Κ. Δ. Σωτηρίου : Ομιλίες στη Βουλή 29/01/1959 :«Περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» 15/10/1960 : «Για τον εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν»

Στο αρχείο του ο Σωτηρίου μαζί με τα Επίσημα Πρακτικά της Βουλής

έχει και την επιστολή που του έστειλε το  

ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ & ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΩΣ

με ημερομηνία 5/12/1958 και το 

 υπ. αρ. 1/1958 βούλευμα του Ειδικού Συμβουλίου Εγκλημάτων Πολέμου Αθηνών

Την επιστολή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ σε pdf: Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Το βούλευμα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ σε pdf: ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΜΑ     

 Από τα

 ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’ –ΣΥΝΟΔΟΣ Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΜΒ’

 Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 1959 Σελίδα 11-12 Τα επίσημα πρακτικά σε pdf: 29-01-1959

 Επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου Νόμου «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» .

Κ. Σωτηρίου

Κύριοι συνάδελφοι, ανέβηκα εις το Βήμα, διότι θεωρώ ότι το υπό συζήτησιν σχέδιο Νόμου έχει βαθειά ιστορικήν σημασίαν και αισθάνομαι την υποχρέωσιν να ξεκαθαρίσω και τη δική μου ευθύνη έναντι του νομοσχεδίου τούτου.

Όσοι επέμειναν και επιμένουν να ψηφισθή το νομοσχέδιον και τα επιχειρήματα, τα οποία επικαλέσθησαν, ιδιαιτέρως οι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως, Υπουργοί ετραυμάτισαν και την εθνικήν αξιοπρέπειαν και την ηθικήν υπόστασιν του Ελληνικού λαού.

Υπεστήριξαν, ότι έπειτα από 14 χρόνια, πρέπει να τελειώνωμεν με το ζήτημα αυτό, διότι δεν πρέπει να διαταράσσωνται αι ομαλαί σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και της Γερμανίας. Και με το νομοσχέδιον αυτό, εμπιστευόμαστε την Κυβέρνησιν της Δυτικής Γερμανίας, διότι έχουμε απόλυτον πεποίθησιν και εις την δημοκρατικότητά της και εις τας αρχάς της περί δικαιοσύνης.

Αλλά για ποιες ομαλές φιλικές σχέσεις πρόκειται; Εγώ πιστεύω ακράδαντα, ότι το νομοσχέδιον αυτό έρχεται προς ψήφισιν, διότι η Κυβέρνησις επιζητεί την οικονομικήν και πολιτικήν ενίσχυσιν από την Γερμανικήν Κυβέρνησιν. Αλλά αλλοίμονον εις τα Έθνη εκείνα και εις τας Κυβερνήσεις εκείνας που θυσιάζουν την αξιοπρέπειάν των την εθνικήν, δια να επιτύχουν οικονομικήν ενίσχυσιν. Και μη μου πείτε ότι υποστηρίζομεν αυτά τα οποία υποστηρίζομεν, δια να μη πάρη η Ελλάς την οικονομικήν ενίσχυσιν και περιέλθη ο Ελληνικός λαός εις εξαθλίωσιν δια να τον προσελκύσωμεν εις την παράταξίν μας. Είναι ανάξοιν να λέγεται αυτό το επιχείρημα εν τη αιθούση τούτη, και όμως ηλέχθη. Εις το επιχείρημα αυτό απάντησεν ο κ. Ηλιού και την απάντησίν του την δέχομαι και την επικροτώ.

Ελέχθη, επίσης, ότι η σημερινή Δυτική Γερμανία είναι χώρα των Φιλοσόφων και του Δικαίου. Συμφωνώ ότι εις την Γερμανίαν εγεννήθησαν μεγάλοι ποιηταί, μεγάλοι επιστήμονες και φιλόσοφοι αν θέλετε. Αλλά πρέπει να εξετασθή τι σχέση έχουν αυτοί με το Γερμανικό Κράτος. Και ερωτώ, ποίοι εξ αυτών ετιμήθησαν εκ μέρους του Γερμανικού Κράτους και ποίων εξ αυτών τα διδάγματα εδέχθη;

 Το ερώτημα είναι αρκετά σαφές. Εδέχθη την θεωρία για τον «υπεράνθρωπον» του Νίτσε καθώς και τας θεωρίας των φιλοσόφων εκείνων που προετοίμασαν τον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ, ότι ο Γερμανικός λαός είναι ο περιούσιος λαός, ο οποίος θα κυριαρχίση εις τον κόσμον. Και μήπως το Γερμανικόν Κράτος δεν είναι εκείνο που εθεμελίωσε την μονοκρατορίαν του Κάϊζερ και τον Εθνικοσοσιαλισμόν του Χίτλερ;. Και δεν είναι το Γερμανικόν Κράτος που προκάλεσε με τους δύο παγκόσμιους πολέμους τόσες καταστροφές εις την Ευρώπην ολόκληρον όσες, ούτε οι Ούνοι δεν προκάλεσαν.

Αλλά λέγουν, ότι η σημερινή Κυβέρνησις είναι αξία πάσης εμπιστοσύνης, διότι εις την Γερμανίαν υπάρχει Δημοκρατία. Αλλά είναι πραγματική Δημοκρατία, ή θέλομεν να παίζωμεν με τας λέξεις;

Πρώτον στοιχείον μιας Δημοκρατικής Κυβερνήσεως, εις την οποίαν θα είχομεν εμπιστοσύνην, θα ήτο να τιμωρούσε μόνη της τους εγκληματίας πολέμου, οπότε θα ηδύνατο να παρουσιασθή ως Κράτος Δημοκρατικόν. Αλλά, όχι μόνον τούτο δεν έπραξεν, αλλά προσπαθεί να καλύψη τους εγκληματίας πολέμου και πέραν αυτού ζητεί ακόμη δια την ανάπτυξιν των σχέσεών της με την Ελλάδα, να λησμονήσωμεν τους εγκληματίας αυτούς, οι οποίοι έβαζαν βαμβάκι βουτηγμένο σε βενζίνα εις το στόμα των νηπίων και τα έκαιαν.

Χρέος τιμής ήτο, εάν ήτο Δημοκρατική Κυβέρνησις, όχι να ζητά αμνήστευσιν των εγκληματιών, όχι να υποστηρίζη τα τέρατα αυτά, αλλά να τα είχε συλλάβει και όπως είχεν υποχρέωσιν, να τα παραδώση εις την δικαιοσύνην δια να δικασθούν. Και όμως, δεν παρέδωσεν ακόμη κανένα.

Ρ. Παπαρρηγόπουλος. Η Ανατολική Γερμανία, πόσους παρέδωσε.

Κ. Σωτηρίου. Δεν άκουσα τι είπε ο κύριος συνάδελφος. Εδήλωσα άλλωστε, ότι δεν ακούω πολύ καλά και γι αυτό δεν δέχθηκα διακοπάς. Έπρεπε λοιπόν, η Γερμανική Κυβέρνησις από δική της πρωτοβουλία, να έχη λύση το θέμα των εγκληματιών πολέμου, και όμως δεν το έκαμεν.

Είπον οι κύριοι Υπουργοί, ότι δεν εγένετο  η συζήτησις  εις την Βόννην. Ακριβώς δι αυτό κατηγορώ την Ελληνικήν Κυβέρνησιν και είναι τραύμα εις την εθνικήν και ηθικήν υπόστασιν του Ελληνικού λαού το ότι δεν έκανε συζήτησιν.

Αλλά, όταν βλέπη η Ελληνική Κυβέρνησις ότι η Γερμανία δεν έχει την συναίσθησιν του δικαίου, θα έπρεπε να είπη ότι, δια την εξομάλυνσιν των οικονομικών σχέσεών μας, θα έπρεπε να εκκαθαριστή πρώτον το θέμα των εγκληματιών πολέμου. Και όταν, πρώτη η Γερμανική Κυβέρνησις, μας έδιδε πραχτικήν λύσιν και μας τους παρέδιδε και ελαμβάνοντο μέτρα διεξαγωγής αντικειμενικής κρίσεως υπό της δικαιοσύνης, τότε να προχωρήση εις οικονομικάς συναλλαγάς.

Αλλά ακόμη  παρουσιάζεται ένα άλλο επιχείρημα το οποίον τραυματίζει την εθνικήν και ηθικήν  υπόστασιν του Ελληνικού λαού. Είπεν ο κ. Υπουργός των Εξωτερικών, πως σκιαμαχούμεν δονκιχωττικώς. Σκαιμαχούμεν δε, διότι δεν μας παραδίδει η Γερμανία τους εγκληματίες πολέμου να τους δικάσουμε. Να λοιπόν που η Δημοκρατική Γερμανία δεν έχει συναίσθησιν της ευθύνης της. Αλλά κ. βουλευταί,  εάν ο Ελληνικός λαός εις το παρελθόν είχεν ακούσει τα κηρύγματα ορισμένων πολιτικών, δεν θα είχαμεν το Αλβανικό έπος ούτε την Εθνικήν Αντίστασιν. Την Εθνικήν Αντίστασιν δεν την διεξήγαγε ούτε η αριστερά, ούτε η δεξιά, αλλά είναι αντίστασις όλων των Ελλήνων. Συνέχεια αυτής της πολιτικής είναι η θεωρία για την μείωσιν των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γέννημα αυτής της πολιτικής είναι η ετεροδικία και ο τραυματισμός της εθνικής αξιοπρεπείας από τους φίλους και συμμάχους.

Αλλά είναι και μία άλλη άποψις την οποίαν πρέπει να αναφέρω εδώ. Εδήλωσε σήμερον ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ότι το νομοσχέδιον αυτό δεν έχει σχέσιν με το παρελθόν. Είναι νομοσχέδιον το οποίον αποβλέπει εις το μέλλον. Αλλά κ. συνάδελφοι, το νομοσχέδιον τι ιδανικά παρουσιάζει εις τον Ελληνικόν λαόν; Τι ιδανικά παρουσιάζει εις την νεολαίαν; Όταν δεν έχετε το θάρρος να ζητήσετε τα δικαιώματα τα οποία με τόσας θυσίας απέκτησε κατά το παρελθόν η νεολαία και ο Ελληνικός λαός, πως θα ζητήσετε νέας θυσίας από τον Ελληνικόν λαόν αύριον; Το λέγω αυτό διότι ο κ. Υπουργός της Προεδρίας της Κυβερνήσεως είπεν, ότι η παράταξις η ιδική μας δεν έχει ιδανικά. Μα για τα ιδανικά θα μιλήσω εις την επερώτησιν περί Τύπου. 

Ομιλία στη Βουλή. Από τα

ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ Της ΒΟΥΛΗΣ  

 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε’-ΣΥΝΟΔΟΣ Γ’ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ζ’

 Σάββατον 15 Οκτωβρίου 1960 σελ. 26 -27 Τα επίσημα πρακτικά σε pdf: 15-10-1960

 «Για τον εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν»  

Κ. Σωτηρίου. Κύριοι βουλευταί, από την συζήτησιν η οποία έγινεν έως τώρα, βγαίνει το συμπέρασμα για μένα, πως είναι τεραστία η πολιτική ευθύνη της Κυβερνήσεως. Και εις το πώς και γιατί, δημιουργήθηκε το ζήτημα και δια τον κακόν χειρισμόν του θέματος αυτού. Δεν θα εισέλθω εις αυτά τα δύο θέματα. Ελέχθησαν πολλά και ίσως δεν θα είχον και εγώ να προσθέσω σημαντικά πράγματα. Ανήλθον εις το βήμα, πρώτον δια να δηλώσω άλλη μια φορά πως από όλην την συζήτησιν, δεν εκλονίσθηκαν αι θέσεις τας οποίας έχει καθορίση το κόμμα της Ε.Δ.Α. εις το οποίον έχω την τιμήν αν ανήκω. Αντιθέτως η εξαχθείσα συζήτησις, με έπεισεν ότι αι θέσεις τας οποίας ανέπτυξεν ο αγαπητός Πρόεδρος της Ε.Δ.Α. είναι οι μόνες σωστές. Επομένως δεν πρόκειται να επιμείνω εις το σημείον αυτό. Εκφράζω την πεποίθησίν μου, ότι αι απόψεις της Ε.Δ.Α. είναι οι μόνες σωστές, δια να λυθή το θέμα το οποίον έχει δημιουργηθή.

 Θα περιορισθώ, κ.κ συνάδελφοι να προβώ εις ορισμένας διαπιστώσεις. Και πρώτα, ας μου επιτραπή να δηλώσω, πως δεν μπορώ να καταλάβω διατί ανέλαβε το άχαρο έργον ο αξιότιμος Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως, να πείση την Βουλήν, πως δεν υπάρχη θέμα. Μας είπεν ο κ. Υπουργός, αφού αι συκοφαντίαι είναι αυταπόδεικτοι και ο εγκληματίας πολέμου Μέρτεν είναι ένας παρανοϊκός, δεν υπάρχει θέμα. Και απορεί, τόνισε, πως εκράτησε τόσο η συζήτησις. Κύριοι συνάδελφοι, τέτοια θέματα, δεν λύνονται με τοιούτους ισχυρισμούς. Δεν έχει το δικαίωμα όταν συζητούνται θέματα τα οποία έχουν συγκλονίσει ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν να θέλη να τα διαγράψη με ένα απλούν αφηρημένον συλλογισμόν, με ένα σόφισμα.

Επίσης, θέλω να τονίσω, πως η θέσις την οποίαν έλαβεν η Κυβέρνησις με το στόμα του κ. Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, από του βήματος αυτού, πως δεν υπάρχει θέμα χειρισμού και ότι υπάρχει μόνον θέμα ουσίας, αν δηλαδή αι κατηγορίαι του εγκληματία Μέρτεν είναι ή δεν είναι αληθείς και επ’ αυτού, οφείλει να λάβη θέσιν η Βουλή και να αποφανθή. Με ποίον δικαίωμα θέτει εις τους βουλευτάς της συμπολιτεύσεως και της αντιπολοτεύσεως το δίλημμα να ομολογήσουν, αν πιστεύουν ή δεν πιστεύουν εις τας κατηγορίας; Αυτά κ. Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως, μου θυμίζουν κάτι μεσαιωνικάς αντιλήψεις και την Ιεράν  Εξέτασιν. Και θέλω να εμβαθύνω, πως έφθασεν ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως εις αυτάς τας αντιλήψεις. Νομίζω, ότι μέσα εις το υποσυνείδητόν του, δρα κάποια διάθεσις είτε ως υπόλειμμα φασιστικής νοοτροπίας, είτε ως αναζωπύρωσης αν θέλετε. Διαμαρτύρομαι δια την αντίληψιν αυτήν του κ. Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως. Δια να ιδήτε πόσον φασιστικόν πνεύμα περιέχει η αντίληψις αυτή του κ. Αντιπροέδρου , προσθέτω τούτο: Δε φοβήθηκε ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, μήπως από αύριον ο συνάδελφός του Υφυπουργός των Εσωτερικών θα αρχίση να καλή ύστερα από τη συζήτησιν αυτήν, του οπαδούς της Ε.Δ.Α. εις τα Αστυνομικά Τμήματα να δηλώσουν αν πιστεύουν ή δεν πιστεύουν εις τα κατηγορίας του Μέρτεν;

Επιθυμώ ακόμη να θέσω απλώς δύο μεγάλα φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά θέματα. Εδώ κ.κ. συνάδελφοι γίνεται κατάχρησις της λέξεως εθνικόν συμφέρον, Έθνος και Δημοκρατία. Οι λέξεις, Έθνος, Δημοκρατία, έχουν διαφορετικόν νόημα, ανάλογα με την κοινωνιολογικήν τοποθέτησιν εκείνου που τας χρησιμοποιεί. Εθνικόν συμφέρον δια την κυρίαρχην τάξιν, είναι το ιδικόν της συμφέρον, και δια τον εργαζόμενον λαόν, εθνικόν συμφέρον είναι το ιδικόν του συμφέρον. Και επίσης, έχουμε την αστικήν Δημκρατίαν, που εκφυλίστηκε στον τόπο μας, στο σημερινόν αστυνομικόν Κράτος και την σοσιαλιστικήν Δημοκρατίαν. Ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, μας είπεν, ότι υπάρχει εις τον τόπον αυτόν αληθής Δημοκρατία και ότι είναι στυλοβάτης αυτής της Δημοκραίας. Μάλιστα, υπάρχει εδώ μέσα Δημοκρατία, αλλά έξω από εδώ υπάρχει το Αστυνομικό Κράτος. Και εγώ προ ετών, εσύρθην εις τα μπουντρούμια της Εθνικής Ασφαλείας, ως προδότης της Πατρίδος και εκατοντάδες είναι ακόμη οι εκτοπισμένοι. Τονίζω άλλη μια φορά, ότι υπάρχει λέξις Έθνος, αλλά το περιεχόμενον της λέξεως αυτής από κοινωνιολογικής απόψεως, έχει διαφορετικόν περιεχόμενον και ακόμη υπάρχει η αστική δημοκρατία και η σοσιαλιστική Δημοκρατία.

Η Κυβέρνησις, μας είπεν, ότι το θέμα, δεν είναι ούτε εθνικόν, ούτε ηθικόν, ούτε μέγα. Είναι ασήμαντον και άφησε να δημοουργηθή η εντύπωσις, ότι το εδημιούργησεν η αντιπολίτευσις. Κύριοι βουλευταί, το θέμα υπάρχει και είναι και εθνικόν και μέγα. Εκεί που θα επιμείνω είναι το ηθικόν μέρος του ζητήματος. Το ηθικόν θέμα, δεν είναι εκεί όπου το ετοποθέτησεν ο κ. Αρχηγός των Δημοκρατικών Φιλελευθέρων και σημαντικοί Υπουργοί.

