικνύεται πρώτον από τα μεγάλα και πολλά τεχνάσματα τα οποία επιχειρεί το
εκλογικόν αυτό καλπονοθευτικόν νομοσχέδιον το οποίον εάν ψηφισθή, θα αφαιρέση
ψήφους άλλων κομμάτων δια να τας προσθέση εις τα μεγάλα κόμματα. Έτσι όμως η
κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρώτου κόμματος θα εκπροσωπή – και αυτό γίνεται
σήμερα – την μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού. Δεύτερον, χρησιμοπιείται δια την
εφαρμογήν του νομοσχεδίου αυτού η ωμή βία. Και δεν είναι ανάγκη να αναφέρω και
εγώ παραδείγματα – ανέφεραν τόσα οι προλαλήσαντες συνάδελφοι – δια να αποδείξω
ότι ζούμε μέσα εις ένα τρομοκρατικόν κράτος. Πως θέλετε κ. Αντιπρόεδρε της
Κυβερνήσεως να κάθομαι εγώ εις το καφενείον του χωριού μου και να με
περιβάλλουν χωροφύλακες; Ή να προσκαλούν συγγενείς μου και να τους επιπλήτουν
διότι κάθονται μαζί μου;
Π. Κανελλόπουλος
(Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως). Ακούω, ότι το Κράτος μας είναι αστυνομικόν.
Πράγματι είναι, υπό την έννοιαν, ότι είναι με
αστυνομία. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξη κράτος χωρίς αστυνομίαν. Σεις
επιθυμείτε να καταργηθή η ασφάλεια ή όχι. Ημείς θεωρούμεν απαραίτητον την
ύπαρξη κράτους, δημοκρατίας και αστυνομίας, η οποία να προστατεύη την
δημοκρατίαν.
Κ. Σωτηρίου.
Κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως, μη παίζετε με τις λέξεις. Ποίος σας είπε να
μη έχετε αστυνομία δια την ασφάλεινα και την τάξιν; Όχι όμως αστυνομίαν δια να
ταλαιπωρήτε τους πολιτικούς σας αντιπάλους και να τρομοκρατήτε τον λαόν. Το
νομοσχέδιον είναι αντιδημοκρατικόν και αν προχωρήσωμεν εις τας εκλογάς μετά την
ψήφισίν του, δεν έχομεν καμμίαν εμπιστοσύνην εις την Κυβέρνησίν σας. Τας
εκλογάς πρέπει να διεξαγάγη Υπηρεσιακή Κυβέρνησις κοινής εμπιστοσύνης. Εάν τώρα
κάνετε ό,τι μπορείτε δια να τρομοκρατήσετε τους συγγενείς και φίλους μας,
φαντασθήτε τι θα γίνη όταν φθάσωμεν εις τας εκλογάς.
Ο τρίτος λόγος που είναι αντιδημοκρατικόν το νομοσχέδιον
είναι το περίφημον επιχείρημα ότι πρέπει να ψηφισθή το νομοσχέδιον αυτό, αν και
ταχυδακτυλουργικόν και καλπονοθευτικόν, δια να έχωμεν ισχυράν Κυβέρνησιν. Μα
για σταθήτε: Μήπως ισχυρά Κυβέρνησις είναι μόνον η της δεξιάς; Ή μήπως όταν
λέγωμεν ισχυράν Κυβέρνησιν εννοούμεν την Ε.Ρ.Ε.; Θα ήτο τρομακτικόν αυτό να
πιστεύετε, ότι μόνον η Ε.Ρ.Ε δύναται να αναδείξη ισχυράν Κυβέρνησιν, και όχι η
αντιπολίτευσις. Εάν, αγαπητοί μου συνάδελφοι της συμπολιτεύσεως, θεωρήτε ως ισχυράν
Κυβέρνησιν εκείνην που προστατεύει μόνον τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου,
τότε έχετε δίκαιον να πιστεύετε πως μόνον η Ε.Ρ.Ε. ημπορεί να δώσει «ισχυράν»
Κυβέρνησιν. Γι αυτό και επιμένετε να ψηφίσετε το αντιδημοκρατικόν νομοσχέδιον.
Εάν όμως θέλετε πραγματικήν ισχυράν Κυβέρνησιν, η Κυβέρνησις αυτή πρέπει να
προέρχεται από τας προοδευτικάς δυνάμεις της Χώρας αι οποίαι θα βασίζωνται εις
την πλειοψηφίαν του λαού δια να εξυψώσουν το βιοτικόν επίπεδον του λαού. Εν
πάση περιπτώσει δεν είσθε ούτε θα είσθε ισχυρά Κυβέρνησις, όπως προεξοφλείτε,
όπως δεν είσασθε και προ τριών ετών, δι αυτό και διατηρείτε το τρομοκρατικόν
αστυνομικό Κράτος. Είναι συνεπώς το νομοσχέδιον αντιδημοκρατικόν, και δια τον
λόγον αυτόν, κάμνω και έκκλησιν προς την αντιπολίτευσιν να ενωθή δια να της
παρασχεθή η ευκαιρία από τον Ελληνικόν λαόν να πάρη την Κυβέρνησιν εις τας
χείρας της. Ο μόνος τρόπος είναι η ένωσις όλων των προοδευτικών δυνάμεων δια να
δοθή η μάχη και τότε όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, τα οποία προσδοκά η Κυβέρνησις
από το καλπονοθευτικόν νομοσχέδιον, να είσθε βέβαιοι ότι θα στραφούν εναντίον
της. Το νομοσχέδιον επίσης αυτό, είπα κατά την αρχήν της ομιλίας μου, είναι και
αντιλαϊκόν διότι σκοπόν έχει να μετατρέψη δια τεχνασμάτων την μειοψηφίαν εις
πλειοψηφίαν δια να παραταθή η εκμετάλλευσις, που κάνει το μεγάλο κεφάλαιον με
πλήρη άνεσιν και ελευθερίαν, δια να παραταθή δηλαδή η εξαθλίωσις του λαού και η
αντιλαϊκή ψυχροπολεμική πολιτική της Κυβερνήσεως.
