Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

Άρθρο του Κ. Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

«Αυγή» στις 9 Ιανουαρίου 1955

Σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα γίνονται γενικές συνελεύσεις των λειτουργών της Μέσης Εκπαιδεύσεως σε ένδειξιν διαμαρτυρίας για την άρνηση της Κυβερνήσεως να ικανοποιήση τα αιτήματά των. Με την ευκαιρία δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο του παιδαγωγού Κ. Σωτηρίου :

Αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, αντιοικονομική είναι η παιδεία μας και πρό πάντων η Μέση Παιδεία. Παραπεταμένοι, εξουθενωμένοι και εξαθλιωμένοι οι λειτουργοί της. Δίκαιος ο αγώνας τους.

Δίκαιο είναι το αίτημα των λειτουργών της Παιδείας για την βελτίωση των αποδοχών τους. Και δίκαια διαμαρτύρονται για την εξαθλίωση, όπου τους έχει καταδικάσει το επίσημο Κράτος.

Δίκαιο είναι και το δεύτερο αίτημά τους, πως πρέπει το Κράτος να περιβάλει και τους λειτουργούς της Παιδείας με την ίδια στοργή, που δείχνει σε άλλους υπαλληλικούς  κλάδους. Και δίκαια διαμαρτύρονται για την αστοργία και την περιφρόνηση του Κράτους απέναντί τους. Στο δίκαιο αγώνα τους πρέπει να σταθούμε στο πλευρό τους όσοι πιστεύουμε στην εξυψωτική δύναμη της αληθινής Παιδείας, και πονούμε για το σημερινό κατάντημά της.

Τα τελευταία τούτα χρόνια, όλες οι Κυβερνήσεις – και περισσότερο απ’ όλες  η σημερινή Κυβέρνηση – αναγνώρισαν τα δίκαια αιτήματα των λειτουργών της Παιδείας, δεν τα ικανοποίησαν όμως. Περιορίστηκαν σε πλούσιες παραπλανητικές και παρελκυστικές υποσχέσεις με το επιχείρημα, πως δεν αντέχει ο δημόσιος προϋπολογισμός να φορτωθή την αντίστοιχη δαπάνη, γιατί υπάρχουν άλλες, πιο επιτακτικές ανάγκες, που  θα έπρεπε να  ικανοποιηθούν. Αν το επιχείρημα τούτο ήταν σωστό, πρώτοι οι λειτουργοί της Παιδείας θα δεχόντουσαν την θυσία. Την στιγμή όμως, που βλέπουμε, πως ξοδεύονται χιλιάδες δισεκατομμύρια για αντιπαραγωγικούς σκοπούς, ενώ παράλληλα δεν έχει γίνει τίποτε για την οικονομική και πλουτοπαραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, οι λειτουργοί της Παιδείας καταλαβαίνουν πιά, πως το Κράτος δεν έχει την διάθεση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Το πολύ να τους πετάξει πάλι κανένα ξεροκόκκαλο με τίποτε καινούργιες εισφορές από μέρους των γονιών.

*

Σκληρός  θα είναι και επίμονος πρέπει να είναι ο αγώνας των λειτουργών της Παιδείας. Το Κράτος, παρ όλα τα παχιά λόγια, δεν συγκινείται μπροστά  στην τραγική κατάστασή τους. Στο βάθος, έτσι εξαθλιωμένους τους θέλει τους λειτουργούς της Παιδείας. Γιατί μόνον τέτοιοι εξουθενωμένοι λειτουργοί, ταιριάζουν στην εξαθλιωμένη και παραπεταμένη Παιδεία μας. Αν το Κράτος  ήθελε να ανορθώση την Παιδεία, το ξέρει πολύ καλά, πως ένα από τους βασικούς συντελεστές για την ανόρθωσή της, είναι η υλική και μορφωτική εξύψωση των λειτουργών της. Η εξύψωση λοιπόν των λειτουργών της Παιδείας, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την ανόρθωση της Παιδείας. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν καλά όλοι οι εκπαιδευτικοί. Ας μη λησμονάμε, πως δυό φορές, που καταπιάστηκε το Κράτος με την «Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», αναγνώρισε μόνο του τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κλάδου, και βελτίωσε σημαντικά τη θέση του.

*

Γι’ αυτό, το ΠΡΩΤΟ αίτημα, που πρέπει να προβάλουν οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, είναι η ανόρθωση της Παιδείας. Πρέπει να πρωτοστατήσουν στον αγώνα από αντιδημοκρατική  και μεσαιωνική,  που είναι σήμερα, να γίνει η Παιδεία αληθινά δημοκρατική  και εξυπηρετική στις ανάγκες του  λαού. Τότε θα καταχτήσουν την κοινή γνώμη, και τα κλαδικά τους αιτήματα θα γίνουνε λαϊκά αιτήματα, και ο λαός θα εξαναγκάσει το Κράτος  να τα δεχτεί και να τα ικανοποιήσει. Πρέπει να δώσουνε λαϊκό περιεχόμενο στον αγώνα τους. Είναι λάθος να πιστεύουνε και να κηρύχνουνε, πως «όταν οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί αποχτήσουν το συναίσθημα ότι η Πολιτεία  τους περιβάλλει με στοργήν.. .τότε θα παύσει αυτομάτως να υφίσταται και πρόβλημα Παιδείας». Πρέπει οι λειτουργοί της Παιδείας να κατανοήσουνε, πως η οικονομική τους εξύψωση δεν είναι ούτε ο μοναδικός, ούτε ο κεντρικός συντελεστής για την ανόρθωση της Παιδείας, όσο κι’ αν είναι σπουδαίος.

*

Μα και σε πλατύτερη υπαλληλική βάση πρέπει να στηριχτεί ο αγώνας τους για να είναι αποτελεσματικός. Οι λειτουργοί της Παιδείας έχουνε τους αντιπροσώπους τους στο Συμβούλιο και την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Τα αιτήματά τους είναι δίκαια και πρέπει να τα υιοθετήσει η Α.Δ.Ε.Δ.Υ.  Αν αρνιέται το χρέος της τούτο, τότε οι αντιπρόσωποί της να βγούνε και να την καταγγείλουνε για την αντιυπαλληλική της στάση. Μόνο όταν είναι ενωμένοι όλοι οι υπάλληλοι και αγωνίζονται ενιαία, υπάρχει η βεβαιότητα, πως ο αγώνας τους θα είναι νικηφόρος.