Το ηθικόν θέμα, δεν είναι η αλληλεγγύη την οποίαν έπρεπε να έχωμεν προς την Κυβέρνησιν. Μπορεί ως άνθρωποι, να εκφράσωμεν την συμπάθειάν μας προς ένα συκοφααντούμενον πρόσωπον, αλλά δεν είναι δυνατόν να το παρουσιάσωμεν τούτο ως πρόσταγμα, όπως υπεστήριξεν ο Αρχηγός των Δημοκρατικών Φιλελευθέρων, δι όλας τας παρατάξεις.

Διότι, όσον και αν θίγεται μία Κυβέρνησις από έναν συκοφάντην, υπάρχει το κατάλληλον έδαφος όπου ερρίζωσεν η συκοφαντία αυτή και την ευθύνην φέρει η Κυβέρνησις.

Αλλού είναι το ηθικόν θέμα. Η πρώτη πλευρά του είναι η φανερή εύνοια προς τους φασίστας και ναζιστάς εγκληματίας πολέμου και αντίστοιχα το μίσος προς την Εθνικήν Αντίστασιν.  Η εύνοια μας είπον οι αρμόδιοι Υπουργοί, δικαιολογείται διότι έπρεπε να εξυπηρετηθούν ωρισμένα οικονομικά συμφέροντα. Είπα και κατά την συζήτησιν του νόμου περί εγκληματιών πολέμου ότι δεν είναι ορθόν να κατεβάζεται ο πόνος του Ελληνικού λαού και να μεταβάλλεται εις αγοραπωλησίαν. Η ιδία η Γερμανική Κυβέρνησις όφειλε να καταλάβη ότι εις την χώραν του δικαίου και των φιλοσόφων είναι χρέος να τιμωρήση του εγκληματίας του πολέμου. Υπεστηρίχθη ακόμη ότι αφ’ ότου μπήκαμε στο ΝΑΤΟ έπρεπε να βελτιώσωμεν τας σχέσεις μας με την σύμμαχον Γερμανίαν. Ασχέτως αν καλώς ή κακώς εμπήκαμε εις το ΝΑΤΟ, και η ΕΔΑ λέγει κακώς, δεν μπορεί να πληρώνωμεν τόσον ηθικά μειωμένο εισητήριον δια το ΝΑΤΟ. Αυτά είναι τα επιχειρήματα δια την εύνοιαν προς τους Γερμανούς εγκληματίας πολέμου. Αλλά αυτά δεν συνιστούν εθνικόν συμφέρον, διότι δι’ εμέ εθνικόν συμφέρον είναι μόνον η κάθαρσις. Η άλλη πλευρά είναι ο συκοφαντικός διωγμός της Εθνικής Αντιστάσεως. Αλλά εις όλους είναι γνωστόν ότι ακούαμεν από τα Συμμαχικά ραδιόφωνα κατά την κατοχήν ότι είχαμεν χρέος να κάνωμεν αντίστασιν κατά του κατακτητού. Υπακούσαμεν εις την επιταγήν αυτήν και δεν είναι δυνατόν την φλόγα του πατριωτισμού και τον πόνον δια την δουλείαν της Πατρίδος να τον αγνοήτε και να τον καταδιώκετε. Θα είχα την απαίτησιν από την Κυβέρνησιν, από τον κ. Αντιπρόεδρον να ανεβή στο βήμα και επίσημα να αναγνωρίση την Εθνικήν Αντίστασιν. Δεν το έπραξε και είναι βαρυτάτη η πολιτική ευθύνη της Κυβερνήσεως. Ομιλώ όχι μόνον ως εκπρόσωπος  του Έθνους, αλλά και ως άνθρωπος που αφιέρωσα την ζωήν μου εις την νεολαίαν. Και τονίζω: Πως είναι δυνατόν να φθάσετε εις το σημείον να κατασπιλώνετε τους αγωνιστάς και να καταδιώκετε τους ηρωικούς μαχητάς; Πως σβήνετε τις ένδοξες σελίδες της Εθνικής Αντιστάσεως; Πως αμαυρώνετε τις ένδοξες σελίδες του απελευθερωτικού αγώνος της Κύπρου; Πως τιμήσατε τους ήρωας Καραολή και Δημητρίου; Πως αξιολογήσατε τας θυσίας της νεολαίας δια την απελευθέρωσιν της Πατρίδος χάριν των εθνικών ιδεωδών; Που οδηγείτε σήμερα την νεολαίαν; Ποία φλόγα ανάβετε στην καρδιά τους; Ποιόν πατριωτισμόν διδάσκετε στα παιδιά μας; Να ποιο είναι το ηθικόν θέμα, το ηθικόν χρέος, να ποια είναι τα ερωτήματα, εις τα οποία οφείλετε να δώσετε απάντησιν.