Το εκλογικόν όμως νομοσχέδιον είναι και αντεθνικόν. Μα και
εδώ θα χρειασθή μια εισαγωγική παρατήρησις, δια να αρθή η τραγική παρεξήγησις
σχετικά με το τι είναι το «Έθνος».
Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και τα δεξιά κόμματα που
το υπηρετούν, όταν λένε «Έθνος» εννοούν τον εαυτόν τους. Κατά την αντίληψή των
«εθνικόν» είναι ό,τι εξυπηρετεί τα
συμφέροντά τους. Ό,τι το αντιμάχεται το θεωρούν και το ονομάζουν «αντεθνικόν».
Με την ίδιαν νοοτροποίαν και τα δεξιά Κόμματα θεωρούν και
ονομάζουν τον εαυτόν των εθνικά Κόμματα. Το μεγάλο, λοιπόν, κεφάλαιο και η
δεξιά μονοπωλούν δια τον εαυτόν τους το «Έθνος». Δια τα προοδευτικά όμως
κόμματα, δια τας προοδευτικάς δυνάμεις «Έθνος» είναι ο εργαζόμενος, ο
παραγωγικός Λαός και «εθνικόν κόμμα» λέγεται μόνον εκείνο το οποίον επιδιώκει
την εξυπηρέτησιν των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού. Κάθε τι που αντιτίθεται
εις τα συμφέροντα του Λαού θεωρείται και πρέπει να θεωρείται αντεθνικόν. Έθνος
λοιπόν είναι ο εργαζόμενος Λαός, εθνικόν είναι ό,τι εξυπηρετεί και εξυψώνει τον
Λαόν και αγάπη εις το Έθνος, εις την Πατρίδα είναι η μέχρι αυτοθυσίας αγάπη προς
τον Λαόν. Το εκλογικόν νομοσχέδιον, που συζητούμεν το εχαρακτήρισα ως
αντεθνικόν διότι σκοπός του είναι να συγκρατήση εις την εξουσίαν τις
αντιδραστικές δυνάμεις, δια να παρατείνεται η εξαθλίωσις του Λαού. Μα
είναι αντεθνικόν και δι’ ένα άλλον λόγον. Επιδιώκεται να διαιωνισθή ο διχασμός
του Λαού. Και ο διχασμός είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εθνικός κίνδυνος. Και
διαιωνίζεται, κύριοι συνάδελφοι, ο διχασμός με την συμπεριφοράν και τα
συνθήματα, τα οποία ρίχνει η Κυβέρνησις. Ενθυμηθήτε, παρακαλώ την φράσιν του
αξιοτίμου Προέδρου της Κυβερνήσεως. Επιτακτική υποχρέωσις όλων μας να σταματήση
ο διχασμός και να βγη η Χώρα από την σημερινήν ανωμαλίαν. Αλλά, που βασίζεται ο
διχασμός; Βασίζεται, κ. βουλευταί, εις τον μπαμπούλα του κομμουνισμού. Εδώ όμως
κομμουνισμόν δεν έχομεν. Διατί δεν αναγνωρίζετε το Κομμουνιστικόν Κόμμα όπως
απαιτεί το εθνικόν συμφέρον; Διατί όλα τα δημοκρατικά Κράτη της Ευρώπης
αναγνωρίζουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα; Διατί καλλιεργείτε την φοβίαν του
Κομμουνισμού; Διατί θέλετε να πνίξετε την προσπάθειαν του Λαού να λυτρωθή από
την εξαθλίωσιν. Και μη μονοπωλήτε την αγάπην προς την Πατρίδα. Διότι αποκαλείτε
τον εαυτόν σας «εθνικόφρωνα». Διότι εάν επρόκειτο να ξεδιπλώσωμεν τας
περγαμηνάς, δια να ίδωμεν ποίοι αγαπούν περισσότερον την Πατρίδα, τότε βεβαιωθήτε
ότι αι περγαμηναί θα φέρουν εις την πρώτην γραμμήν την άκραν Αριστεράν και ότι
μόνον εκείνη εξυπηρετεί πράγματι τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού.
Κύριοι βουλευταί, δεν
νομίζω ότι είπα λόγια πικρά. Είπα εκείνο που αισθάνομαι. Είναι νομίζω η
τελευταία στιγμή, που μας δίδεται η ευκαιρία να βγάλωμε τον Ελληνικόν Λαόν από
την δύσκολην θέσιν που έχει περιέλθει. Και απευθυνόμενος και πάλιν στα Κόμματα
της Αντιπολιτεύσεως λέγω ότι εάν θέλουν να βγη ο Ελληνικός Λαός από τον
διχασμόν δια να αποφύγωμεν την ανωμαλίαν, ας ενωθώμεν δια να δώσωμεν εις τον
τόπον μίαν γνησίαν Δημοκρατικήν Κυβέρνησιν και να ανοίξωμεν έτσι τον δρόμον
προς την πρόοδον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου